บทที่ 3 บ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความสัมพันธ์
1141 คำ
"สวัสดีครับน้องปลายฟ้า พี่ชื่อไอซ์ ส่วนไอ้นี่ชื่อ มาร์ติน"ไอซ์กล่าวทักปลายฟ้า
ปลายฟ้ายกมือไหว้พี่
"สวัสดีค่ะน้องชื่อคิมมี่ ส่วนนี้ชื่อมีนา"
คิมมี่ดี้ด๊าแนะนำตัว
"ไป ปลายฟ้าไปขึ้นรถ"คิรินพูดออกมากลางวงสนทนา
"ไปขึ้นรถทำมั้ยเหรอคะ" ปลายฟ้าถามด้วยความสงสัย
"แล้วจะให้ถอดเสื้อตรงนี้เหรอ ไปเดียวไปส่งที่หอแล้วถอดเสื้อให้จะได้กลับสักที"
คิรินพูดเสียงดุ
ปลายฟ้ากระพริบตาปริบๆ
"ให้เพื่อนปลายฟ้าไปด้วยได้มั้ยคะ"
"รถฉันนั่งได้ 2 คน" คิรินเอ่ยเสียงเรียบ
ปลายฟ้ามองหน้าเพื่อน
คิมมี่เดินมากระซิบปลายฟ้า "ไปเถอะแก คนมองเต็มเลย อีกอย่างจะได้จบๆ"
ปลายฟ้าพยักหน้าให้คิมมี่
แล้วหันมาตอบคิริน
"ตกลงค่ะ"
คิรินลุกขึ้นเดินนำแล้วแอบกระตุกยิ้มเบาๆ
"เออ แล้วน้องมีนา กับน้องคิมมี่กลับไงครับ"เป็นมาร์ตินที่เอ่ยถาม จนไอซ์ก็แปลกใจอยู่ไม่น้อย ว่าเพื่อนเขาเองดูน่าสงสัย
"ว่าจะไปรถเมล์กันค่ะ" มีนาตอบออกมาแล้วยิ้มบางๆ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกน้องขอตัวก่อนนะคะคุณพี่"เป็นคิมมี่ที่กล่าวลา
"เออ เดี๋ยวพวกพี่ไปส่วนะครับ"ไอซ์เอ่ยออกมาอย่างรู้ใจมาร์ติน
"เกรงใจค่ะ ไม่เป็นไร พวกเรากลับกันเองดีกว่า"มีนาตอบพี่ๆอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรหรอก ดูท่าพวกเราจะได้เจอกันอีกยาวๆ "มาร์ตินตอบน้อง
มีนาและคิมมี่ มองหน้ากันอย่างช่างใจ
"แก เอาไง" มีนาถามคิมมี่
"เออ นั่นดิ"เอาไงดี
"นะครับ ป่ะ ไปขึ้นรถกันแล้วบอกทางพี่หน่อย" เป็นมาร์ตินที่เอ่ยขึ้นอีกครั้ง
ไอซ์มั่นใจว่าเพื่อนสนใจมีนาแน่ๆ เพราะมาร์ตินไม่เคยง้อใคร แต่นี่ มาร์ตินพยายามอย่างมากที่จะไปส่งมีนา
"ไปครับน้องคิมมี่คนสวย ไปกับพี่" ไอซ์ชวนคิมมี่ เปิดทางให้เพื่อน
"เอ้า เราไม่ไปคันเดียวกันหมดนี่เหรอคะ" คิมมี่ถามอย่างประหลาดใจ
"รถพวกพี่ นั่งได้แค่สองคนอะครับ" มาร์ติน ตอบข้อสงสัยของน้อง
"ค่ะ อย่างนั้นก้ได้ค่ะ" คิมมี่กล่าวตกลง
มีนาและคิมมี่ เดินตามมาร์ตินและไอซ์ไปขึ้นรถ
ไอซ์หยุดที่ลัมโบกินี่สีส้ม ส่วนมาร์ตินมาหยุดที่ลัมโบกินี่สีน้ำเงิน ของตัวเอง แล้วก็เปิดประตูให้มีนาขึ้น
มีนาและคิมมี่มองแบบอึ้งๆ
มีนาก้าวขึ้นรถ มาร์ตินเอื้อมไปคาดเบลท์ให้มีนา เขาตั้งใจเอาตัวค่อมไปคาดเบลท์ให้น้อง หน้าแทบจะแนบหน้า ใช่มาร์ตินอ่อยน้อง
เล่นเอามีนาหัวใจเต้นโครมคราม
"แก๊งนี้เขาหล่อกันแบบวัวตาย ควายล้ม" มีนาได้แต่คิดในใจ
มาร์ตินเดินอ้อมรถมานั่งฝั่งคนขับ
"บอกทางพี่ด้วยนะครับ" มาร์ตินพูดกับน้องแล้วเคลื่อนรถออกไป
มีนานั่งเกร็งตลอดทาง มันก็เป็นบุญของเธออยู่หรอกที่ได้นั่งรถหรูแล้วก็มีคนหล่อขับมาส่ง สงสัยแต้มบุญเธอน่าจะหมดลงไปวันนี้เลย มีนาคิดแบบนั้น
"ทำมั้ยน้องมีนาดูเกร็งๆละครับ" มาร์ตินเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน
"เออ ก็ไม่รู้จะคุยอะไรนี่คะ" มีนาตอบพี่ออกไปตามตรง
"งั้นไม่เป็นไร พี่ถามก่อนก็ได้ มีนาชื่อจริงว่าอะไรอะ พี่อยากรู้" มาร์ตินชวนน้องคุยละลายพฤติกรรม
"เออ ทิพย์นารี จินตวิภาวดี ค่ะ " มีนาตอบพี่ออกไป
"ชื่อเพราะมาก แปลว่าอะไรเหรอครับ" มาร์ตินถามอย่างอยากรู้
"เออ ประมาณว่า นางฟ้า นางสวรรค์ ทำนองนี้คะ แหะๆ"มีนาตอบพี่อย่างเขิลๆ
"อืม สวยเหมือนนางฟ้า" มาร์ตินพูดออกมาา แล้วต่างคนต่างหันมองสบตากันพอดี จังหวะรถติดไฟแดง
"เออ แล้วชื่อพี่มาร์ตินละคะ "มีนาถามพี่คืนกลับบ้าง
"พสุธา ทวีปัทมไพศาล ครับ พี่แค่เศษดิน" มาร์ตินกล่าวติดตลก พลางเคลื่อนรถออก เพราะเห็นสัญญาณไฟเขียว
"มีนาว่าไม่นะคะ ชื่อของพี่ยิ่งใหญ่มาก แผ่นดินมีอยู่ทุกที่เลย พื้นแผ่นดินสำคัญมากๆนะคะ พี่อย่าด้อยค่าตัวเองซิค่ะ " มีนาตอบมาร์ตินอย่างที่เธอคิด แล้วเธอก็มองออกไปบนถนน เพื่อจะบอกทางพี่ แต่มาร์ตินเขารู้สึกดีมากๆกับคำพูดของน้อง คำพูดของผู้หญิงคนนึง หากจะว่าเขารู้สึกดีเพราะความสวยของน้อง ก็ตัดออกไปได้เลย เพราะระดับลูกนักการเมืองอย่างมาร์ติน ผู้หญิงสวยๆ เพียงแค่เขากระดิกนิ้ว พวกหล่อนก็พร้อมเข้าหาเพื่อแลกเงินแล้ว แต่มีนา นอกจากความสวยของเธอ ที่มาร์ตินสนใจในคราวแรก ยังมีทัศนคติ และคำพูดธรรมดา แต่แสนจะทรงคุณค่านี้ ทำให้มาร์ตินสนใจเธออีกด้วย และมันดูน่าสนใจ กว่าความสวยเสียอีก มาร์ตินเองอยากจะสานสัมพันธ์ต่อกับมีนา แต่ไม่ใช่แค่ชั่วครั้งชั่วคราว แต่เข้าอยากมีสัมพันธุ์ที่ยืนยาว แต่มาร์ตินเลือกที่จะยังไม่จู่โจมน้อง เพราะมีนาอ่อนต่อโลกกว่าผู้หญิงที่มาร์ตินผ่านมาทั้งหมด เขาเองอยากบ่มเพาะเมล็ดพันธ์แห่งความสัมพันธ์นี้ ให้เเติมโตมาอย่างแข็งแรง
"เดี๋ยวพี่เลี้ยวซ้าย ก็ถึงแล้วค่ะ" มีนาเอ่ยบออกมาร์ติน
มาร์ติน เลี้ยวรถมาจอดตามคำบอกของน้อง
"ขอบคุณมากๆนะคะ"มีนายกมือไหว้พี่ แล้วกำลังจะลงรถ
มาร์ตินดึงแขนน้องไว้
"คะ" มีนาถามอย่างสงสัย
"พี่ขอเบอร์ ขอแอดไลน์ แล้วก็เฟสบุค หน่อยได้มั้ยครับ" มาร์ตินถามน้อง มีนามองพี่แล้วขมวดคิ้ว
"ก็เราเรียนที่เดียวกัน ทำความรู้จักกับพี่ไว้หน่อยได้มั้ยครับ" มาร์ตินพูดแล้วยืนโทรศัพท์ให้น้อง
มีนารับมาแล้วกดทุกอย่างที่พี่ขอให้ พร้อมกับยื่นโทรศัพท์คืนพี่ มาร์ตินรับมาแล้วกดโทรออก สักพักเสียงเรียกเข้าสายโทรศัพท์มีนาก็ดังขึ้น
"เบอร์พี่นะครับ" มาร์ตินบอกน้อง
"ค่ะ มีนาไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ" มีนาบอกพี่แล้วลงจากรถ
เดินขึ้นหอพัก ด้วยหัวใจที่เต้นแรง แก้มของเธอร้อนผ่าวไปหมด
มาร์ตินนั่งมองน้องเดินขึ้นไปจนลับสายตา
เสียงโทรศัพท์ของมาตินก็ดังขึ้น
"ครับ"มาร์ตินกดรับสาย
"พี่มาร์ตินคะคิดถึงจัง คืนนี้เจอกันที่ไหนดีคะ" ปลายสายคือสาวที่มาร์ตินเคยไป One Night Stand แต่มาร์ตินติดใจ กลับไปกินซ้ำอยู่บ่อยๆ
"ได้ครับ ที่เดิมดีมั้ยน้องปราง" มาร์ตินตอบออกไป
"โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ" ปลายสายวางไปแล้ว
มาร์ตินกระตุกยิ้มแล้วแล่นรถออกไปจากหอพักของมีนา
- ผู้เขียน
