นายเย็นชา & นางฟ้าแสนดี

เสียงหัวเราะเป็นเหตุ

“ ป้า ป้า ป้าแช่ม ป้าแช่ม “ เสียงแหลมปี๊ดของคนใช้สาวที่วิ่งอย่างกระหืดกระหอบมาที่เรือนครัว เรียกหัวหน้าแม่บ้านเสียงดัง ป้าแช่มที่กำลังนั่งทำงานหั่นผัก หั่นนู่นนี้นั้นเพื่อเตรียมอาหารในมื้อต่อไปให้คุณท่านเจ้านายของตัวเองอยู่ เมื่อได้ยินเด็กสาวเรียกตัวเองเสียงดังแบบนั้นเธอก็ทำหน้าตาไม่พอใจขึ้นมาทันที เพราะที่นี้เป็นวังไม่ใช่ตลาด

“ นังขนุน แกจะโหวกเหวกโวยวาย อย่างกับเป็นผู้หญิงตลาดทำไม เดี๋ยวคุณท่านก็เอ็ดเอาหรอกเอ็งนี้สอนไม่รู้จักจำ “ ป้าแช่ม เอ็ดสาวใช้อย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่รู้จักประสีประสาทำเหมือนกับว่าที่นี้เป็นตลาดสด ขนุนเมื่อได้ยินป้าแช่มเอ็ดแบบนั้นด้วยความที่เรื่องของเธอสำคัญกว่า เธอก็เลยไม่มีเวลามาสนใจว่าป้าหัวหน้าแม่บ้านจะด่าหรือว่าเธออย่างไร

“ ป้าแช่มอย่าเพิ่งเอ็ดฉันจะได้ไหม ฟังฉันก่อนแล้วป้าค่อยด่าฉัน ok นะ “ ขนุนพูดออกมาหลังจากที่หอบหายใจเข้าออกจนรู้สึกว่าตัวเองหายเหนื่อยเธอก็พูดออกมาทันทีด้วยสีหน้าตื่นเต้น เมื่อป้าแช่มได้ยินแบบนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเรียวมองขนุนด้วยสายตาที่แสนจะสงสัยว่าเรื่องที่นังขนุนจะเอามาฟ้องมีเรื่องอะไร ด้วยความที่ขนุนเป็นแม่บ้านขี้เม้า ขี้นินทาป้าแช่มก็เลยไม่ค่อยสนใจอะไร แต่ว่าเรื่องนี้ดูท่าจะสำคัญเพราะนังขนุนมาหาป้าแช่มเองเลย

“ มีอะไรเอ็งก็รีบพูดมาถ้าไม่สำคัญอย่างที่เอ็งพูดละก็ข้าจะเอามีดปังตอสับปากเอ็ง โทษฐานที่เอะอะเสียงดังไม่ให้เกีรยติสถานที่” ป้าแช่มพูดออกมาด้วยสีหน้าที่เอาจริงพร้อมกับกระชับมีดปังตอที่อยู่ในมือเตรียมพร้อม เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอมั้นใจมากว่าเรื่องที่เธอจะเล่าเป็นเรื่องสำคัญและก็สำคัญมาก จนป้าแช่มต้องช๊อกตายเลยละ

“ สำคัญอย่างแน่นอนจ๊ะป้า ดูปากอีขนุนให้ดีนะป้า นังเด็กนางฟ้าแสนดีอะไรนั้นของป้านะ นังเด็กนั้นของป้าพาเพื่อนมาปาร์ตี้ที่เรือนหลังวัง ไม่เชื่อป้าก็ไปดูสิจ๊ะ เสียงหัวเราะ พูดคุยกันเสียงดังลั้นอย่างไม่ให้เกียรติคุณท่านเลย ไม่เชื่อป้าก็ไปดูสิจ๊ะ “ ขนุน บอกป้าแช่มด้วยน้ำเสียงประชดประชันพร้อมกับหน้าตาที่ดูจะสะใจมากกว่า ที่จะเอาเรื่องมาฟ้อง ด้วยความที่ป้าแช่มรักและเอ็นดูแสนดีเป็นอย่างมากเพราะเด็กสาวน่ารัก จิตใจดี ขยันอดทน สู้ชีวิต มีน้ำใจ ป้าแช่มก็เลยรักและเอ็นดูเด้กสาวเป็นอย่างมากแต่พอได้ยินขนุนพูดแบบนั้นเธอก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ยอมเชื่อว่าแสนดีจะทำเรื่องแบบนั้นได้ เพราะเธอมาอยู่ที่นี้ตั้งแต่อายุ15ปี จนตอนนี้เพิ่งจะมาดีแตกป้าแช่มเลยไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแสนดีจะเป็นคนแบบนั้น ขนุนเมื่อเห็นป้าแช่มที่หน้าเจือนแบบนั้นเธอก็เบ้ปากอย่างรู้สึกสะใจที่ทำให้ป้าแม่บ้านที่ทุกคนรักและนับถือตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่

“ ป้าอย่าไปเชื่อนังขนุนมันมาก ไปฉันว่าเราไปดูให้เห็นกับตากันดีกว่าจ๊ะฉันไม่เชื่อหรอกว่าหนูแสนดีของเราจะเป็นคนแบบนั้น “ ชื่น หญิงสาววัยกลางคนผู้ช่วยอีกคนหนึ่งของป้าแช่ม เธอก็รักและเอ็นดูแสนดีเหมือนกันกับป้าแช่ม เมื่อป้าแช่มได้ยินแบบนั้นเธอก็พยักหน้าพร้อมกับยื่นแขนไปให้ชื่นพยุงเธอให้เดิน

“ อย่าวิ่งนะพี่ชื่น ป้าแช่มเดี๋ยวก็ล้มไปเป็นอัมพฤกษ์ อัมพาตหรอก ฮ่าๆฮ่าๆอ่า “ ขนุน ตะโกนตามหลังป้าแช่มกับชื่นก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังตามหลังทั้งคู่ไปด้วยความที่คนไม่ถูกกัน เมื่อเห็นป้าหัวหน้าแม่บ้านและก็ชื่นคนดูแลป้าแช่มดิ้นพล่านแบบนั้นเธอก็รู้สึกสะใจเป็นอย่างมากเมื่อหัวเราะสะใจเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอก็ยืนท้าวสะเอวมองด้วยสายตาเยียดหยามและก็รู้สึกสะใจ

“ อีขนุนเอ็งรู้ใช่มั้ย ถ้าเรื่องที่เอ็งพูดไม่เป็นความจริงเอ็งจะโดนลงโทษ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะเอ็งก็รู้ว่าคุณท่านไม่ชอบให้ใคร เอาเรื่องนู่น เรื่องนี้มาทะเลาะกัน “ คนใช่อีกคนหนึ่ง เดินเข้ามาพูดให้สติกับหญิงสาวด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นท่าทางยโสโอหังของหญิงสาวทำให้เธออดเป็นห่วงเพื่อนร่วมงานไม่ได้ เมื่อขนุนได้ยินแบบนั้นเธอก็หันขวับมามองเพื่อนร่วมงานด้วยสายตาที่เอาเรื่อง

“ อย่าเสือก “ ขนุนเมื่อพูดจบเธอก็เดินสะบัดบ๊อบ ออกจากตรงนั้นด้วยความไม่สบอารมณ์ คนสวนคนใช้ที่เห็นเหตุการณ์และได้ยินตั้งแต่ต้นจนจบต่างก็ส่ายหน้าอย่างเอือมระอากับขนุนเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่พ่อกับแม่ของเธอเป็นคนเก่าคนแก่ที่นี้หรือจะเรียกอีกแบบก็คือเป็นเต๋าค้างเรือนนั้นเองเลยทำให้ไม่กล้ามีใครว่านังขนุนเพราะเกรงใจแม่กับพ่อของเธอ

“ ป้าใจเย็นๆจ๊ะ อย่ารีบมากเดี๋ยวก็ล้มไปอย่างที่นังขนุนมันแช่งเราหรอกจ๊ะ “ ชื่น บอกป้าแช่มด้วยความเป็นห่วงเมื่อดูท่าว่าป้าแช่มดูร้อนใจเป็นอย่างมากเมื่อเด้กในสังกัดของเธอโดนคนหาว่าเธอเป็นนางฟ้าดีแตก ป้าแช่มก็เลยอยากไปดูให้เห็นกับตาว่าแสนดีเป็นอย่างที่ขนุนพูดรึเปล่า

“ ไม่ฉันจะไปดูให้เห็นกับตาว่าหนูแสนดีจะเป็นอย่างที่นังขนุนพูดรึเปล่า ถ้าแสนดีไม่ได้เป็นอย่างที่มันว่านะฉันจะจัดการมันให้สาสมเลยคอยดู “ ป้าแช่มเดินปนวิ่ง พร้อกับพูดออกมาด้วยความโกรธเป็นอย่างมากที่โดนเด็กเมื่อวานซื่นพูดไม่สนใจหัวหงอกหัวดำ คนเก่าแก่อย่างเธอ ชื่นเมื่อเห็นว่าป้าแช่มโกรธจนหน้าแดงเธอก็เลยเงียบดีกว่า

เรือนไม้ริมน้ำ

“ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า จริงเหรอจ๊ะแสนดี ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีคนแบบนี้อยู่จริงๆ ฮ่าๆฮ่าๆฮ่าๆ “ เสียงหัวเราะของคุณหญิงจันทร์หรือว่าหม่อมจันทร์ ดังลั้นเรือนโดยที่ไม่สนใจตำแหน่งหรือว่ายศของตัวเองเลย ตั้งแต่มีแสนดีมาอยู่ที่นี้คุณหญิงจันทร์ที่เฝ้าดูเธอตั้งแต่วันแรกที่เด็กสาวเข้ามาอยู่ที่นี้จนกระทั้งวันนี้ คุณหญิงจันทร์ก็ได้หัวเราะและก็ได้ใช้ชีวิตอย่างที่คนปกติใช้กันเธอได้หัวเราะ และก็พูดภาษาชาวบ้านที่คนปกติเขาพูดกันได้กินอาหารที่ไม่เคยได้รู้มาก่อนว่าเรียกเป็นภาษาหยาบคลาย คุณหญิงจันทร์ก็เลยชอบแอบหนีมาที่นี้กับพรเป็นประจำ

“ จริงสิคะ คุณท่านต้องไปเดินตลาดกับแสนสักครั้งคุณท่านจะได้เจอกับตัวเอง คะ “ แสนดีพูดกับคุณท่านอย่างเป็นกันเองซึ่งคุณท่านก็ไม่เคยว่าแสนดีแต่ท่านกับชอบที่แสนดีพูดกับตัวเองแบบนี้ ซึ่งพรก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะชินกับสองคนนี้ซะแล้วเธอดีใจที่เจ้านายของตัวเองได้ยิ้มได้หัวเราะบ้าง ไม่ใช่อยู่แต่ในวัง ได้แต่เดินไปเดินมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย หรือไม่ก็นานๆจะมีลูกหลานโทรมาหาที หรือไม่ก็เดือดร้อนทีมาหาท่านทีนั้นเลยทำให้พรชอบพาเจ้านายแอบมาที่นี้

“ ไปสิจ๊ะฉันอยากไปมากเลย ตั้งแต่เกิดมาฉันก็อยากไปรองขายของบ้างสักครั้ง แม่พรเห็นเป็นเช่นไร ฮ่าๆฮ่าๆฮ่า “ คุณหญิงจันทร์ หันมาถามพรคนสนิทด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างชอบใจต พรเมื่อเห็นแบบนั้นเธอก็ยิ้มก่อนจะพูดออกมา แต่ระหว่างที่พรกำลังจะอ้าปากพูดก็มีเสียงของใครบ้างคนเรียกแสนดีออกมาด้วยน้ำเสียงดุดัน

“ แม่แสนดี ทำไมถึงได้พาคนนอกมาที่เรือนพักของคุณท่าน ฉันไม่อยากเชื่อเลบยนะว่าคนที่ฉันแอบชื่นชมและก็เอ็นดูจะดีแตกแบบนี้ “ ป้าแช่มที่เดินมาได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะเสียงดังลั้นไปจนถึงหน้าบ้านของแสนดี ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ใกล้กับทางเข้าแต่เสียงหัวเราะและพูดคุยนั้นก็ดังพอที่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาจะได้ยิน เมื่อมีเสียงคนคุ้นเคยพูดขัดจังหวะความสนุกด้วยน้ำเสียงต่อว่าและไม่พอใจแสนดีเป็นอย่างมาก คุณหญิงจันทร์กับพรที่แอบมาหาแสนดีเมื่อได้ยินแม่บ้านคนสนิทเอ็ดเด็กสาวแบบนั้นคุณหญิงจันทร์ก็รีบออกตัวแทนเด็กสาวทันที

“ อะไรกันแม่แช่มแม่ชื่น เอะอะอะไรกัน หนูแสนดีไม่ได้พาใครที่ไหนมาที่นี้หรอนะฉันกับแม่พรแค่มารบกวน ทานมื้อเช้ากับหนูแสนดีแล้วก็ พูดคุยกันตามประสาเท่านั้นเอง ฉันคิดว่าแม่แช่มกับแม่ชื่นคงไม่ด่าฉันหรอกนะ “ คุณหญิง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาที่คนของตัวเอง ป้าแช่มกับชื่นเมื่อเห็นว่าคนที่หัวเราะเสียงดังเป็นใครทั้งคู่ถึงกับตื่นตกใจอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเสียงหัวเราะและพูดคุยกันเสียงดังเป็นภาษาชาวบ้าน จะเป็นคุณท่านเจ้านายของตัวเอง

“ คุณท่าน “ ป้าแช่มกับชื่นเรียกเจ้านายของตัวเองฃออกมาด้วยความตกใจ ทั้งคู่เรียกพร้อมกัน ด้วสีหน้าตกใจแทบไม่อยากเชื่อสายตาและก็หูของตัวเองเลยว่าคนที่นั่งหัวเราะเสียงดังอยู่ตรงนั้นเป็นหม่อมจัทร์เจ้านายของตัวเอง