เล่ห์ร้ายพ่ายรักดวงใจเหมราช

เสียใจ

"พลอยขอตัวกลับก่อนนะมาร์คเอาไว้พรุ่งนี้จะมาใหม่พลอยมีธุระสำคัญจะคุยด้วย แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์จะคุยแล้ว" พูดจบพิ้งค์พลอยก็ผลักมาร์คออกให้พ้นจากตัวเธอ แล้วรีบเปิดประตูเดินออกจากห้องไปในทันที ก่อนที่เขานั้นจะจู่โจมหรือทำอะไรเกินเลยมากไปกว่านี้

"โธ่เว้ย!" มาร์คร้องตะเบ็งออกมาเสียงดังจนลั่นห้อง ด้วยความรู้สึกหงุดหงิด พร้อมกับใบหน้าที่แสดงความไม่พอใจออกมา เมื่อหญิงสาวอันเป็นที่รักพยายามปฏิเสธทุกครั้งในยามที่เขาเข้าใกล้เธอ ซึ่งเขาเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องยอมเธอด้วย ในเมื่อคนเรารักกันก็ไม่แปลกที่จะนอนด้วยกัน หรือมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง

แต่สำหรับคู่ของเขากับพิ้งค์พลอยกลับตรงกันข้าม เมื่อเธอนั้นปฏิเสธทุกครั้งเวลาที่เขาเข้าใกล้ จนชายหนุ่มเริ่มแปลกใจ และคิดว่าเธอนั้นกำลังปันใจให้กับชายอื่นหรือเปล่า นั่นคือความคิดของชายหนุ่ม เมื่อเธอเคยให้คำมั่นสัญญาเอาไว้ ถ้าเกิดว่าคบกันครบสามปีเมื่อไหร่ เธอจะยอมตกเป็นของเขาอย่างไร้เงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น และในเวลานี้มันก็ครบกำหนด จนเวลาล่วงเลยมาแล้ว แต่พิ้งค์พลอยกลับมีทีท่าเฉยชา เหมือนกับว่าเธอนั้น หวาดกลัวทุกครั้งในเวลาที่เขาเข้าใกล้

ณ ที่ผับแห่งหนึ่ง หญิงสาวร่างอรชรกำลังนั่งดื่มอย่างใช้ความคิด เมื่อชีวิตของเธอกำลังเผชิญความยุ่งยากและยุ่งเหยิงไปหมด พิ้งค์พลอยกำลังทบทวนในสิ่งที่บิดายื่นข้อเสนอมาให้ ถ้าหากเธอนั้นตอบตกลงผู้เป็นบิดาออกไป มาร์คจะคิดยังไง เขาจะรั้งเธอไว้หรือเปล่า หรือเขานั้นจะดีใจหากเธอก้าวเดินออกไปจากชีวิตของเขา เมื่อความสัมพันธ์ของเขาและเธอนั้น ไม่ได้ลึกซึ้งเหมือนกับคู่ขาของเขาด้วยซ้ำ

ขณะที่พิงค์พลอยกำลังนั่งเหม่อ พร้อมกับค่อยๆ จิบแอลกอฮอล์เข้าปากอย่างช้าๆ ได้มีชายหนุ่มรูปงามเดินเข้ามาทัก พร้อมกับนั่งลงข้างๆ เธอ ทั้งที่หญิงสาวนั้นไม่ได้เชื้อเชิญหรืออนุญาตใดๆ เลย

"มาคนเดียวเหรอครับ คุณชื่ออะไรยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมต้นครับ"

"ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จักคุณและก็ไม่ได้อยากรู้จัก ขอนั่งคนเดียวนะคะ" คำปฏิเสธของพิ้งค์พลอยกลับทำให้ชายตรงหน้าฉีกยิ้มออกมาอย่างชอบใจ

"ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธผมมาก่อนเลย แบบนี้สิค่อยเร้าใจหน่อย"

"ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทั้งโลกสินะ เห็นผู้หญิงเป็นเพียงแค่เครื่องบำบัดความใคร่" พิ้งค์พลอยพูดออกมา พร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากหมดแก้วรวดเดียว

หญิงสาวนั่งดื่มโดยที่ไม่ได้สนใจผู้ชายที่นั่งข้างๆ เลยสักนิด แต่ในเวลานี้ได้มีสายตาคมของใครคนหนึ่งจ้องมองมาที่เธอเป็นระยะ เขากำลังสงสัยถึงสาเหตุที่เธอนั้นมานั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ และที่สำคัญเขารู้จักผู้ชายคนนั้นดี ต้นมักจะเข้าไปตีสนิทกับผู้หญิงที่มาคนเดียว และจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าหากเธอเมาจนขาดสติ

"มีอะไรหรือเปล่าเหมราช กูเห็นมึงจ้องมองผู้หญิงโต๊ะนั้นบ่อยครั้ง เธอเป็นใครสวยดีนะ แต่คงเสร็จไอ้ต้นแน่คืนนี้" สายฟ้าเอ่ยถามเพื่อนออกมา เมื่อเห็นว่าเหมราชจ้องมองไปที่โต๊ะข้างๆ หลายครั้งหลายครา พร้อมกับฟันธงว่าต้นต้องได้เธอไปนอนเคลียคลอทั้งคืนอย่างแน่นอน

"คุณเหม!" เสียงแหลมของคาเรนร้องเรียกชื่อชายหนุ่มออกมา จนแทบกลบเสียงดัง เมื่อเธอนั้นไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่ในค่ำคืนนี้

"ว้าว! โคตรเซ็กซี่เป็นบ้า ถ้าเป็นกูเคลมไปแล้วไม่ปล่อยให้ลอยนวลแน่" กัปตันพูดออกมาด้วยแววตาที่ชื่นชมคาเรน เมื่อเธอดูสวยและเซ็กซี่กว่าผู้หญิงทุกคนที่เหมราชเคยควงมา ขณะที่คาเรนเดินเชิดโชว์ความความเซ็กซี่ ตรงมายังโต๊ะที่เหมราชนั่งอยู่ทันที โดยมีเพื่อนของเขาสองคนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามมองไปที่หญิงสาวอย่างไม่กะพริบตา

"พักนี้คุณหายไปเลยนะคะ ทำไมโทรไปแล้วไม่รับ หรืออยากให้คาเรนบุกไปหาที่บริษัท หรือที่บ้านของคุณ หืม" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับนั่งลงไปที่ตักของเขาอย่างไม่อายใคร มือของเธอคล้องลงไปที่ลำคอแกร่งของชายตรงหน้าเอาไว้ ขณะที่เหมราชพยายามเบี่ยงตัวออก เมื่อเขากำลังสนใจผู้หญิงโต๊ะถัดไป ซึ่งดูเหมือนว่าเธอนั้นกำลังเริ่มจะเมาได้ที่ ขณะที่ผู้ชายข้างๆ พยายามเอามือโอบลงไปที่หัวไหล่ของเธอ แต่หญิงสาวก็ปัดออกทุกครั้ง และดูเหมือนว่าเธอนั้นแทบจะล้มคว่ำ ในเวลาที่สลัดแขนของต้นออกให้พ้นจากตัวของเธอ

"ไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับฉัน" พิ้งค์พลอยพูดออกมา ด้วยท่าทางและอาการที่สะลึมสะลือ เนื่องมาจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปนั้นมันเริ่มจะออกฤทธิ์

"คุณมาคนเดียวใช่ไหม เดี๋ยวผมจะไปส่งเอง ดูจากสภาพของคุณแล้วคงเมามากกลับเองไม่ได้แน่" ต้นยังคงไม่ลดละความพยายาม เมื่อเขานั้นยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ ด้วยใบหน้าและรูปร่างของพิ้งค์พลอยที่ดูสวยสะดุดตากว่าผู้หญิงทุกคนที่เขานั้นเคยเจอมา จึงทำให้ชายหนุ่มนั้นอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอ และเขาก็คิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องยาก เมื่อหญิงสาวมาคนเดียวแถมยังคงนั่งดื่มแก้วต่อแก้วทั้งที่เมามากแล้ว และในเวลานี้เธอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดดื่ม

ขณะที่หญิงสาวเริ่มจะนั่งโอนเอน พิ้งค์พลอยยังคงพยายามฝืนตัวเอง ทั้งที่ไม่เคยดื่มหนักแบบนี้มาก่อนเลยในชีวิต เมื่อเธอกำลังเจอมรสุมที่กำลังโหมกระหน่ำถาโถมเข้ามา ความเสียใจในสิ่งที่กำลังเผชิญ จึงทำให้เธอดื่มแอลกอฮอล์ราวกับว่ามันคือน้ำเปล่า โดยที่เวลานี้เธอนั้นหันหน้าไปปรึกษาใครไม่ได้ ผู้ชายที่คิดจะฝากชีวิตเอาไว้ เขากลับทำให้เธอผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า หญิงสาวจึงตัดสินใจมานั่งดื่มเหล้า จนลืมนึกไปว่ารอบกายเธอของเธอนั้นเต็มไปด้วยเสือสิงห์กระทิงแรด ที่มีเล่ห์เหลี่ยมพร้อมที่จะขย้ำกระต่ายน้อยอย่างเธอได้ทุกเมื่อ

"ลุก! คาเรน!" เหมราชพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่น้ำเสียงของเขานั้นกลับแข็งกร้าว จนคนฟังรู้สึกตะขิดตะขวงใจและสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของชายหนุ่ม ทั้งที่เขานั้นไม่เคยแสดงอาการแบบนี้กับเธอมาก่อน

"ทำไมต้องตะคอกใส่คาเรนด้วยค่ะคุณเหม" คาเรนพูดออกมา ด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ ใบหน้าของเธอนั้นหงิกงอ งอนตุ๊บป่องใส่ชายตรงหน้า

"กัปตัน สายฟ้าขอตัวกลับก่อนนะ พรุ่งนี้มีประชุมเช้ากลัวลุกไม่ไหวจะเสียงาน" เหมราชพูดออกมาพร้อมกับลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกไปในทันที โดยที่ไม่หันมามองหรือไยดีคาเรนเลยแม้แต่น้อย เมื่อเวลานี้เขากำลังร้อนรนใจ ที่ต้นได้พยุงร่างอรชรของพิ้งค์พลอยออกไปด้านนอกผับ ซึ่งเขากำลังพาเธอตรงไปที่ลานจอดรถ เหมราชจึงไม่อาจจะรอช้าอย่างใจเย็นอีกต่อไปได้

"อ้าว! ไอ้เหม! อะไรวะ" กัปตันพูดออกมาพร้อมกับมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของสายฟ้า สองหนุ่มหันมาสบตากัน ก่อนที่คนทั้งคู่จะหันมองไปที่คาเรน

"ขอตัวนะคะ" คาเรนพูดพร้อมกับลุกขึ้นยืน ก่อนที่เธอจะมองไปที่กัปตันและสายฟ้า ด้วยแววตาที่หวานหยาดเยิ้ม ราวกับว่าเธอนั้นกำลังหว่านเสน่ห์ให้กับพวกเขา ก่อนจะเดินนวยนาดไปด้วยความมั่นใจในตัวเองสูง แม้หล่อนจะรู้สึกขุ่นเคืองใจที่เหมราชทำความเฉยชาใส่ แต่หญิงสาวก็ไม่แคร์ เมื่อเธอนั้นคิดว่าเขาแค่เครียดเรื่องงานเฉยๆ เลยเผลอพูดออกมาเสียงดังแบบนั้น