ผู้ฟังจึงพยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจ ครั้นกวาดสายตามองไปในครัวแล้วก็พบว่ามีอุปกรณ์สำหรับทำขนมอยู่มากมาย จึงชวนโรสลินเปลี่ยนเรื่องคุย พลางรับถาดมะละกอฝานและแคร์รอตฝานมาจากโรสลินเพื่อที่จะใส่ลงไปในหม้อ
“ช่วงนี้โซ่ทำขนมเหรอเนี่ย” ตะวันวาดเดินไปหยิบพิมพ์ทำขนมรูปดาวในถาดขึ้นมาดู
“อื้ม ขนมไทยก็พอไปวัดไปวาได้อยู่ แต่พวกขนมอบ ๆ คุกกี้ เค้กอะไรนี่ เราทำออกมาแล้วพังตลอดเลยอะ” โรสลินเกาแก้มแก้เก้อ
“งั้นวันหลังให้เราสอนมั้ยล่ะ เราจะพาไปเข้าครัวใหญ่ที่ร้านเราเลย” ตะวันวาดวางพิมพ์ลงที่เดิมแล้วกอดอกพิงอ่างล้างจาน
“ร้าน?... นี่หมายความว่า”
“เรากับแฟนเปิดร้านขายเค้กอยู่ที่ทางเข้าซอยข้าง ๆ ซอยบ้านแกนี่เอง พอดีว่าแฟนเราชอบทำขนม เราก็เลยครูพักลักจำได้วิชามาเต็ม ๆ เอาไว้เราจะสอนแล้วก็บอกสูตรทำขนมให้เต็มที่เลยนะ ไม่กั๊กสูตรแน่นอน” ตะวันวาดว่ายิ้ม ๆ พร้อมปิดฝาหม้อแกงส้มหลังจากใส่กุ้งลงไป
“ขอบคุณมากนะแก้ว ว่า
