ทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น มันใจหายอย่างบอกไม่ถูก แน่นอนว่ามันไม่ใช่ความรู้สึกหึงหวง เพราะระยะเวลาเพียงสั้นๆ หรือแม้ว่าความสัมพันธ์มันจะเลยเถิด แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะรู้สึกอะไรกับเขา แต่มันเป็นความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ เหมือนตอนนี้ฉันจะเข้าใจว่า ผู้ชายที่ชื่อนาธาน เขาสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อความต้องการของตัวเอง และเพื่อผู้หญิงคนนั้น เขาไม่สน แม้ว่าฉันจะไม่ได้เกี่ยวกับบางปัญหาที่เกิดขึ้นมาก็ตาม
"อึก..." อาการจุกที่ช่องท้องแล่นผ่านในจังหวะที่ฉันขยับตัว ความใกล้ชิดเพราะผู้ชายคนนั้นยังไม่ถอยออกไป ส่งผลให้ฉันได้ยินเสียงจากทางปลายสายอย่างชัดเจน
[ พะ พี่ธานยุ่งอยู่หรือเปล่าคะ ลิซมีเรื่องสำคัญจะคุย ...พะ พี่ธานอยู่กับใครเหรอคะ ]
"ทำไมเสียงเป็นแบบนั้น พี่อยู่ที่บริษัท คุยได้ ไม่ได้ยุ่งอะไร" ฉันดันท่อนขาแกร่งออกห่าง พร้อมกับการดันมือกับโต๊ะกระจกที่เขาใช้รองรับตัวฉันเพื่อระบายในสิ่งที่เขาต้องการ ก่อ
