สองสาวพยามลดความกระวนกระวายลง มองตามญาณินทุกฝีก้าวด้วยความเป็นห่วง ผิดกับครอบครัวของญาณินที่ส่งสายตาปรามญาณินตลอดงาน จนกระทั่ง...
“พวกเขาเข้าไปทำอะไรกันในนั้นนะ” พัชรีชะเง้อมอง ญาณินกับคริสเตียน ถูกต้อนไปยังห้องโถงด้านใน พร้อมญาติผู้ใหญ่ฝั่งคริสเตียน ที่โดนต้อนตามไปเป็นขโยง
“ไปดูกันมั้ย?” แพรไหมหันมาถาม พัชรีขยับตัว จูงมือกันเดินตามไปห่างๆ
คงเพราะด้านในมีแต่ผู้หลักผู้ใหญ่ พัชรีกับแพรไหมเลยทำได้แค่ชะเง้อคอมองจากด้านนอก ญาณินนั่งหน้าเครียดสีหน้ากระด้างนั่นแสดงถึงความไม่พอใจสุดขีด ตรงกันข้ามกับคริสเตียนสีหน้าเขาสงบนิ่ง จนเดาใจไม่ถูก
“เข้าไปข้างในไหมครับ” เสียงสุภาพมาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมกลิ่นเฉพาะที่ผู้ชายใช้ แพรไหมส่งยิ้มแหยๆ ให้ เดินถอยหลังไปหลบด้านหลังพัชรีซึ่งมีอาการไม่ต่างกันเท่าไหร่
ไฮน์เนอร์อมยิ้ม ถึงเขาจะคุ้นชินกับอาการสะเทิ้นสะท้านของเพศตรงข้าม สำหรับในกรณีนี้ ไฮน์เนอร์รู้สึกถึงคว
