บทที่ 3 หลักฐานสีแดง 1
1153 คำ
มือเรียวค่อย ๆ ขยับเอาเอกสารที่ไม่ต้องการแล้วออกห่าง ก่อนจะรัวนิ้วลงบนแล็ปท็อปกลางเก่ากลางใหม่ที่ใช้มานานหลายปี ปัณณิกาเร่งแปลเอกสารตามที่ได้รับการว่าจ้าง เพราะอีกสองวันเธอก็จะต้องส่งงานให้กับลูกค้าแล้ว
วันจันทร์ที่ผ่านมา เธอประสบอุบัติเหตุขณะกำลังข้ามถนน ข้อศอกถลอกนั่นไม่เป็นอะไรมาก แค่แสบนิดหน่อยเวลาอาบน้ำ ส่วนต้นขากลับเขียวช้ำเพราะกระแทกกับขอบทางเท้าอย่างแรง ปัณณิการีบกลับคอนโดมิเนียมไปประคบเย็น หลังจากจากนั้นก็หมั่นทายาเพราะกลัวว่าถ้า ‘คุณ’ เห็นตำหนิบนต้นขาแล้วจะไม่พอใจ
หลังจากทำงานไปได้สักพัก ปัณณิกาพักสมองจากการแปลและเริ่มเตรียมเอกสารสำหรับสอนพิเศษแทน ดวงหน้าหวานยิ้มกับตัวเองเพราะวันพรุ่งนี้จะได้ออกไปติวหนังสือตามปกติ ไม่ต้องสอนออนไลน์เหมือนหลายวันที่ผ่านมาแล้ว ทว่าพอนั่งตากแอร์เย็น ๆ นานเข้าก็ฟุบหลับบนโต๊ะรับแขก ไม่ได้ทำในสิ่งที่ตั้งใจว่าจะทำอีก
ปัณณิกาไม่ได้รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกจ้องมองอย่างพึงพอใจ
เจ้าของร่างสูงหย่อนตัวนั่งบนโซฟาตัวกว้างอย่างเงียบ ๆ พลางชื่นชมเจ้าของขาเรียวสีน้ำผึ้งที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้นอยู่ในใจ เธอสวมเสื้อยืดตัวโตและกางเกงขาสั้นที่รั้งขึ้นจนเห็นเนื้ออ่อนและขอบแพนตี้สีชมพู ดวงหน้าหวานฟุบแนบไปบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยเอกสาร คิ้วเรียวขมวดแน่นในขณะที่ริมฝีปากเย้ายวนเม้มน้อย ๆ ราวกับกำลังฝันร้ายอยู่
แก้มหวานคือผู้หญิงที่เขาเจอระหว่างรอข้ามทางม้าลาย คือผู้หญิงที่เขาอยากจะได้มาครอบครองตลอดสองคืนที่ผ่านมา
“หึ!” เสียงหัวเราะเหยียดหยันนั่นเขามอบให้กับความโง่เขลาของตัวเอง ถ้าตัดสินใจมาหาแก้มหวานตามที่วางแผนเอาไว้ตั้งแต่แรก เขาก็คงไม่ต้องทรมานข้อมือตัวเองอยู่ซ้ำ ๆ หลายต่อหลายครั้ง
เสียงหัวเราะเบา ๆ ทำให้คนที่เผลอหลับไปสะดุ้งสุดตัว พอหันกลับมาเจอคนที่นั่งมองหน้ากันอยู่ ดวงตากลมโตก็พลันเบิกกว้างและรีบขยับร่างออกห่างจากเขาทันที
ทว่าพอสติค่อย ๆ หวนคืนกลับมา ปัณณิกาก็ตระหนักได้ว่าผู้ชายหล่อจัดที่กำลังจ้องมองกันอยู่ก็คือ ‘คุณ’ ที่เธอจะต้อง ‘ดูแล’
“สวัสดีค่ะ” ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอยกมือไหว้ทักทายกัน แต่ว่าปัณณิกาก็ทำไปแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะพึงพอใจกับมารยาทของเธออยู่ไม่น้อย
“อาบน้ำหรือยัง”
“ยังค่ะ แก้มยังไม่ได้อาบ”
“ไปสิ ฉันจะรอ”
“ค่ะ”
ปัณณิกาหยิบเอกสารที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินตรงไปหยิบชุดนอนวาบหวิวที่เขาบอกกันว่าใส่แล้วจะไม่ได้นอน เตรียมเข้าไปเปลี่ยนหลังจากอาบน้ำเสร็จ ทว่าเสียงทุ้มต่ำที่ไล่หลังมากลับเธอให้เธอหัวใจเต้นแรง
“ใส่แบบที่เธอชอบใส่เป็นประจำสิแก้มหวาน” ปัณณิกาไม่กล้ามองคนที่ออกคำสั่ง เธอพยักหน้ารับคำก่อนจะหยิบเอาเสื้อยืดตัวโตและกางเกงขาสั้นกลับเข้าห้องน้ำไป
ในระหว่างที่กำลังขัดสีฉวีวรรณ เตรียมตัวเองให้พร้อมสำหรับงานสำคัญ ปัณณิกาได้ยินเสียงคุณที่เป็นเจ้าของร่างกายเธอนานสามเดือน เดินทำอะไรบางอย่างอยู่ในห้อง ทว่านั่นไม่ใช่เรื่องที่รบกวนหัวใจดวงน้อย ๆ อยู่ในตอนนี้
ความหล่อกระชากใจของเขาต่างหากที่ทำให้เธอรู้สึกปั่นป่วน ปัณณิกาพอจะรู้มาบ้างว่า ‘คุณ’ อายุสามสิบปลาย ๆ แล้ว เรื่องหุ่นดีนั่นเธอเห็นเองเมื่อหลายคืนก่อน ทว่าหน้าตาคมเข้มและผิวสีขาวจัด ปัณณิกาเพิ่งจะได้เห็นไม่กี่นาทีก่อนนี้เอง
หากผู้ชายคนนี้คือคนแรก ปัณณิกาคิดว่ามันคงจะไม่เลวร้ายอะไรนัก
สองขาเรียวพาตัวเองออกไปยืนในห้องรับแขกที่เขากำลังนั่งรออยู่ แก้วเครื่องดื่มบนโต๊ะทำให้ปัณณิกาทราบได้เมื่อครู่เขาทำอะไร
“เธอดื่มเป็นไหม” มือหนาตบลงบนโซฟาเบา ๆ ก่อนจะรินเครื่องดื่มชนิดเดียวกันให้กับเธอ
“ไม่เป็นค่ะ แต่แก้มลองดื่มได้” เธอไม่อยากทำตัวมีปัญหาจึงรับแก้วที่เขายื่นให้มาดื่ม แต่เพียงแค่อึกแรงก็ทำหน้าเหยเก ทำเอาคนที่มองอยู่หัวเราะอย่างชอบใจ
“อีกแก้วนะ เวลาขึ้นงานจะได้ไม่ต้องอาย” พอปัณณิกาได้ฟังดังนั้นก็ยืนแก้วให้เขาเติมเหล้าโดยไม่อิดออด ถ้าเธออายน้อยลงกว่าครั้งก่อน ทุกอย่างก็น่าจะออกมาราบรื่นและไม่เจ็บมากอย่างที่เคยได้ยินเขาพูดกัน
มือหนาเตรียมสอดเข้าใต้กางเกงขาสั้นของปัณณิกา ทว่าพอเห็นรอยช้ำบริเวณต้นขา เขากลับชะงักเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าเธออย่างไม่มั่นใจนัก
“แก้มขอโทษค่ะที่ไม่ดูแลตัวเองให้ดี”
“เจ็บแบบนี้จะไหวไหม” เขาหรี่ตาถาม คาดหวังว่าจะได้ยินคำตอบที่อยากจะได้ยิน
“ไหวค่ะ แก้มทำได้สบายมาก”
สิ้นคำของปัณณิกา แก้วเครื่องดื่มว่างเปล่าก็ถูกเติมให้เต็ม และเจ้าของแก้วใบนั้นก็พาร่างสูงใหญ่ของตนไปที่เตียง
ธัญญ์วางแก้วเหล้าราคาแพงไว้บนโต๊ะข้างเตียง ก่อนจะค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างเชื่องช้า โดยที่สายตาไม่ได้ละจากการมองสาวน้อยที่มองอย่างไรก็น่าจะอ่อนกว่าเขาเกินหนึ่งรอบ พอเหลือแค่ปราการชิ้นสุดท้ายเบื้องล่าง เขาก็ขยับตัวขึ้นไปบนฟูกหนานุ่ม พร้อมกับเอ่ยเรียกสาวหน้าหวานที่กำลังยืนงงอยู่ให้ตามขึ้นมา
“มาสิแก้มหวาน” พอเขาออกคำสั่ง เธอก็รีบทำตามอย่างว่าง่าย ปัณณิกาค่อย ๆ คลานขึ้นเตียงและทำในสิ่งที่เหนือความคาดหมายของธัญญ์ไปมาก
เจ้าของดวงหน้าสวยหวานคลานเข่าขึ้นคร่อมต้นขาแข็งแรง ก่อนจะค่อย ๆ ถอดเสื้อตัวหลวมออกอย่างช้า ๆ ปรากฏว่านั่นคือเสื้อผ้าท่อนบนชิ้นเดียวที่เธอสวมอยู่ แขนเรียวกอดอกตัวเองอย่างไม่มั่นใจอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ทว่าสายตาเร่าร้อนของคนรอบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้เธอลืมอาย ขยับตัวเข้าไปใกล้จน ‘คุณ’ เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นสูง เผยรอยยิ้มแต้มมุมปากที่บอกชัดว่ากำลังพอใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า
- ผู้เขียน
