บ่าวรับใช้ทั้งหญิงและชายทุกคนในจวนแม่ทัพ ได้รับอนุญาตให้ไปเที่ยวชมงานเทศกาล ยามบ่ายคล้อยเช่นนี้จึงไร้บ่าวไพร่พลุกพล่าน มีเพียงไม่กี่คนที่กลับมาเพื่อเตรียมทำหน้าที่รับใช้ส่วนตัวให้คุณชายรองและคุณชายสาม
“รู้หรือไม่ว่าทำไมวันนี้ที่ตลาดถึงมีแต่ผู้ชายมาเดินซื้อเสื้อผ้าเสียส่วนใหญ่”
จางหลี่หมิงเอ่ยถาม ก่อนหงกุ้ยฟางจะดันมือเปิดประตูห้อง เพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้นทั้งคู่จะนั่งเรือล่องไปชมการจุดพลุดอกไม้ไฟปิดงานฉลองชัยชนะการทำศึก
“สมัยเด็กตอนข้าอาศัยอยู่ที่หนานชาง ท่านพ่อเคยเสื้อซื้อผ้าใหม่มาให้ข้ากับท่านแม่ใส่ไปเที่ยวงานลอยโคม”
“แต่สำหรับคนเมืองหลวง ชายหนุ่มที่ยังไม่แต่งงานจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ไปมอบให้หญิงคนรัก พานางไปนั่งเรือล่องและลอยโคมไฟที่แม่น้ำรั่วซีในคืนวันเพ็ญก่อนเทศกาลวันนุ่งผ้าใหม่ไหว้พระวัดหลวง” เขาบอกนางด้วยรอยยิ้ม
“นี่สำหรับเจ้า”
นัยน์ตาสีนิลกาฬของเขาไหววูบอย่างเก้อเขิน
