หลังจากรถยนต์เคลื่อนตัวแล้ว คณาธิปได้เอ่ยขึ้นว่า “นี่คุณพาผมขึ้นรถมาแบบนี้ ไม่กลัวผมเป็นมิจฉาชีพเหรอ”
“ถ้าคุณจะลงทุนทำให้ตัวเองเป็นแผลเพื่อจะปล้นฉัน อย่างนั้นคงต้องยอมแล้วล่ะ” เธอตอบพร้อมเสียงกลั้วหัวเราะ
โรสลินแวะเข้าปั๊มน้ำมันที่เป็นทางผ่าน เธอบอกให้เขาลงจากรถและเปิดประตูที่นั่งตอนหลังหยิบกล่องคัปเค้กออกมาด้วยจากนั้นเดินนำชายหนุ่มไปที่ร้านขายยา แม้จะสับสนและมึนงงมากแค่ไหน แต่คณาธิปก็ยอมเดินตามเธอไปอย่างไม่มีอิดออด
เมื่อได้อุปกรณ์ปฐมพยาบาลแผลถลอกเบื้องต้นครบแล้ว โรสลินจึงลากคณาธิปไปที่สวนหย่อมเล็ก ๆในปั๊มซึ่งมีม้าหินอ่อนสีขาวไร้ผู้ใดจับจอง ก่อนจะเริ่มต้นทำแผลให้กับคณาธิปอย่างอ่อนโยน ใจเย็น เมื่อเขาแสดงทีท่าว่าเจ็บ โรสลินก็จะพักสักครู่หนึ่งและเริ่มทำแผลให้ต่อเมื่อเขาหายเจ็บ
คณาธิปรู้สึกดีและอบอุ่นอย่างประหลาด เพราะตั้งแต่แม่ของเขาเสียก็ไม่เคยมีใครทำอะไรแบบนี้ให้กับเขาเลยแม้แต่คนเดียว
