นายเย็นชา & นางฟ้าแสนดี

“ ข้าวเหนียวหมูจ๊ะ ข้าวเหนียวหมู “ เสาียงหวานใสของเด็กสาววัยเพียง18ปี เธอตะโกนเสียงดังบอกลูกค้าว่าเธอมาแล้ว นั้นก็คือ ข้าวเหนียวหมูปิ้ง “ แสนดี เอาข้าวเหนียว2ห่อ หมู5ไม้จ๊ะ “ สาวโรงงานสั่งข้าวเหนียวหมูปิ้งของหญิงสาวที่ชื่อแสนดี แม่ค้าสาวสวยขวัญใจหนุ่มโรงงาน ด้วยความที่เธอหน้าตาดี พูดจาเป็นกันเอง และที่สำคัญเธอใจดีอีกด้วย เลยทำให้ใครๆต่างก็รู้จักเธอและก็ช่วยอุดหนุน ของที่เธอเอามาขายไม่ว่าจะเป็นข้าวเหนียวหมู ของหวาน หรือแม้แต่เครื่องสำอาง แสนดีเธอขายทุกอย่างที่ได้เงิน แม้แต่หวยเธอก็ขาย ด้วยความที่เธออยู่ตัวคนเดียวและก็เรียนหนังสือเลยทำให้หญิงสาวที่ชื่อแสนดีต้องปากกัดตีนถีบ อะไรที่ทำแล้วได้เงินเธอก็ทำทั้งนั้นแหละ ยกเว้นขายตัว กับขายยา เท่านั้นที่เธอไม่ทำ “ น้องแสนดีครับ หมู2ไม้ เอ้องวดนี้ได้ตัวไหนมาพี่เห็นอีเอ็มมันบอกว่าน้องแสนดีได้หวยมางวดที่แล้วมันเข้า ว่าแต่งวดนี้ได้มายังจ๊ะ “ หนุ่มโรงงานถามแสนดีด้วยท่าทางสนใจด้วยความที่แสนดีไปวัดมาเธอก็เลยไปเสี่ยงเซียมซีแล้วก็เอามาบอกพี่ๆที่โรงงานแต่มันดันเข้าซะงั้น ทำให้เจ๊เอ็มสาวสองถูกหวยตั้งหลายพัน เลยทำให้ทุกคนต่างก็มาถามเธอว่างวดนี้เธอได้หวยตัวไหนมา เมื่อแสนดีโดนลูกค้าถามแบบนั้นด้วยความที่เธอมีหัวการค้าเธอก็ต้องเรียกลูกค้าโดยการบอกว่า “ พี่สิงอย่าเพิ่งใจร้อน งวดนี้ให้หนูไปทำบุญก่อนแล้วเดี๋ยวมาบอกแต่อย่างมงายมากนะพี่ เดี๋ยวไม่มีเงินส่งกลับบ้านมายื่มเงินหนู หนูคิดดอกนะงงวดนี้บอกไว้ก่อน “ แสนดี บอกนายสิงชายหนุ่มที่ถามเธอเรื่องหวยเมื่อสิงได้ยินหญิงสาวพูดแบบนั้นเขาก็ยิ้มแหยๆพร้อมกับเกาหัวอย่างเขิลอายไม่ได้ เพราะเมื่อหลายเดือนก่อนแม่ของสิงไม่สบายเข้าโรงพยาบาลด้วยความที่เงินยังไม่ออกเงินเก็บก็ไม่มีอย่างที่ทุกคนรู้กัน คนหาเช้ากินค่ำที่อยู่ในเมืองหลวงถ้าไม่ประหยัดอดออมจริงๆ ไม่มีทางหรอกที่จะเก็บเงินได้ ไหนจะค่าเช่า ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ และก็ค่างวดรถ แล้วแบบนี้ใครที่ไหนจะมีเงินเก็บด้วยค่าแรงหลักร้อยแต่ดูค่าใช้จ่ายที่รออยู่เบื้องหน้าสิ หลักพัน หลักหมื่น นั้นเลยทำให้หนุ่มๆสาวๆโรงงานหวังเพิ่งหวย เผื่อว่ามีบุญจะได้รวยกับเขาบ้าง นั้นคือความฝัน ความหวังของคนจน “ แฮะๆ พี่รู้แล้วหนา..แสนดีก็ พี่ก็ถามดูแต่ว่าพี่ไม่ซื้อเยอะหรอก งวดละห้าร้อยพันหนึ่งก็พอ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ สิงเมื่อพูดจบเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง อย่างนึกขำตัวเอง ที่บอกว่าจะซื้อไม่เยอะแต่พอบิลค่าหวยมาทีก็งวดละห้าร้อยพันหนึ่ง ทุกงวดแสนดีเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ส่ายหน้าอย่างนึกเหนื่อยหน่ายไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากได้เงินพวกเขาหรอกนะ แต่ด้วยความที่เป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน เธอก็เลยเห็นใจแล้วก็ไม่อยากเอาเปรียบพวกเขา แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอก็ต้องกินต้องใช้เหมือนกัน เช่นนั้นเธอก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากเตือนและก็หยิบยื่นช่วยเหลือบ้างเล็กน้อย ถ้าพวกเขาขาดมือ เวลาต่อมา ช่วงเช้าเธอจะขายที่หน้าโรงงานเย็บผ้า เพราะติดกับโรงเรียนวัดเลยทำให้สาวๆ หนุ่มๆ และพ่อ แม่ ผู้ปกครองของเด็กๆมาอุดหนุนข้าวเหนียวหมูปิ้งเธอไปจนหมด พอขายหมดแสนดีก็กลับมาที่บ้านเพื่อที่จะอาบน้ำแล้วก็เตรียมทำรายงานเพื่อที่จะไปเรียนในช่วงเย็น เธอทำแบบนี้มาจนตอนนี้เธอเรียนอยู่ปีหนึ่ง แล้ว “ แสนดี แสนดีจ๊ะ แสนดี “ เสียงป้าเจ้าของบ้านใจดีมาเรียกแสนดีอยู่หน้าบ้าน แสนดีที่เพิ่งเข็นรถเข็นเข้ามา เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของป้าเจ้าของบ้านมาเรียกเธอก็หันไปพร้อมกับส่งยิ้มหวานก่อนจะเดินมาหาป้าเจ้าของบ้านใจดีพร้อมกับยกมือไหว้ “ สวัสดีคะคุณหญิงจันทร์ เข้ามาก่อนสิคะ “ แสนดียกมือไหว้สวัสดีคุณหญิงจันทร์เจ้าของบ้านใจดีที่ให้เธอเช่าในราคาถูก เมื่อเธอไหว้คุณหญิงเธอก็ประคองแขนท่านให้เข้ามาในบ้านไม้ริมน้ำ ที่ดูแล้วอบอุ่นหน้าอยู่ของเธอ “ แสนดี ฉันมากวนหนูรึเปล่าจ๊ะ “ คุณหญิงจันทร์ถามเด็กสาวออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นเช่นเดียวกัน เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มพร้อมกับเอามือบางเรียวเล็กของเธอไปจับที่มือของท่าน พร้อมกับพูดว่า “ ไม่หรอคะ คุณหญิงไม่ได้มากวนแสนดีเลยนะคะ ว่าแต่คุณหญิงกับพี่พรทานข้าวเช้ามารึยังคะ พอดีแสนทำน้ำพริกขี้กา ลวกผัก แล้วก็หมูทอดไว้ ไม่ทราบว่าจะรังเกรียจไหมคะถ้าแสนจะชวนกินข้าวด้วยกัน “ แสนดี เธอถามคุณหญิงกับคนติดตามของคุณหญิงว่าอยากทานอาหารเช้าที่เกือบสายกับเธอไหม ด้วยความที่แสนดีทานข้าวคนเดียวทุกวันเธอก็เลยอยากมีเพื่อนทานข้าวบ้าง เมื่อคุณหญิงจันทร์ได้ยินแบบนั้นเธอก็หันไปมองพร หญิงรับใช้ที่ติดตามคุณหญิงตั้งแต่เธอยังเล็กๆ ด้วยความที่แม่ของพรเป็นคนเก่าแก่ที่วังของท่านแล้วพอพ่อกับแม่ของพรตาย คุณหญิงจันทร์ก็เอาเธอมาเลี้ยงดู จนตอนนี้เธอโตเป็นสาวและก็สวยมาก เมื่อพรที่เห็นสายตาของเจ้าเหนือหัวของตัวเองมองมาด้วยสายตาแบบนั้นเธอก็รู้ได้ทันทีว่าคุณหญิงคงอยากทานเป็นแน่ เธอก็เลยยิ้มแล้วก็พยักหน้าเหมือนกับบอกคุณหญิงท่านว่าเต็มที่ไป “ ได้สิจ๊ะ ว่าแต่ไอ้น้ำพริกขี้กาอะไรนั้นมันเป็นยังเหรอจ๊ะ ฉันไม่เคยได้ยิน “ ด้วยความที่คุณหญิงจันทร์เป็นคนในรั้วในวัง ท่านจะทานแต่อาหารที่แม่ครัวทำมาถวายเท่านั้น เมื่อแสนดีได้คำตอบจากท่านแบบนั้นเธอก็ยิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงรูหู ด้วยความดีใจว่าวันนี้เธอจะมีเพื่อนกินข้าวด้วย ถึงแม้ว่าท่านคุณหญิงจะเป้นคนใหญ่คนโต แต่ก็อย่างที่บอกแสนดีเป็นคนแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามทำตัวให้เหมือนกับผู้ดีแต่ด้วยท่าทางกระโกกระเดกของเธอ ก็ทำให้ไอ้ความเป็นผู้ดีไม่สามารถเข้ามาอยู่ในสายเลือดหรือตัวเธอเลยแม้แต่หน่อย และนั้นก็เป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของหญิงสาวที่ทำให้คุณหญิงจันทร์รู้สึกชอบและถูกชะตากับแสนดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเธอ “ จริงเหรอคะ ถ้าอย่างนั้น คุณหญิงกับพี่พรนั่งรอแสนอยู่ที่นี้นะเจ้าคะ แสนจะไปยกสำรับกับข้าวมาถวายเจ้าคะ “ แสนดี เธอดีใจมากจนไม่รู้จะพูดคำศัพท์แบบไหนถึงจะพูดถูกแต่เธอก็พยายามพูดให้ได้ด้วยความที่เธอดูออเจ้ามา เธอก็เลยพูดเหมือนกับในละคร เมื่อคุณหญิงจันทร์และพรได้ยินแบบนั้นต่างก็อดขำหญิงสาวไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรือว่าพูดอะไรออกมา เพราะกลัวว่าเธอจะอายแล้วจะไม่กล้าพูดคุยด้วย “ มาแล้วจ้าาาาาา อาหารของแสนมาเสริฟให้คุณหญิงจันทร์กับพี่พร มาแล้วจ้าาาาา “ แสนดีเธอเดินถือจานชามที่มีของที่เธอนำเสนอเมื่อสักครู่นี้ เดินเข้ามาพร้อมกับพูดเล่นตามประสาของเธอ เมื่อคุณหญิงจันทร์และพรได้ยินแบบนั้นต่างก็หัวเราะและก็ขำกับท่าทางแก่นแก้วของเธอ ที่ดูเป็นตัวของตัวเอง จริงใจ ไม่มีพิษมีภัยกับใงครเลย แก๊ก “ นี้เลยคะ น้ำพริกขี้กา ผักลวกจากตลาด มะระขี้นก และก็หมูทอด เจ้าคะคุณหญิง “ แสนดีนำเสนอเมนูที่วางอยู่ตรงหน้าของสองสาว ด้วยรอยยิ้ม เมื่อคุณหญิงจันทร์ที่เห็นน้ำพริกขี้กาที่แสนดีบอกเธอก็พยักหน้ายิ้มอย่างเข้าใจว่าที่เธอสงสัยว่าน้ำพริกขี้กาคืออะไรนั้น มาวันนี้เธอเพิ่งรู้ว่า ที่แสนดีเรียกว่าน้ำพริกขี้กานั้นก็คือ แจ๊วที่ทำจากพริกสดๆและก็ทำแบบแห้งๆ “ หนูแสนดี ชอบกินผักเหรอจ๊ะ “ พร หญิงสาววัย20กว่าปีถามแสนดีออกมาด้วยเสียงเบาและก็รอยยิ้มที่สดใสน่ารัก เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มและก็ยืดอกพูดด้วยความภูมิใจออกมาว่า “ ใช้แล้วจ๊ะแสนชอบกินผักที่แสนปลูกเองบ้าง หรือแม่ค้าที่ตลาดเขาจะเอาไปทิ้งแสนก็ขอเขามา อุ๊ย “ แสนดี ที่ลืมตัวไปว่าผักที่เธอเอามาจากตลาดนั้นเป็นผักที่แม่ค้าเขาจะเอาไปทิ้งแต่ก็ไม่ได้ทิ้งเพราะเก็บเอาไว้ให้แสนดี เมื่อคุณหญิงจันทร์ที่รู้จักเด็กสาวมาตั้งแต่อายุ15ปี เธอก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอบอุ่นและก็นึกเอ็นดูเด็กสาว “ แสนดี ปลูกผักไว้กินเองเหรอจ๊ะ ดีจังถ้าอย่างนั้นผักที่แสนดีปลูกก็ปลอดสารพิษนะสิแบบนี้ฉันคงสุขภาพดีเป็นแน่ จริงไหมแม่พร “ คุณหญิงจันทร์ พูดออกมาอย่างไม่ถือสาหญิงสาวเรื่องที่เธอบอกว่าเอาผักที่แม่ค้าทิ้งมาทำกิน แต่ท่านกับสนใจเรื่องที่ได้ยินว่าเธอบอกว่าเธอปลูกผักต่างหาก เมื่อแสนดีได้ยินแบบนั้นเธอก็ยิ้มอย่างดีใจ จากนั้นทุกคนก็พูดคุยกันไปทานข้าวกันไป พร้อมกับเสียงหัวเราะที่คุณหญิงไม่เคยได้หัวเราะแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่สามีเธอเสียไป แล้วลูกๆหลานๆของเธอก็ย้ายไปยู่ต่างประเทศ ที่วังของคุณหญิงตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ท่านและก็คนรับใช้ที่อยู่กันมาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่ กันเท่านั้น “ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ เสียงหัวเราะที่บ้านพักริมน้ำดังลั้น อย่างเป็นที่ประหลาดใจของคนที่อยู่ด้านในวัง เพราะทุกคนจะรู้ดีว่าเด็กสาวอยู่เพียงคนเดียวและเธอก็ไม่สามารถพาคนนอกเข้ามาอยู่ด้วยได้ แต่พอได้ยินเสียงของคนเหมือนกับมีปราตี้กันอยู่เลยทำให้คนในวังแปลกประหลาดใจกันเป็นอย่างมาก