บทที่ 2 ครั้งแรกที่เจอกัน
1320 คำ
มหาวิทยาลัย
ลัมโบกินี่สีน้ำเงิน แล่นมาจอดที่ตึกคณะวิศวะ
มาร์ตินก้าวลงจากรถแล้วเดินมาหาเพื่อนรักทั้งสอง
"ไงครับ เมื่อคืนล่าเหยื่อมาดึกอะดิ" ไอซ์หนึ่งในเพื่อนรัก ทักทายขึ้นมา มาร์ตินมองหน้าเพื่อนแล้วยักไหล่แทนคำตอบ
"เบาๆบ้างมึง เดียวเอดส์ก็แดรกตายห่า" คิรินเพื่อนรักอีกคน เตือนสติมาร์ติน
"แหม่ มึงรู้จักถุงยางมั้ยครับเพือน" มาร์ตินตอบเพื่อนรักอย่างไม่สนใจ
"รู้จัก รู้จักดี แต่กูเป็นห่วง กลัวมึงพลาดครับเพื่อน" คิรินตอบมาร์ตินแล้วส่ายหน้า
"เออ วันนี้อาจารย์ยกคลาสเช้า ไปเล่นเกมส์ห้องคิรินกัน"ไอซ์ออกปากชวนทุกคน
"เออไปดิ "มาร์ตินตอบรับเพื่อน
ทั้งสามคนไปที่คอนโดของคิริน
มาร์ตินกำลังจะหยิบยา ปลุกเซ็กส์ผู้หยิงเม็ดสีชมพู มาโชว์เพื่อน แต่เจ้ากรรม ดันทำหลุดมือขวดยาที่เป็นขวดแก้ว ดันแตก
"ไอ้มาร์ติน มึงทำอะไรของมึง " คิรินถามเพื่อน
"เดี๋ยวค่อยเล่าได้มั้ย มีกระปุกเปล่าป่ะ กูขอหน่อย "มาร์ตินถามคิริน
"มี กระปุกพวกนี้กูเห็นว่ามันสวยดี เลยซื้อมาใส่ยาพารา " คิรินโยนกระปุกสีเขียวให้เพื่อน
"สีเขียวอีกละ" มาร์ตินมองกระปุกแล้วก็ขำ
"เอ้า ก็มันชอบสีเขียว มึงจะให้มันซื้อสีชมพูงี้"ไอซ์แซวมาร์ติน
"กูมีแค่กระปุกอันนี้อันเดียว จะเอาก็เอาไม่เอาก็ใส่ถุงพลาสติกไปก่อน แล้วไปซื้อกระปุกที่มึงชอบเอา"คิรินบอกมาร์ติน
"เออ เอาๆ นี้ยาดีเลยนะเว้ย" มาร์ตินรับกระปุกสีเขียว มาใส่แทนกระปุกยาที่มันแตกไป " แล้วตั้งเอาไว้ตรงใต้ชั้นที่วี ซึ้งตรงนี้มีกระปุกยาพาราที่ว่าของคิรินวางอยู่ด้วย
"ไหนมึงเล่ามา ยาอะไร ทำมัยมึงดูหวงนักหวงหนา" ไอซ์ถามมาร์ติน งงๆ
"ยาปลุกเซ็กส์สำหรับผู้หญิง พอให้พวกเธอกินแล้วพวกเธอจะมีอารมณ์ร่วมสุดๆ"มาร์ตินตอบเพื่อน แล้วยิ้มภูมิใจ
"หะ มึงบ้าหรือเปล่า ใช้ยาพวกนี้ ทำมั้ยกัน มันอันตราย " คิรินบ่นเพื่อนชุดใหญ่
"ขำๆน่า มึงซีเรียสอะไรกันวะ จอยๆน่า"มาร์ตินตอบเพื่อน
"มาๆเล่นเกมส์กัน" ไอซ์ชวนเพื่อนๆเล่นเกมส์
ทั้งสามหนุ่มนั่งเล่นเกมส์กันอย่างสนุก
จวบจนเวลาเที่ยง ทั้งสามหนุ่ม จึงกลับไปที่มหาวิทยาลัย เพื่อรอเรียนช่วงบ่าย หนุ่มๆเห็นว่าเวลาเหลือเยอะ เลยเดินไปโรงอาหารกลางของมหาวิทยาลัย เพื่อหาอะไรกิน
มาร์ติน คิรินและไอซ์ ได้ข้าวแล้ว กำลังจะหาโต๊ะนั่ง
ตุ๊บ!!
มาร์ตินหันมองตามเสียง คิรินเพื่อนรักของเขา โดนสาวน้อยหน้าตาสวยเดินชนจนน้ำแดงหกเลอะเสื้อเป็นวงกว้าง
มาร์ตินตั้งใจมองเหตุการทั้งหมด ดูว่าคนเอาแต่ใจอย่างคิริน จะจัดการอย่างไร กับเรื่องตรงหน้า
"อุ๊ย ขอโทษค่ะพี่"หญิงสาวคนนั้นพูด
เธอรีบเอาทิจชูมาซับน้ำแดงที่เลอะเสื้อนักศึกษาสีขาวจนเปลี่ยนสีเป็นสีแดงตามน้ำเป็นวงกว้าง เธอก้มหน้าก้มตาซับน้ำแล้วเงยหน้ามองและยกมือไหว้อีกครั้ง
"ขอโทษจริงๆนะคะ นู๋ไม่ได้ตั้งใจ"
"เธอ ชื่ออะไร"คิรินถามออกมาพร้อมใบหน้าที่เรียบเฉย
"ปลายฟ้าค่ะ" สาวน้อยคนนั้นตอบกลับ
"อืม เรียนคณะอะไร" คิรินถามต่อ สาวน้อยปลายฟ้ามองหน้าคิรินงง ๆ แต่ก็ตอบออกมา
"คณะมนุษย์ศาสตร์ค่ะ"
"เธอต้องเอาเสื้อไปซักให้ฉัน เลิกเรียนกี่โมง"
คิรินยังถามต่อสาวน้อย มาถึงตอนนี้มาร์ตินมั่นใจว่าเพื่อนรักของเขาสนใจสาวน้อยที่ชื่อปลายฟ้าแน่ๆ
"บ่ายสองคะ"สาวน้อยปลายฟ้าตอบ
"ดี งั้นเอาเบอร์เธอมา" คิรินเริ่มขอเบอร์น้อง มาร์ตินถึงกับขำออกมา
"ห๊ะ พี่จะเอาไปทำมัย"
"ก็โทรให้เธอมาเอาเสื้อไปซักให้ไง จะให้ฉันถอดให้ตอนนี้เหรอ ถามไม่คิด"
ว่าแล้วคิรินก็ยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้ปลายฟ้ากดเบอร์ให้ ปลายฟ้ากดเบอร์ให้อย่างเลี่ยงไม่ได้
แล้วส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ
คิริน กดโทรออกแล้วโทรศัพท์ในมือสาวน้อยปลายฟ้ามีสายเรียกเข้า
"จำไว้ ฉันชื่อคิริน อยู่คณะวิศวะปี2 แล้วตอนบ่ายรอรับโทรศัพท์ด้วย" พูดจบแล้วคิรินก็เดินมาหามาร์ติน และไอซ์
"สนใจเหรอวะ กูเห็นคุยยืดยาวเชียว" ไอซ์ถามคิริน คิรินไม่ตอบไอซ์แต่หันมาหามาร์ติน
"สืบประวัติให้กูหน่อย ชื่อเล่นปลายฟ้า อยู่คณะมนุษย์ศาสตร์" คิรินบอกมาร์ติน เพราะเขาคือบุตรชายของนักการเมืองที่มีอิทธิพลค่อนข้างมาก
"คณะติดกันกับเราเลยดิ เออ เดี่ยวกูสืบให้" มาร์ตินบอกเพื่อนรัก
ในห้องเรียน
คิรินนั่งนึงถึงเด็กที่เดินชนเขาเมื่อกลางวัน
สวย น่ามอง และเป็นผู้หญิงคนแรกที่เจอเขาแล้วไม่หวี๊ด เจอแค่แป๊ปเดียวทำมัยนึกถึงได้ขนาดนี้
"ครินได้เรื่องละมึง"มาร์ติน สืบประวัติสาวน้อยผู้ทำน้ำแดงเลอะเสื้อพ่อเสือร้ายของกลุ่ม
"น้องชื่อปลายฟ้า นราวดี กรสุวรรณมงคล เป็นลูกสาวคนเดียวในครอบครัวที่ฐานะ
ปลานกลาง
นักศึกษาปี 1 คณะมนุษย์ศาสตร์ โสดสนิทไม่มีแฟน ภูมิลำเนาพระนครศรีอยุธยา
มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงชื่อมีนา และอีกคนเป็นสาวสองชื่อคิมมี่ ทั้งหมดมาจากอยุธยา
น้องสวย น่ารัก มีแต่คนอยากจีบ"
"โอโห้ไอ้สัสกูนึกว่าสำนักงานกรมการปกครองมาเอง"ไอซ์ เอ่ยแซว คิรินกระตุกยิ้มร้ายแล้วบอกเพื่อน
"ขอบใจมากมึง"
"คนนี้มึงจะเอาเหรอ ถ้าไม่เอากูจะจีบ"
ไอซ์เอ่ยถามเพื่อน
"หึ ถ้าไม่เอากูจะขอเบอร์มั้ยละ"
คิรินตอบเพื่อน
"กูก็ว่าอยู่"มาร์ติน พูดอย่างรู้นิสัยเพื่อน
บ่ายสอง
"มึงจะรีบเดินไปไหน ควายมึงหายหรือไง"มาร์ตินบ่นคิริน
"ไปรอปลายฟ้าไง"คิรินตอบ
"มึงนี่เป็นเอามากนะเพื่อน" มาร์ตินบ่นเพื่อน
"เออ พวกมึงนี่แม่ง จะตามทำมัย" คิรินบนเพื่อนทั้งสอง
"เอ้ากูมาเป็นเพื่อนมึงไง" ไอซ์ตอบคิรินกวนๆ
มาร์ติน คิรินและไอซ์ นั่งอยู่ใต้ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์
สาวๆมองมามากมายด้วยใบหน้าราวฟ้าประทานขอหนุ่มทั้งสามคนนี้ สร้างความดึงดูดต่อผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก เรียกว่าเขากระตุกยิ้มให้ใคร ก็สามารถลากขึ้นเตียงได้ทันที
หล่อพิฆาตมาก สาวๆพร้อมเปลื้องผ้า
"มึงน้องกลับแล้วมั้ง"มาร์ตินบอกคิริน
คิรินกดโทรศัพท์ โทรออกหาปลายฟ้าทันที
Callปลายฟ้า
ปลายฟ้า:สวัสดีค่ะ ใครคะ
คิริน:สมองกลับหรือไง เธอนัดฉันไว้
ปลายฟ้า:นัดงั้นเหรอคะ
คิริน:ใช่ เธอจะไม่ซักเสื้อฉันให้งั้นเหรอ
ปลายฟ้า: ออ พี่..เออ
คิริน: คิริน ฉันชื่อคิริน เธอเป็นปลาทองหรือไง
แค่นี้ก็ไม่จำ
ปลายฟ้า:พี่ให้ไปเจอตรงไหนค่ะ ปลายฟ้ากำลังลงตึกเดี๋ยวไปเจอ
คิริน:ฉันนั่งรอที่ตึกเธอตอนนี้
ปลายฟ้าหันมองซ้ายขวาเจอคิรินนั่งอยู่จึงกดวาง เธอเดินมาพร้อมกับเพื่อนผู้หญิงหนึ่งคน สาวสองหนึ่งคน
"สวัสดีค่ะพี่คิริน ปลายฟ้ามาเอาเสื้อไปซัก"
มาร์ตินและไอซ์ มองปลายฟ้าไม่วางตา
เพราะความสวยมากๆของน้อง
แต่มาร์ตินก็ไปสะดุดกับสาวน้อยด้านหลังปลายฟ้าที่สวยไม่แพ้ปลายฟ้าเลย
เธอเป็นใครกันนะ หรือว่าจะเป็นคนที่ชื่อมีนา มาร์ตินได้แต่คิดคนเดียวในใจ
แล้วก็ลอบมองสาวน้อยคนนั้นเป็นระยะ
- ผู้เขียน
