เกียร์อยู่ที่ใคร..ใจอยู่ที่เกียร์
713 คำ
“นี่แกยังไม่เลิกเสียดายเกียร์อีกเหรอ”
“ก็มันน่าเสียดายจริง ๆ นี่แก เกียร์มีอันเดียวก็เหมือนหัวใจของฉันที่หายไปกับเกียร์” ใบหน้าสวยเศร้าเมื่อพูดถึงเกียร์ที่หายไป
“น้ำเน่า”
“หรือไม่จริง ไม่เคยได้ยินเหรอ (เกียร์อยู่ที่ใครใจอยู่ที่เกียร์) ”
“งั้นแกก็ต้องตามหาผู้ชายคนนั้นสิ ว่าแต่หล่อไหม”
“หน้าตาก็งั้น ๆ แหละ” เพื่อนในกลุ่มต่างพากันพยักหน้าและหันไปสนใจอาหารตรงหน้า เพราะอาการหิวมากจึงทำให้บทสนทนาของทุกคนหยุดลง
“พี่หมอรามคะ ไข่มุกเอาขนมมาฝากค่ะ” หลังจากหมอรามและเพื่อนทานอาหารที่ร้านหน้ามหาลัยเสร็จก็รีบมาเรียนที่ตึกในมหาลัยด้วยความเร่งรีบ แต่เป็นอันต้องชะงักเมื่อหมอรามถูกเรียกชื่อจากทางเข้าตึกคณะ
ไข่มุกเดินถือถุงขนมมาให้หมอรามแต่เธอได้รับเพื่อความนิ่งเงียบของหมอราม จึงทำให้ไข่มุกเดินเข้าไปใกล้หมอรามอีกจนเขาต้องถอยหนีด้วยใบหน้านิ่งและแววตาที่เรียบเฉยไม่มีท่าทีรับขนมจากไข่มุก
“เออ น้องไข่มุกไอ้รามมันไม่ชอบทานขนมหวาน เดี๋ยวพวกพี่รับเอาไว้เองแล้วกัน” หมออิฐที่เห็นใบหน้าเจื่อนของไข่มุก รีบทำลายสถานการณ์ตึงเครียดทันที เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่หมออิฐและหมอเหนือเจอสถานการณ์แบบนี้
“ขอบคุณพี่หมออิฐมากนะคะ งั้นไข่มุกขอตัวค่ะ”
“ไอ้ราม มึงก็รักษาน้ำใจน้องเขาหน่อยสิวะ”
“ไม่จำเป็น!!”
“มารยาทมึงรู้จักไหม ไม่ใช่สักแต่เรียนเก่ง ไอคิวสูง อีคิวมึงติดลบมาก” หมอรามไม่สนใจคำพูดของหมออิฐเขารีบเดินเข้าห้องเรียนไปทันที เพราะรำคาญเสียงบ่นของเพื่อนตัวเองเต็มทน
“ยัยไข่มุกมันไปทำไมที่คณะแพทย์วะ” มะปรางที่รีบเดินเข้ามาสมทบกลุ่มเพื่อนที่ใต้ตึกคณะอย่างรวดเร็ว เพราะก่อนหน้านี้เธอแวะเอาของไปให้รุ่นพี่ที่รู้จักที่คณะแพทย์
“จะไปรู้มันเหรอ?”
“อยากรู้ทำไมไม่ถาม”
“แต่ละคำตอบนะหรือว่าพวกแกไม่อยากรู้”
“อยาก/อยาก/อยาก” ทั้งสามตอบขึ้นอย่างพร้อมเพรียงพร้อมกับโน้มตัวไปสุมหัวกันอย่างอัตโนมัติ
“ฉันว่ายัยไข่มุกมันต้องมีแฟนเรียนคณะแพทย์แน่เลย”
“อ้าวแล้วพี่สุดเขตที่มันแย่งจากไอ้ยิปโซไป เลิกแล้วเหรอวะ”
“กรุณาเลิกพาดพิงฉันค่ะ” ยิปโซที่ได้ยินชื่อของตัวเองถึงกับเบรกเพื่อนรักเอาไว้ ถ้าจะถามว่าทำไมพวกเธอถึงไม่ชอบยัยไข่มุก
ก็เพราะว่านางเป็นเพื่อนร่วมคณะแต่คนละสายวิชากับพวกเธอแต่ว่านางไข่มุกคนนี้เป็นคนที่แย่งแฟนของยิปโซไปหน้าด้าน ๆ และเมื่อแย่งแฟนของยิปโซไปก็ไม่วายมากระแนะกระแหน่ยิปโซอยู่บ่อย ๆ ทำให้กลุ่มของยัยไข่มุกและกลุ่มของยิปโซไม่ถูกกันตั้งแต่นั้นมาและค่อยกัดกันอยู่ตลอดเมื่อมีโอกาส
“หรือว่ามันเลิกกับพี่สุดเขตแล้ว”
“ฉันไม่รู้” ทุกคนต่างพากันหันมามองหน้ายิปโซพร้อมเพรียงกัน เพื่อรอคำตอบ
“ช่วงนี้ฉันเห็นพี่สุดเขต วนเวียนอยู่แถวนี้บ่อยนะ”
“พี่เขาเรียนคณะนี้ค่ะไอ้กันย์”
“ก็ไม่แน่ พี่เขาอยากจะขอคืนดีกับแกรึเปล่า”
“ไม่ค่ะ ดูปากชัด ๆ นะคะ ไม่ค่ะ” นิ้วเรียวชี้ไปที่ปากของตัวเอง และเน้นประโยคคำพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำเพื่อย้ำให้เพื่อนแน่ใจว่าเธอไม่กลับไปกินของเก่าแน่นอนและยิ่งเป็นของเก่าที่ไปคั่วกับคนอย่างนางไข่มุก ยิปโซคนนี้ไม่เก็บเอามากินอีกแน่
“อยากรู้ก็ไปสืบมาสิมะปราง แกรู้จักพี่ที่เรียนคณะแพทย์นิ”
“เออ จริงวะ ? งั้นเดี๋ยวรู้เรื่องแต่คืนนี้ที่นัดกันตกลงใช่ไหม”
“ดีล/โอเค/จัดไป” เสียงประสานอันไพเราะเมื่อวันนี้คือวันศุกร์และพวกเธอทั้งหลายก็พากันไปฉลองเปิดภาคเรียนปีสองสำหรับกลุ่มของพวกเธอ ก่อนจะแยกย้ายกันกลับคอนโดไปเตรียมตัว
- ผู้เขียน
