ฉันก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ หลังจากที่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว เดินมาหยุดที่โต๊ะทำงานของอีกฝ่าย สบตากับอีกคนที่นั่งมองหน้าฉันอยู่เหมือนกัน
"คุณมีอะไรให้ฉันทำอีกหรือเปล่าคะ" ไม่มีคำตอบที่ได้รับ สังเกตเห็นว่า เขาจัดการตัวเองจนเสื้อผ้ากลับมาเรียบร้อยอย่างเก่า เขาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูง ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินนำฉันออกจากห้องทำงานไป
ฉันพ่นลมหายใจออกมาหนักๆ บอกไม่ถูก ว่าควรมีความรู้สึกแบบไหนกับสิ่งที่กำลังเผชิญ
ระหว่างที่เดินตาม ฉันเห็นเขาเอาโทรศัพท์แนบหูอีกครั้ง ระยะห่างที่ฉันพยายามรักษา ทำให้ฉันไม่ได้ยินว่าอีกฝ่ายกำลังคุยอะไรหรือคุยกับใคร สุดท้ายเขาก็เดินมาหยุดที่หน้าบริษัท ไม่นานเกินรอ โจลก็ขับรถมารอรับเขา โดยที่ฉันยังไม่เห็ เขาส่งสัญญาณใดๆ ให้ลูกน้องเขาด้วยซ้ำ
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ และจังหวะที่ฉันเหลือบตามองข้อมือของตัวเองที่มีรอยแดง ส่งผลให้ฉันคิดไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อราวหนึ่
