“อะแห้ม!!” ทองดีรีบกระแอม ขับไล่สิ่งแปลกปลอมที่ไหลมาจ่ออยู่ในโพรงปาก เขาหรี่ตาลง ขนาดมีแว่นตาหนาเตอะ!! บังตา ออร่าของนลินก็ยังแทงทะลุแว่นหนาๆ นั่นเข้ามาทำให้เขาหัวใจสั่นจนได้ ยัยแม่มด!!
นลินคงจำเขาไม่ได้ ตอนเด็กๆ เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่คอยวิ่งตามหลังเธอต้อยๆ และยอมทนเป็นลูกไล่ให้เธอ จนกระทั่งต้องติดตามบิดาไปต่างประเทศ เริ่มต้นใช้ชีวิตที่นั่น แต่ก็ไม่เคยลืมผู้หญิงสุดแก่นแก้วคนนี้ เธอเป็นรักแรกของเขาตั้งแต่สมัยวัยเยาว์ และยังคงเป็นเช่นนี้จวบจนบัดนี้ ...แต่เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้ง...เธอกลับลืมเขาเสียสิ้น เขาเป็นเพียงละอองฝุ่นในสายตาเธอ ไม่ว่าในอดีต หรือปัจจุบัน...
“ผมถามว่า...ชื่อผมมีปัญหาอะไรกับการทำงานของคุณหรือไม่ครับ? คุณนลิน ษุษบา” หลังรวบรวมสติกลับคืนมาได้สำเร็จ ทองดีเค้นเสียงแหบๆ ถามกลับไป เขามองตาเธอเขม็ง พยายามไม่เหลือบมองต่ำกว่าช่วงเอว เพราะไม่อยากให้ตัวเองสมาธิวอกแวก
“ไม่นี่คะ?
