EP : 30 : รู้ใจตัวเอง

1945 คำ

“ไง ถ้าปวดหัวมากงั้นนอนต่อดีกว่าไหม” “ลูคัส!” “ตกใจ?” “นะ นายเข้ามาในห้องฉันทำไม!” “เข้ามาดูคนเมา เมื่อคืนมีคนเมามากพี่เลยตามมาดูแล” “...” ฉันที่ดีดตัวลุกขึ้นนั่งแล้วได้แต่มองหน้าเขาที่พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้ออกมา มาดูแลคนเมาเหรอ? แล้วเมื่อกี้แทนตัวว่าอะไรนะ พี่ เหรอ? เหอะ! ทุเรศสิ้นดีพูดออกมาได้ยังไง เมื่อคืนจำไม่ได้เหรอว่าเขาพูดอะไรกับคนไม่มีชีวิตจิตใจอย่างฉันคนนี้บ้าง “นอนต่อเถอะเพิ่งแปดโมงเช้าเอง” “...ออกไป” ฉันไม่รู้ว่าลูคัสเป็นบ้าอะไรถึงได้พูดดีอาจจะผีเข้า เป็นบ้า เป็นไบโพล่าร์ หรือมีความคิดอะไรสักอย่าง ฉันไม่รู้ไม่สนใจที่จะอยากรู้ด้วย สิ่งที่ฉันต้องการที่สุดคือไล่คนที่เหยียบย่ำฉันมาตลอดให้ออกไปจากห้องของฉัน! “เดี๋ยวกลับ” “ไปตอนนี้เลยลูคัส” ฉันบอกด้วยเสียงที่แข็งมากแต่เขาก็ส่ายหน้าปฏิเสธเบา ๆ “ไม่ใช่ตอนนี้” “ต้องการอะไร! นายเข้ามาที่ห้องฉันทำไม ด่าฉันเมื่อคืนยังไม่สะใจอีก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม