“เปล่าหรอกดี...ได้ข่าวมีเรื่องกับยัยลินมาเหรอ”
แม้ไม่ได้นั่งทำงานอยู่ในบริษัท แต่สายตาของท่านก็ฉับไวเสมอ แค่เรื่องเล็กน้อยคุณนินนาทยังรู้ นับประสาอะไรกับเรื่องที่มันใหญ่กว่านี้ จะหลุดรอดสายตาท่านไปได้ยังไง?
“แค่ตักเตือนเรื่องระเบียบวินัย การอยู่ร่วมกันในที่ทำงานน่ะครับ”
“อืม...ดีมาก ไม่มีใครกล้ากับยัยลิน ปรามๆ ไว้บ้างก็ดี...”
ท่านยุส่งเพราะรู้จักนิสัยนลินดี...ถึงจะไม่ใช้อภิสิทธิ์ที่ตัวเองมี มันก็อดไม่ได้หรอกที่จะเผลอตัว ก็เจ้าตัวดีของท่าน มันกล้าเกินหญิง ถึงขนาดปะทะคารมกันนี่ คงดุเดือดไม่ใช่น้อย และท่านก็ยินดีที่มีคนกล้าพอที่จะกำหลาบบุตรสาว
“ผมต้องขอโทษคุณลุงไว้ด้วยครับ...ผมอาจจะทำให้คุณนลินเคือง”
“ช่างมันสิ!! ตัวเองผิดก็ต้องยอมรับ...ไม่รู้จะห้าวไปถึงไหน อย่างนี้จะมีใครกล้าเข้ามาจีบ”
ท่านบ่นไปอย่างนั้นเอง...รู้ๆ กันอยู่ว่าทองดีรอที่จะจีบบุตรสาวตัวเอง แต่ไม่รู้จะปลอมตัวไปทำไม ทั้งๆ ท
