หญิงสาวเจ้าของบ้านเดินไปส่งเพื่อนถึงโรงจอดรถ ทีแรกเธอนึกว่าตะวันวาดมีเรื่องต้องการพูดคุยเป็นการส่วนตัวกับเธอเสียอีก แต่ก็ไม่ใช่ อีกฝ่ายแค่เปิดประตูเข้าไปนั่งอยู่ในรถของตัวเองตามปกติ
“กลับบ้านดี ๆ นะแก้ว” โรสลินโบกมือหย็อย ๆ
“จ้า โซ่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะ คืนนี้เดี๋ยวเราโทรหา อย่านอนดึกมากนักล่ะ” ตะวันวาดเอ่ยกำชับ “ถ้ามีอะไรก็โทรหาเราได้เสมอ บ้านแกอยู่ไม่ไกลจากร้านเราหรอก ขับรถแป๊บเดียวก็ถึง”
“โอเค ขับรถดี ๆ นะแก้ว เราจะรอคุยด้วยนะ” โรสลินยิ้มให้เพื่อนก่อนที่กระจกรถจะเคลื่อนปิด จากนั้นยานพาหนะจึงแล่นออกไปจากที่จอด
ครั้นกลับเข้าบ้าน ก็พบว่าที่ห้องอาหารมีเพียงแม่บ้านที่กำลังเก็บจานชาม โรสลินจึงถามหาคุณผู้ชายของบ้าน
“กลับขึ้นไปด้านบนแล้วค่ะ”
เธอเดินตามขึ้นไป แต่เมื่อมาหยุดยืนหน้าห้องของเขา หญิงสาวกลับไม่กล้าเคาะประตู โรสลินยืนนิ่งลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินกลับห้องตัวเอง
....
เช้าวั
