บทที่ 5 เดท
1180 คำ
มีนาลงงรถตามมาร์ติน แล้วเดินตามพี่เข้าห้าง
"กินอะไรดีครับ"มาร์ตินถามน้องอย่างทำคะแนน
"เออ แล้วแต่พี่เลยค่ะ "มีนาตอบอย่างเกรงใจ
"อืม งั้นเรากินยาโยอิกันมั้ยครับ"มาร์ตินถามน้อง
"ได้ค่ะ" มีนาตอบพี่แล้วยิ้มให้
มาร์ตินจูงมือมีนาเข้าร้าน แล้วสั่งอาหารมาหลายเซ็ต
"พี่มาร์ติน เราจะกินหมดเหรอคะ "มีนามองอาหารที่วางเรียงรายบนโต๊ะ อย่างอึ้งๆ
"ก็พี่ไม่รู้ว่าน้องชอบอะไรนี่ครับ" มาร์ตินบอกน้องแล้วก็ขำตัวเอง เขาสั่งมาจนเต็มโต๊ะ
"โห้ยยย พี่มาร์ติน เสียดายเงินแย่ อืม มีนาว่าถ้าเราจะทำความรู้จักกันมากขึ้น เรามีแค่ความจริงใจให้กันก็ได้ค่ะ แบบนี้พี่เสียเงินเยอะ มีนาเกรงใจ"
มีนาบอกมาร์ตินตามที่เธอรู้สึก
มาร์ตินยิ้มไปกับคำพูดของมีนา คำพูดธรรมดาที่ออกจากปากของผู้หญิงตรงหน้า แต่เขากลับรู้สึกดีเอามากๆ
"ครับ" เขาตอบน้องไปเพียงแค่นั้น หากเป็นผู้หญิงคนอื่น ถ้าเขาเปิดโอกาสให้ใกล้ชิดขนาดนี้เป็นต้องโกยเป็นแน่ แต่กับมีนาเธอไม่คิดแบบนั้น
เธอกลับปรามเรื่องการใช้เงินของเขา มาร์ตินรู้สึกประทับใจมากๆ
ทั้งคู่ลงมือทานอาหารไปเรื่อยๆ อย่างไม่รีบ มีนาและมาร์ติน ทานอาหารไปคุยกันไป ทำให้รู้จักกันมากขึ้น
"น้องมีนา เป็นคนจังหวัดไหนเหรอครับ" มาร์ตินถามคำถามที่เขาเองรู้อยู่แล้ว เพราะตอนสืบประวัติปลายฟ้าให้คิริน เขาเองก็ได้ประวัติของเพื่อนสนิทปลายฟ้าด้วย แต่เขาอยากถามเพื่อหาเรื่องคุยกับน้อง
"อยุธยาค่ะ" มีนาตอบพี่ แล้วคีบเทมปุระเข้าปาก มาร์ตินมองดูน้องด้วยความเอ็นดู
"แล้วมีพี่น้องมั้ยครับ ดูความคิดน้องมีนาดูโตกว่าอายุมากเลย" มาร์ตินยังคงถามอย่างชวนคุยต่อ
"เป็นลูกคนเดียวค่ะ พี่มาร์ตินละ" มีนาถามพี่กลับบ้าง แล้วมองอย่างอยากรู้
"บังเอิญจัง ลูกคนเดียวเหมือนกันครับ" มาร์ตินตอบน้อง
"เหงาเนอะ เป็นลูกคนเดียว ไม่มีคนปรึกษาเลย" มีนาบอกกับพี่
"ครับ ไม่มีใครเลย อยู่อย่างเหงาๆ แล้วน้องมีนามีแฟนมั้ยครับ" มาร์ตินถามอย่างรอคำตอบ หากมีอยู่แล้วเขาจะได้ถอยในความสัมพันธ์นี้
"ยังค่ะ ไม่เคยมีซักกะคนเดียว 5555 แล้วพี่ละ" มีนากินไปปตอบไปโดยไม่คิดอะไร เพราะเธอเริ่มไม่เกร็งแล้วตอนอยู่กับพี่
มาร์ตินยิ้มกว้างอย่างปิดไม่มิดก่อนจะตอบน้อง
"ยังครับ ยังไม่เคยมีซักกะคนเดียวเหมือนกัน" มีนาถึงขั้นเงยหน้ามองแล้วขมวดคิ้ว
"ทำมั้ยครับ ไม่เชื่อพี่เหรอ" มาร์ตินถามเมื่อเห็นอาการขมวดคิ้วของน้อง
"ก็ไม่เชิง ไม่คิดว่าอย่างพี่จะเล็ดลอดหลงเหลือ มาถึงป่านนี้ค่ะ" มีนาตอบอย่างที่เธอคิด
"เออ มันดีหรือไม่ดีครับ ทำมัยฟังดูแปลกๆ" มาร์ตินถามมีนาอย่างสงสัย
"ก็พี่พร้อมทุกอย่างเลย ไม่คิดว่าพี่จะว่าง ไม่มีแฟนอะคะ " มีนาอธิบายพี่
"สงสัยพี่รอน้องอยู่มั้งครับ" มาร์ตินหยอดน้องอย่างต่อเนื่อง
มีนาไม่ตอบ เธอยิ้มแล้วก้มหน้ากินต่อ
"อ่าว เงียบเลย กินเสร็จ แล้วไปดูหนังกันมั้ยครับไหนๆ พรุ้งนี้ก็วันหยุดแล้ว" มาร์ตินชวนน้องต่อ มีนามองหน้าพี่
"นะครับ น๊า"มาร์ตินยังคงอ้อนน้อง อย่างต่อเนื่อง
มีนามองพี่แล้วพยักหน้า
หลังกินเสร็จมาร์ตินมา ซื้อตั๋วหนังกับน้อง
"น้องเอาป๊อปคอร์นมั้ย เอาน้ำมั้ยครับ" มาร์ตินถามมีนา
"พี่กินด้วยกันมั้ยคะ " มีนาไม่ตอบ แต่ถามพี่กลับ
"กินครับ"มาร์ติน ตอบน้องพร้อมกับรอยยิ้มกระชากใจ
"งั้นกินเป็นเพื่อนกันก็ได้ค่ะ มีนาขอจ่ายบ้างนะคะ"มีนาบอกพี่ แล้วมองด้วยแววตาเป็นประกาย มาร์ตินมองน้องเหมือนตกอยู่ในภวังค์
"ก็ได้ครับ " เขาตอบออกมา มีนาเดินไปจัดการสั่ง มาร์ตินมองตามน้องด้วยความรู้สึก สุขใจ นอกจากน้องไม่กอบโกยเอาเปรียบเขาแล้ว น้องยังเป็นฝ่ายให้ด้วย การได้รับการดูแล มันรู้สึกดีอย่างนี้ นี้เอง ไม่นาน มีนาก็ถือถังป๊อปคอร์คมา 1 ถังแล้วก็น้ำสองแก้ว มาร์ตินรีบรับน้อง
"มีสาวเปย์ มันฟินแบบนี้นี่เอง" มาร์ตินบอกน้องแล้วยิ้มให้
"พี่มาร์ติน พูดอะไร ที่พี่จ่ายมันเยอะมากนะคะ" มีนาบอกกับมาร์ติน แล้วก็หัวเราะ ออกมา
"ก็ไม่เคยมีสาวคนไหนเลี้ยงพี่นี่ครับ ขอพี่ฟินหน่อยไม่ได้เหรอ"มาร์ตินบอกน้อง
"อะ อะ ถ้าพี่สบายใจ ฟินไปเลยนะคะ" มีนาตอบกลับพี่ยิ้มๆ
"ไปครับ เข้าโรงหนังกัน"
มาร์ตินชวนมีนาเข้าไปดูหนัง
หลังจากดูหนังเสร็จ มีนาขอให้พี่มาร์ตินแวะร้านเครื่องเขียน เธออยากซื้อพวกอุปกรณ์การเรียน ปากกาสวยๆเพิ่ม
มาร์ตินก็ตามใจน้อง มีนาเลือกดูปปากกาสวยๆหลายด้าม มาร์ตินเดินตามน้องติดๆ ก้าวชิดก้าว ที่กว้างมาก แต่มาร์ตินก็สะดวก ที่จะทำแบบนี้
เขาลอบสูดดมกลิ่นกายน้องที่หอมราวกับขนมหวาน
"พี่มาร์ติน ไม่ดูปากกาเหรอคะ " มีนาถามพี่
"น้องเลือกให้พี่สักแท่งสิครับ"มาร์ตินตอบส่งๆ เขาไม่ได้อยากได้ปากกา แต่อยากใกล้ชิดน้อง
มีนาเลือกปากกาให้พี่ อย่างตั้งใจ
"อืม ด้ามนี้เป็นไงคะ เขียนลื่นดี ด้ามเป็นสีน้ำเงินอย่างที่พี่ชอบด้วย" มีนาชูปากกาให้พี่ดู
"น้องรู้ได้ยังไง ว่าพี่ชอบสีน้ำเงินครับ" มาร์ตินถามอย่างแปลกใจ
"ก็รถสีน้ำเงินขนาดนั้น พี่ไม่น่าปันใจไปชอบสีอื่นนะคะ" มีนาตอบแล้วหัวเราะ
"ครับพี่ชอบสีน้ำเงิน แล้วน้องละชอบสีอะไรครับ" มาร์ตินถามต่อ
"สีชมพูค่ะ" มีนาตอบแล้วก้มดูปากกาต่อ
เมื่อเลือกเสร็จแล้วเป็นมาร์ติน ที่แย้งไปจ่ายเงิน
"พี่มาร์ติน พี่จะจ่ายทุกอย่างไม่ได้นะคะ" มีนาทำเสียงดุพี่
"ไม่เป็นไรครับ ป่ะ กลับกัน " มาร์ตินเดินจูงมือน้องไปที่รถแล้วขับไปส่งที่หอพัก
ลัมโบกินี่สีน้ำเงินแล่นมาจอดที่หอพักของมีนา
"ขอบคุณนะคะ"มีนายกมือไหว้พี่แล้วกำลังจะลงรถ แต่มาร์ตินดึงมือไว้
"เดี๋ยวคืนนี้พี่โทรหานะครับ"มาร์ตินยิ้มให้น้อง
มีนาพยักหน้าให้พี่แล้วลงรถไป มาร์ตินมองดูน้องจนลับสายตา แล้วขับรถออกไป
มีนาเดินขึ้นมาห้องพัก
"อะชะนีไปไหนมา " คิมมี่แซวเพื่อน
"พี่มาร์ตินชวนไปกินข้าวดูหนัง" มีนาตอบเพื่อน
"แล้วแกก็ไปเนี่ยนะ" คิมมี่ถามเพื่อน
"อืม เขาหล่อ 555"มีนาตอบเพื่อนขำๆ
"เออ ยัยฟ้าก็ยังไม่กลับเลยอะแก" คิมมี่ห่วงเพื่อน
"เดี๋ยวก็กลับมั้งแก"มีนาบอกเพื่อน
"อืมๆ ไปๆ แยกย้าย" คิมมี่และมีนา ต่างคนต่างเดินเข้าห้องของตนเอง
- ผู้เขียน
