เสียงเดินย่ำเท้าที่ใกล้เข้ามาตัดขาดความคิดเลื่อนลอยทั้งหมดลง พ่อบ้านปิ๋งจื่อเดินนำบ่าวรับใช้ซึ่งยกถาดทองเหลืองใส่ผ้าไหมผ้าแพรสวยงามที่ฮูหยินจางเป็นธุระจัดเตรียมมาให้บุตรชาย เพื่อนำไปมอบแก่คู่หมั้นก่อนงานเทศกาลนุ่งผ้าใหม่
“คุณชายรอง จะให้ปิ๋งจื่อนำของกำนัลสำหรับองค์หญิงเหม่ยเหมยไปเก็บในเกี้ยวเลยหรือไม่”
จางหลี่หมิงส่ายหน้า “เอาของพวกนี้ไปเก็บที่ห้องรับแขก พรุ่งนี้ข้าจะใช้เรือล่องเข้าวัง”
ผู้ที่เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังของจางหลี่หมิง ทำให้พ่อบ้านปิ๋งจื่อมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย
จางหลี่หมิงถอนหายใจอย่างกลัดกลุ้ม เมื่อมองข้ามไหล่ไปพบหงกุ้ยฟางในสภาพที่ไร้หนวดเครา แม้ว่านางยังสวมเสื้อผ้าของผู้ชายแต่ใบหน้าสวยหวานและเรือนร่างสาวสะพรั่งอธิบายทุกอย่างได้ชัดเจน
“เจ้าสั่งให้คนเตรียมรถม้าที่จะไปวัดป่าหรือยัง”
“รถม้าพร้อมแล้วขอรับ”
พ่อบ้านปิ๋งจื่อและบ่าวรับใช้ ลอบมองหนุ่มสาวที่ต่างวางท่าทีปั้นปึ่งใส
