ทาสรักของจอมมาร

แผนสังหาร

ณ.เผ่าเทพสวรรค์ชั้นฟ้า

ตำหนักของเทพราชาสวรรค์

องค์เทียนจวินหวังเหล่ยผู้ปกครองสูงสุดของเผ่าเทพสวรรค์ บัดนี้กำลังนั่งเดินหมากล้อมกับผู้เป็นโอรสหรือองค์ชายรัชทายาทเหว่ยหลี่หยางแห่งเผ่าเทพสวรรค์ชั้นฟ้า ใบหน้าขององค์เทพผู้สง่างามมีแววของความเคร่งเครียดอยู่ไม่น้อย

"เจ้าปล่อยข่าวลือเรื่องดาบวิเศษเหินฟ้าทำลายปฐพีหายไปให้แก่เผ่าวิหครับรู้แล้วหรือไม่องค์รัชทายาท?"

"ลูกจัดการเรื่องนี้เสร็จสิ้นแล้วพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ...ปล่อยข่าวลือเรื่องนี้ไปที่เผ่าวิหคมิใช่เรื่องยากแต่อย่างใด..เพราะหลังจากจ้าววิหคคนเก่าสิ้นชีพลง..เผ่าวิหคก็เกิดการระส่ำระสายชิงดีชิงเด่นเนื่องจากเห็นว่าเฉินฟานอี้จ้าววิหคคนใหม่นั้นมิฝักใฝ่หรือไว้ใจผู้ใดทั้งสิ้น..ลูกก็แค่เลือกจอมมารที่โง่เขลาและต้องการช่วงชิงอำนาจของจ้าววิหค..ให้คนของเราที่จำแลงตนเป็นลูกสมุนคนสนิทบอกกล่าวข่าวนี้ออกไปจนตอนนี้รู้ถึงหูเฉินฟานอี้เรียบร้อยแล้ว...พะย่ะค่ะ"

"ดี!ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ..เผ่าสวรรค์ของเราก็มิต้องกลัวเกรงมารร้ายมารุกรานอีกต่อไป...กำจัดเฉินฟานอี้ให้สิ้นซาก..แล้วแต่งตั้งจ้าววิหคคนใหม่โดยเผ่าเทพสวรรค์หกแดนนี้จะได้สงบสุขเสียที"

องค์ราชาสวรรค์กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยียบเย็นเนื่องจากความเดือดร้อนของเผ่าเทพสวรรค์นั้นมาจากจากเผ่าวิหคทั้งสิ้น สองเผ่านี้เป็นศัตรูกันมาเนิ่นนานต้องรบราฆ่าฟันกันจนมิจบสิ้นเสียที

"ทันทีที่เฉินฟานอี้พบเจอกับกระบี่วิเศษเล่มนั้นก็จะแปรเปลี่ยนเป็นอาวุธร้ายทำลายดวงจิตของตนเองจนสิ้นซากในทันที....สิ่งเดียวที่จ้าววิหคผู้นี้มิทราบก็คือดาบวิเศษเล่มนั้นถูกสร้างขึ้นมาให้ดูดกินดวงจิตของมารร้าย..หลังจากนั้นก็จะสิ้นชีพลงในทันที..เรื่องนี้มีแต่ลูกกับท่านอาจารย์หวู่ตี้ผู้ที่สร้างอาวุธวิเศษชิ้นนี้ขึ้นมาเท่านั้นที่ทราบพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ.."

องค์ชายรัชทายาทเหว่ยหลี่หยางกล่าววาจาขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กังวานสุขุมและจริงจังเนื่องจากการกำจัดจ้าววิหคเฉินฟานอี้นั้นเป็นสิ่งที่ต้องกระทำอย่างเร่งด่วนและเป็นความลับอย่างมาก เพราะเมื่อใดที่จ้าววิหคเฉินฟานอี้มีอำนาจเหนือเผ่าเทพสวรรค์นั่นหมายถึงความหายนะต่อหกแดนนี้กำลังจะย่างกรายเข้ามาเช่นกัน

องค์รัชทายาทเหว่ยหลี่หยางคือโอรสสวรรค์ลำดับที่หนึ่งของเผ่าสวรรค์ชั้นฟ้า มีรูปลักษณ์ที่สง่างาม นิ่งสุขุมเย็นชา ยังมิมีพระชายาหรือสนมแม้แต่ผู้เดียว แต่ก็ยังคงเป็นที่หมายปองต่อเหล่าเทพธิดานางฟ้าทั้งหลาย...ทว่าก็ยังมิมีทีท่าว่าองค์รัชทายาทสวรรค์ผู้นี้จะมีใจให้ผู้ใด

"อีกไม่กี่วันลูกจะลงไปแดนมนุษย์..เพื่อสังเกตการณ์เรื่องนี้พะย่ะค่ะเสด็จพ่อ"

"อืม...เทพสวรรค์ไปแดนมนุษย์โดยที่มิได้ผ่านการจุติลงไป..เจ้าต้องระวังในการใช้อิทธิฤทธิ์ของเทพเซียนเป็นอย่างมาก...เพราะมิฉะนั้นแล้วพลังมันจะย้อนคืนมาทำลายตัวของเจ้าเอง...ไปแค่สังเกตการณ์นั้นพอได้..แต่ถ้าเจ้าไปแตะต้องดวงชะตาชีวิตของมนุษย์เจ้าจะมีความผิดต่อกฏของสวรรค์ทันที...เจ้าต้องระวังกฏข้อนี้ด้วยนะองค์รัชทายาท.."

"เรื่องนั้นลูกทราบดีพะย่ะค่ะเสด็จพ่อ..ลูกจะทำตามกฏสวรรค์อย่างเคร่งครัด"

องค์ราชาสวรรค์พยักหน้าพรางยกน้ำชาขึ้นจิบ สีหน้าเคร่งเครียดยังคงใช้ความคิดมิหยุดหย่อนเมื่อนึกถึงเผ่าวิหค ตั้งแต่จ้าววิหคคนเก่าสิ้นชีพไปเผ่าเทพสวรรค์ก็มิเคยพบเจอกับจ้าววิหคคนใหม่ ทราบแต่เพียงนามเท่านั้น ส่วนหน้าตาจะเป็นเช่นไรนั้นก็มิมีผู้ใดบนเผ่าสวรรค์เคยพบเจอมาก่อน

การเงียบเชียบและปกปิดสถานะของตนเองของจ้าววิหคคนใหม่นั้นก็ยิ่งเป็นอันตรายต่อเผ่าสวรรค์ยิ่งขึ้นไปอีก เพราะมิอาจสามารถคาดเดาได้เลยว่าเผ่ามารนั้นคิดการณ์อันใดอยู่ แผนสังหารจอมมารร้ายเฉินฟานอี้จึงบังเกิดขึ้น

แดนวิหค

เฉินฟานอี้เข้ามาในหอนอนของเทพธิดาเจียลี่เนื่องจากว่าต้องรอให้นางนั้นหลับไปก่อนถึงจะเข้ามาได้ สาเหตุจากในวันนี้นางบอกว่ามิอยากพบหน้าของตนจึงมิกล้ามาหาตอนที่นางมิทันหลับ สาเหตุใดไม่รู้ตนถึงได้ใส่ใจต่อความรู้สึกของเซียนสาวผู้นี้เสียมากมาย

ร่างบางในชุดสีขาวนอนหลับตาพริ้มบนเตียงสี่เหลี่ยมสีทองอร่าม จ้าววิหคจับจ้องไปบนใบหน้าหวานปานจะหยดของนางด้วยสายตาที่อ่อนโยนอย่างมิทันรู้ตัว

มือหนานั้นลูบไล้ระเลงไปทั่วใบหน้าขาวผ่องด้วยความรู้สึกดั่งว่านางคือสิ่งของที่ตนโปรดปราน ถึงแม้นว่าตนจะมีสนมมากมายในเผ่าวิหค เพราะเป็นประเพณีของเผ่าทั้งแต่จ้าววิหคคนก่อนแล้ว ซึ่งบัดนี้ก็ยังคงดำเนินต่อไปใช่ว่าตนจะไปเสพสังวาสกับนางสนมเหล่านั้นเสียเมื่อไหร่กัน เจียลี่ยังมิรู้ประเพณีของเผ่าวิหคข้อนี้ ถึงได้ต่อว่าต่อขานตนเสียมากมาย

"ท่าน..."

ดวงตากลมโตนั้นลืมตาขึ้นมาในทันทีที่ถูกสัมผัส

"ข้าจะมาลาเจ้าเพื่อไปแดนมนุษย์..."

กล่าวขึ้นด้วยสุ้มเสียงแสนจะแผ่วเบา คราแรกนั้นจะพานางไปด้วย แต่ก็กลัวว่านางจะเป็นอันตรายจึงตัดสินใจไปกับจางจิ้งเพียงแค่สองคนเท่านั้น

"จะไปเสพสุขกับหญิงงามในเมืองมนุษย์อย่างที่ท่านบอกกับเหล่าจอมมารลูกน้องของท่านเช่นนั้นหรือ?"

กล่าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงประชดประชันพร้อมกับเมินหน้าหนีไปทางอื่น

"มิใช่เช่นนั้นหรอกลี่เอ๋อร์...ข้าจะไปช่วงชิงดาบวิเศษต่างหากเล่า.."

"เหตุใดท่านต้องคิดแต่รุกรานเผ่าเทพของข้ามิหยุดหย่อน...อยู่กันด้วยความสงบสุขมิได้หรือ?"

"ข้ามิฆ่าพวกมัน..พวกมันก็มาฆ่าข้าอยู่ดี..หากพวกมันมิเริ่มก่อน..มีหรือพวกข้าจะไปรุกราน...เจ้าอย่าคิดว่าเผ่าสวรรค์ของเจ้านั้นมีแต่เทพที่มีจิตใจเมตตาอารีเลยลี่เอ๋อร์...ข้าว่าเจ้าย่อมรู้ดีในข้อนี้"

เทพธิดาเจียลี่นิ่งคิด ก็เป็นจริงดั่งที่เฉินฟานอี้กล่าวมา แต่ถึงกระนั้นตนก็มิอยากให้เขาทำลายเผ่าเทพสวรรค์บ้านเกิดของตนอยู่ดี

"ข้าจะไปกับท่าน..."

"มิได้หรอก..ข้าจะรีบไปรีบกลับ..เจ้ามิต้องกลัวว่าจะมีผู้ใดมารังแก..เขตของเจ้ามิมีผู้ใดย่างกรายเข้ามาได้..ข้าผนึกไว้หมดแล้ว..นอกจากเจ้าจะออกไปที่อื่นเท่านั้น"

"ท่านแน่ใจหรือว่า..เหล่าสนมของท่านจะไม่มารุกรานข้าจริงๆ"

"ข้าแน่ใจ"

กล่าวเสร็จก็ก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นทันที...จูบที่เร่าร้อนเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งดั่งว่าจะมาตักตวงความสุขจากเรือนร่างของนางก่อนจะออกเดินทางไปแดนมนุษย์ ทีแรกก็ตั้งใจจะมามองหน้าก่อนจากลาเพียงเท่านั้น มิทันคิดว่านางจะตื่นขึ้นมาทัน เลยมิอาจที่จะห้ามใจมิให้กระทำอย่างอื่นดั่งที่ใจปรารถนาได้

NCสั่งลาตอนถัดไปค่ะ...ฝากกดหัวใจคอมเมนต์ติชมกันเข้ามาเยอะๆนะคะ