เล่ห์ร้ายพ่ายรักดวงใจเหมราช

ยัยขี้เมา

"ถ้าเธอไม่ใช่คู่ควงของเหมราชเสร็จกูแน่" สายฟ้าพูดออกมาด้วยแววตาที่มีเลศนัย พร้อมกับจ้องมองตามหลังร่างอรชรออกไป เมื่อเธอนั้นเดินไปนั่งกับเพื่อนๆ ซึ่งอยู่โต๊ะไม่ไกลจากพวกเขามากเท่าไหร่นัก

ทางด้านพิ้งค์พลอย แม้ว่าเธอจะเมาเป๋จนเดินเซไปมา โดยมีต้นคอยพยุงร่างอรชรเอาไว้ แต่เธอนั้นกลับพยายามขัดขืน เพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนของชายร่างสูงใหญ่ เมื่อจิตใต้สำนึกลึกๆ ภายในใจเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนและสัญชาตญาณมันกำลังบอกเธอว่าภัยกำลังจะมาใกล้ตัว

"ปล่อยอย่ามายุ่งกับฉาน ฉานจะกลับบ้าน" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยาน เพราะความเมาแล้วพยายามผลักชายร่างบึกบึนให้พ้นจากตัวของเธอ เมื่อชายหนุ่มกำลังเปิดประตูรถและจะยัดเธอเข้าไปที่เบาะฝั่งตรงข้ามคนขับ

"ก็นี่ไงผมกำลังจะพาคุณกลับบ้าน ขึ้นรถสิเดี๋ยวผมจะไปส่ง รับรองว่าคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยแน่นอน" ต้นพูดออกมาพร้อมกับพยายามที่จะผลักร่างอรชรเข้าไปในรถให้ได้ โดยที่เธอนั้นก็พยายามขัดขืนสุดกำลังเช่นกัน ทั้งที่แรงจะยืนก็แทบจะไม่มี

“ปล่อยนะ ถึงฉานจะมาว ฉาน ก็รู้ว่าเราไม่ได้รู้จักกันมาก่อน ปล่อย” พิ้งค์พลอยยังคงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ยาน จนฟังแทบไม่ได้ศัพท์ แต่เธอนั้นก็พอมีสติอยู่บ้าง แม้จะเหลือเพียงน้อยนิดก็ตาม

"พูดดีๆ ด้วยไม่ชอบใช่ไหมครับคุณผู้หญิงหรือว่าอยากให้ผมนั้นใช้กำลังบังคับคุณ" ต้นพูดออกมาด้วยเสียงแข็งแววตาของเขาที่ยากจะคาดเดา เมื่อชายหนุ่มกำลังคิดว่าควรจะใช้ไม้ตายในการปราบพยศเธอ เพราะต่อให้เขาพูดดีด้วย เธอก็คงไม่รับฟังและเขาเองก็ไม่เคยพบเจอ ผู้หญิงคนไหนที่เมาแล้วยังมีฤทธิ์เยอะแบบนี้

"ปล่อยนะ ไม่อย่างนั้น ฉานจาร้องให้คนช่วย" พิ้งค์พลอยพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงของคนเมา พร้อมกับดวงตากลมโตค่อยๆ หลับปรือลงอย่างช้าๆ เมื่อสติที่มีเริ่มจะโรยราด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ จากนั้นสาวสวยหุ่นเซ็กซี่ ก็ได้ทิ้งตัวล้มฟุบลงไปกับอกแกร่งของชายตรงหน้า อย่างไร้เรี่ยวแรงจนหมดสภาพ นางฟ้าแสนสวยผู้หญิงที่แสนดีได้กลายเป็นยายขี้เมาไปแล้วในเวลานี้ เพราะความเสียใจและน้อยใจในตัวของชายคนรัก ที่เขานั้นไม่เคยแคร์ความรู้สึกของเธอเลยสักนิด แม้ว่าเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานกี่ปีก็ตามที มาร์คก็ไม่เคยปรับปรุงตัวให้เป็นแฟนที่ดีเลย

หญิงสาวร่างอรชรที่พยายามตั้งสติ ในที่สุดเธอก็ต่อสู้กับฤทธิ์ของน้ำเมาไม่ได้ ซึ่งเวลานี้หญิงสาวร่างเล็กก็ตกอยู่ภายใต้อ้อมกอดของชาย รูปร่างสูงใหญ่ ที่มีใบหน้าคมคายหล่อเหลายังกับโอปปาพระเอกหนังที่โลดเล่นอยู่ในจอทีวี แต่จิตใจของเขานั้นกลับตรงกันข้ามกับหน้าตา เพราะเวลานี้ชายหนุ่มได้ก้มลงไปมองใบหน้างามด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากออกมาด้วยความพึงพอใจ เมื่อเขานั้นกำลังจะได้ในสิ่งที่ใจปรารถนา

"ในที่สุดคุณก็สิ้นฤทธิ์จนได้ รับรองคืนนี้ผมจะทำให้คุณลืมไม่ลงเลยทีเดียว" ต้นพูดพร้อมกับกระตุกยิ้มที่มุมปากออกมาอีกครั้ง เมื่อหญิงสาวตรงหน้านั้นทั้งสวยและเซ็กซี่ จนเขาแทบจะอดใจไว้ไม่ไหว ก่อนจะรีบอุ้มเธอขึ้นมา ซึ่งเขาก็คิดว่าคงไม่มีใครสนใจ ถ้าหากพาเธอขับรถออกไปจากผับ แต่ในขณะที่ต้นกำลังจะวางเธอลงที่เบาะ ก็มีมือของใครบางคน มาจับที่หัวไหล่ของเขาไว้แน่น

"กำลังคิดจะทำอะไร ดูจากสภาพของผู้หญิง เธอไม่น่าจะเต็มใจมาด้วย" เสียงทุ้มของชายหนุ่มผู้มาเยือน พูดออกมาด้วยเสียงแข็ง ใบหน้าของเขามีท่าทีที่เรียบเฉย แต่สายตาคมกลับมองจับจ้องไปที่ใบหน้างามของพิ้งค์พลอยอย่างไม่วางตา

"มันไม่ใช่เรื่องของนาย อย่ายุ่ง!" ต้นวางพิ้งค์พลอยลงที่เบาะ ก่อนจะหันมาพูดกับเหมราช ด้วยน้ำเสียงที่กระแทกออกมาด้วยความแข็งกร้าว อย่างไม่ค่อยพอใจเขานัก

"นายแน่ใจได้ยังไงว่าไม่เกี่ยวกับฉัน เมื่อผู้หญิงที่นายหิ้วออกมาจากผับนั้น เธอคือว่าที่เจ้าสาวของฉัน ซึ่งเรากำลังจะแต่งงานกันในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้" เหมราชพูดออกมาตามความเป็นจริง เขาไม่ชอบพูดอ้อมค้อมให้มันเสียเวลา ซึ่งชายหนุ่มเป็นคนพูดจาตรงไปตรงมาแบบนี้เสมอ

"จริงเหรอ แต่ฉันว่าเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงที่กำลังจะแต่งงานเลยสักนิด ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอจะเป็นเจ้าสาวของนายเหมราช แล้วทำไมเธอถึงมานั่งดื่มเมาเป๋คนเดียวแบบนี้ได้" ต้นพูดออกมาอย่างไม่เชื่อ ในสิ่งที่ได้ยินจากปากของเหมราช เมื่อเขากำลังคิดว่า ชายหนุ่มไฟแรงที่รู้จักกันดีในแวดวงนักธุรกิจ กำลังโกหกเขาอยู่ เพราะต้นเองก็รู้จักเหมราชดี แม้ว่าจะไม่สนิทก็ตามที แต่เขาก็พอจะรู้การเคลื่อนไหวและผู้หญิงที่เหมราชควง ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่คุ้นใบหน้าของพิ้งค์พลอยเลยสักนิด

"เหมือนไม่เหมือนฉันไม่รู้แต่ที่แน่ๆ เธอคือว่าที่ภรรยาของฉัน ถ้าไม่อยากมีปัญหา ก็อย่ายุ่งกับเธออีก หลบไป! " คราวนี้เหมราชพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว พร้อมกับสายตาคมจ้องมองไปที่ใบหน้าของต้นอย่างไม่ชอบใจ พอๆ กับพิ้งค์พลอยในเวลานี้ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องรู้สึก ไม่ชอบในสิ่งที่เธอกำลังทำ ในเมื่อเขานั้นก็ไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงานกับเธอสักนิด

เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่ผลประโยชน์ทั้งนั้น ซึ่งเงื่อนไขที่เสี่ยเพชรกล้าเสนอมา เขาก็ยังไม่รู้ว่าจะทำตามสัญญาได้หรือเปล่า เมื่อเหมราชเองก็จำเป็นที่จะต้องรับปากเขาไปตามน้ำก่อน แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกขวางหูขวางตา เวลาที่เห็นผู้ชายคนอื่นเข้าใกล้เธอด้วย

"เหมราช ผู้หญิงคนนี้ฉันขอได้ไหม ฉันเป็นลูกผู้ชายพอกล้าขอออกตรงๆ แล้วนายล่ะจะให้ฉันได้หรือเปล่า" ต้นพูดออกมาอย่างมั่นใจ และคิดว่าเหมราชคงไม่จริงจังกับผู้หญิงคนไหน เพราะเขานั้นมีคาเรนควงออกหน้าเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว แถมหล่อนยังประกาศก้องให้ใครต่อใครได้ทราบว่าเป็นแฟนกับเหมราชด้วยซ้ำไป แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครทำไมเขาถึงสนใจเธอเป็นพิเศษด้วย ที่สำคัญต้นก็กำลังคิดว่าเหมราชกำลังพูดปด

"ขอโทษด้วยนะต้น ที่ฉันทำตามคำขอของนายไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ชื่อพิ้งค์พลอย เป็นลูกสาวคนเดียวของเสี่ยเพชรกล้า ซึ่งเธอคือว่าที่เจ้าสาวของฉันจริงๆ ถ้านายไม่เชื่อฉันจะเรียกเสี่ยมายืนยันก็ได้ เอาไหมล่ะ! ฉันจะโทรตามเสี่ยเพชรกล้ามาเดี๋ยวนี้เลย"

เหมราชพูด พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกง แต่ทว่าใบหน้าของต้นในเวลานี้ถึงกับเหลอหลา เพราะไม่คิดว่าพิ้งค์พลอยจะเป็นลูกสาวของเสี่ยเพชรกล้า เพราะเธอนั้นไม่ค่อยออกงานสังคม หรือตามติดผู้เป็นบิดาไปในงานต่างๆ น้อยคนจะรู้จักเธอในนามของลูกสาวเสี่ยเพชรกล้า ต้นเองจึงไม่คุ้นหน้าหรือรู้จักเธอในแวดวงสังคมไฮโซ แต่เกียรติศักดิ์ของเสี่ยเพชรกล้านั้นเขารู้จักดี ในแวดวงมาเฟียและสังคมนักธุรกิจ เพราะเสี่ยเพชรกล้านั้นเป็นผู้มีอิทธิพลไม่น้อย

"อุ้มเธอไปสิ! ฉันก็กำลังจะกลับบ้านพอดีเลย" ต้นรีบพูดเฉไฉออกมาก่อนจะอ้อมไปนั่งฝั่งคนขับ ส่วนเหมราชนั้น ได้อุ้มพิ้งค์พลอยตรงไปยังรถของเขา ที่จอดอยู่ไม่ไกลจากรถของต้นสักเท่าไหร่

"ยัยป้าเอ๊ย! ถ้าเป็นเด็กนะ จะจับตีก้นซะให้เข็ดผู้หญิงอะไรอายุก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วนะ จะเข้าเลขสี่อยู่แล้วเชียว ยังทำตัวเหลวไหล แล้วแฟนคุณไปไหนเนี่ย ทำไมไม่มาดูดำดูดี ปล่อยให้มานั่งดื่มคนเดียวจนเมาไม่ได้สติแบบนี้ได้ยังไง" เหมราชบ่นพึมพำออกมา ขณะที่เขานั้นพยายามคาดเข็มขัดให้เธอ กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจอุ่นๆ ที่โชยมานั้น กำลังทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างน่าแปลกใจ เมื่อใบหน้าของเขาและเธออยู่ในระยะที่ห่างกันไม่ถึงคืบ