ในตอนบ่ายของวันนั้น หลังจากกาญต์พิชชาผลุนผลันขึ้นไปเก็บตัวเงียบบนห้องพักแล้ว กรกฎก็ขับรถออกจากคฤหาสน์พร้อมกับธัณวดี ทว่าเขาไม่ได้ไปเป็นการสองต่อสองกับธัณวดีตามที่กาญต์พิชชาคิดว่าต้องเป็นเช่นนั้น
เพราะนับตั้งแต่ได้ครอบครองกาญต์พิชชาเป็นของตนเองแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่ต้องการหญิงใดอีก และเพื่อเป็นการกันไม่ให้ธัณวดีเข้าใกล้เขาได้เกินควรเฉกเช่นที่ผ่านมา รณกรจึงถูกสั่งให้ติดสอยห้อยตามเขาไปทุกที่ เพื่อทำหน้าที่เป็นไม้กันหมาให้กับเขาในขณะมีธัณวดีอยู่ด้วย
การกระทำของเขาก็ทำให้ธัณวดีไม่พอใจเป็นอย่างมาก ยิ่งเขาสั่งให้รณกรขับรถตรงดิ่งไปยังคฤหาสน์หลังงามของเธอโดยไม่มีการแวะรับประทานอาหาร หรือแวะโรงแรมตามหญิงสาวต้องการ ก็ยิ่งเป็นการเพิ่มความโกรธเคืองให้กับเธอเป็นอย่างมาก
เมื่อส่งธัณวดีที่บ้านของเธอเรียบร้อยแล้ว กรกฎและรณกรก็ไปทำธุระสำคัญ ซึ่งเขาอยากทำตั้งแต่อยู่ในฝรั่งเศสแล้ว และกว่าจะจัดการธุระสำคัญเส
