ตอนที่ 8
1234 คำ
เขาไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มแล้วกินอาหารเช้าที่รู้สึกว่าอร่อยกว่าทุกวันจนหมดเลย ยัยหนูส่งน้ำให้ซึ่งมันก็เป็นแก้วเดียวกันด้วยนะ
“เวลาหนูใส่ชุดป๋าแบบนี้มันน่ารักมากนะ” ชุดเขาเวลาอยู่บนตัวเธอมันดูแพงมากขึ้นเยอะเลย ยัยหนูเป็นคนผิวขาวตัวเล็กน่ารักแก้มยุ้ยน่าหอมทั้งวันเลยนะ
“สงสัยต้องขนเสื้อผ้ามาไว้ที่นี่แล้วมั้งเนี่ย หนูใส่ชุดป๋าโรมตั้งสามครั้งแล้ว” สามครั้งจริงๆด้วยแหละแถมตื่นมาบนเตียงเขาอีก เหมือนเธอพึ่งจะคิดได้ว่าควรจะนอนห้องข้างๆมากกว่าห้องนอนเขา
“อยู่ห้องป๋าจนกว่าจะดีขึ้นนะชุดป๋าหนูใส่ไปเถอะป๋ามีเยอะมาก”
“หนูเกรงใจจัง”
“ยัยหนูเป็นของป๋านะ ของทุกอย่างที่เป็นของป๋าใช้ได้หมดเลยไม่มีใครว่าหรอก” ลองมีคนมาพูดสิเขาจะไล่ออกให้หมดเลย เขาไม่อยากให้ใครมาทำให้ความคิดยัยหนูเปลี่ยนไปเพราะความรักแต่ละครั้งมันไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆนะ
ทุกครั้งเขาตั้งใจแต่ว่าครั้งนี้ไม่รู้สึกตัวเลยจนรักหมดทั้งใจ!
“ป๋าชอบพูดแปลกๆนะเดี๋ยวนี้” ถ้าไม่ใช่ป๋าโรมเธอคงละลายไปแล้วแหละคนอะไรปากหวานดีจัง เธอไม่มีพ่อเลยรู้สึกอยากให้ป๋าโรมเป็นพ่อแต่ตอนนี้เริ่มไม่มั่นใจแล้ว
“นอนพักนะป๋ามีธุระต้องจัดการแล้วเดี๋ยวจะมาหาใหม่ หนูจำไว้นะมีอะไรให้รีบบอกป๋าเป็นห่วง”
“ค่ะคุณป๋า”
“ยัยหนูถ้าเบื่อดูหนังได้นะ นี่โทรศัพท์อีกเครื่องของป๋าเล่นตามใจเลยเย็นๆป๋าจะพาไปซื้อใหม่” ของทุกอย่างถูกเพื่อนเลวๆมันเอาไปหมดแล้วเหลือทิ้งไว้ให้แค่กระเป๋าตังบัตรประชาชนกับใบขับขี่แค่นั้นเอง
“หนูมีเงินนะซื้อเองได้” เธอจับมือเขาไว้ทันก่อนจะออกไปมันจำเป็นต้องบอกเพราะว่าป๋าให้เธอมาเยอะแล้วนะ
รู้นะว่ารวยมากแต่เธอก็เกรงใจมาก!
“เก็บเงินหนูไว้กินขนมเถอะของแค่นี้ขนหน้าแข้วป๋าไม่ร่วงหรอก ไปแล้วนะยัยหนู” เขายีผมเธอเบาๆแล้วเดินออกมา เด็กอะไรนะทำไมน่ารักได้มากขนาดนี้
มาร์ตินนั่งรอในห้องทำงานส่วนอัลบ้าออกไปดื่มกาแฟก่อน บอสอยู่ดูแลน้องข้าวทั้งคืนเลยคงจะเป็นห่วงมากจนบางครั้งดูล้ำเส้นไปบ้าง
“ว่าไงได้เรื่องบ้างยัง?” โรมเดินเข้ามาในห้องถามลูกน้องที่มองเขาแปลกๆ
“บอสน้องข้าวดีขึ้นไหมครับ ผมให้แม่บ้านเตรียมอีกห้องรอแล้วนะ” นี่หวังดีนะแต่ดูเหมือนจะไม่ถูกใจบอสเท่าไรถึงได้จ้องเขาตาเขม็งเชียว
“ทำไมต้องแยกด้วย ยัยหนูเป็นของฉัน!” ยัยหนูข้าวเป็นของไม่ว่าจะทั้งตัวทั้งใจไม่จำเป็นต้องย้ายออกไปไหนทั้งสิ้น
“แต่คนอื่นจะมองน้องข้าวไม่ดีนะ” ก็เป็นห่วงไง บอสเล่นทำแต่ไม่พูดอะไรเลยถึงลูกน้องจะดูออกว่าอยากเคี้ยวหญ้าอ่อนแต่คนอื่นละจะคิดยังไง
“ใครพูดกูอะไรไปจะเอาลูกโม้กรอกปากมันเอง มึงอยากลองไหมมาร์ติน” เขาพูดชัดมากพอที่จะทำให้คนที่เข้ามาอีกคนได้ยินด้วย ยัยหนูเป็นของเขาพวกมันก็น่าจะรู้ดีแล้วมาห้ามทำไมวะ เขาไม่มีทางปล่อยยัยหนูไปได้หรอกมันยากเกินไป
มาร์ตินยิ้มแห้งพร้อมกับส่ายหน้าไม่ต้องการอะไรทั้งนั้นแล้วถ้าจะหวงขนาดนี้ เขาแค่เป็นห่วงไงบอสน่ะการกระทำชัดเจนก็จริงแต่ปากหนักไม่เคยพูดออกไปสักทีว่ารักน้องข้าวแบบไหนแล้วแบบนี้เมื่อไรจะรู้ตัวละ บอสจะคอยแอบสะกดรอยตามเป็นพวกโรคจิตคอยแอบหึงแอบหวงแล้วแอบรักอีก
น้องข้าวมองบอสเหมือนพ่อเลยนะรู้ตัวบ้างไหม?
“ได้ตัวเพื่อนเลวๆของยัยหนูมายัง?” ไอ้คนที่มันกล้ามาตีราคายัยหนูต่ำแค่ไม่กี่แสนเหมือนไม่รู้อะไรเลย เขาจะไม่ปล่อยให้มันได้ลอยนวลหรอกถึงตอนนี้มันจะหนีอยู่ก็ตาม
“พวกนั้นจับมันไปแล้วครับบอส อืมยาที่น้องข้าวโดนไปเป็นเหมือนตัวทดลองนะ” บอกก่อนเผื่อมีอาการไม่ดีขึ้นมา อัลบ้าส่งเอกสารต่างๆที่พึ่งได้มาให้เจ้านายได้ดู
“น้องข้าวไม่ถามอะไรบ้างเหรอครับ?” บอสสร้างภาพเก่งมากไงแล้วไม่รู้ว่าเมื่อคืนหลุดจากคราบนักบุญเป็นปีศาจรึเปล่า
“เห็นแต่จำไม่ได้ พวกแกอย่าพูดออกมาแม้แต่นิดเดียวถ้ายัยหนูรู้ว่าฉันเป็นคนฆ่าพวกมันจะกลัวเอา” เขาเป็นเหมือนเทพบุตรแสนดีของยัยหนูมาตลอดไง เขาตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นเพื่อที่จะได้ความไว้ใจจนมาเป็นแบบนี้ที่เราสนิทกันมากขึ้น
เธอคิดว่าเขาเอ็นดูเหมือนลูกแต่หารู้ไหมเขาอยากได้เธอตัวสั่นแล้ว!
“บอสจะปิดบังตัวตนจากน้องข้าวตลอดไม่ได้หรอกนะ สักวันน้องข้าวจะรู้ว่าจริงๆแล้วบอสเป็นใครไอ้ครามตายเพราะอะไร แล้วถึงวันนั้นบอสจะทำยังไง?”
โรมนิ่งกับคำเตือนที่รู้แน่ว่าสั่งวันมันต้องเกิดขึ้น เขาไม่สามารถปกปิดตัวตนร้ายๆจากยัยหนูได้แล้วเรื่องครามตายเพราะรับกระสุนแทนเขานั้นคงจะทำให้ยัยหนูโทษเขาแน่นอน
“ยังรู้ตอนนี้ไม่ได้” คำว่ามาเฟียไม่มีอะไรดีอยู่แล้วส่วนคำว่าเจ้าพ่อก็ดูเลวร้ายไม่ต่างกันแต่จะทำไงได้ละในเมื่อนี่คือตัวเขา
“ครับบอส พวกผมจะพยายามช่วยจนถึงที่สุด” มาร์ตินถอนหายใจอย่างหนักใจแล้วหันไปมองคู่หูที่หนักใจไม่ต่างกันบอสคิดเหรอว่าน้องข้าวจะไม่สงสัยตอนนี้มันก็แค่ยังไม่คิดจะหาคำตอบเท่านั้น
ครามตายเพราะอุบัติเหตุนี่คือคำที่บอสบอกน้องข้าวเสมอ!
“ผมลืมบอกว่าเมื่อกี้น้องข้าวออกไปสวนแล้ว” อัลบ้ายิ้มมุมปากเล็กน้อยเพราะสีหน้านิ่งเปลี่ยนเป็นเครียดขึ้นมาทันที เป็นห่วงดีจังแค่ทำไมพูดออกไปละว่าคิดอะไรอยู่กันแน่
“ออกไปทำไมวะ!”
“เห็นบ่นว่าอยู่ในห้องมันเบื่อ”
“เย็นนี้ก็จะไปเปิดหูเปิดตาแล้ว”
“น้องข้าวขอนอนห้องข้างๆด้วยครับ…บอส?” บอสทำหน้านิ่งกว่าเดิมอีก คิดเหรอว่าน้องข้าวไม่ดื้อห่ะน้องแค่ดื้อเงียบเฉยๆนะถ้าบอกคิดจะมีเมียเด็กต้องมือให้ได้สิ
“ยัยหนูคิดจะลองดีกับฉันงั้นเหรอ เดี๋ยวป๋าจัดให้!” เธอคิดจะดื้อกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่เขาที่เป็นทุกอย่างให้ ในเมื่ออยากไปอีกห้องเขาก็จะทำให้ยัยหนูเดินมาขอนอนด้วยเอง
วิธีของเขาจะทำให้ยัยหนูมาให้กอดง่ายๆ
- ผู้เขียน
