“ฮึก! ปาย~ ปายอาวหล้าวมาอีกซิ๊อีโก้ว~”
“โอ๊ย~ พอแล้วค่ะ! ไหนมึงให้พวกกูพากลับ!”
“ปายอาวมาอีตู๊ด~”
“อีเนียร์ ขึ้นรถกูขอร้อง”
“ม่าย~ อึก! มืง~ กินเปนเพื่อนกูก่อน~”
“เฮ้อ! มึงไปเปิดประตูรถเลยอีมิว กูจะอุ้มมันขึ้นรถแล้ว”
“เออกูว่าอุ้มเลยดีกว่า”
“อึก! อีกขวดเดียวเพื่อนร้าก~”
“เฮ้อ~ อาการหนักว่ะโก้”
“เออ อาการหนักจริง ๆ นั่นแหละ ตั้งแต่เป็นเพื่อนมันมาไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้สักครั้งเลย”
“มันเป็นอะไรวะโก้ ถามอะไรก็ไม่ตอบ”
“กูว่าไม่พ้นเรื่องเดิม ๆ ดีไม่ดีที่ไปเข้าห้องน้ำคงไปเจอผัวเก่าแล้วก็ไปเจออะไรมาแน่ ๆ”
“...สงสารมันว่ะ”
“อือกูก็สงสาร เนียร์เอ๊ย~ เมื่อไหร่ชีวิตมึงจะดีกว่านี้สักที อดทนนะอีเนียร์ห้ามตายก่อน มึงเป็นคนเข้มแข็งมึงต้องผ่านชีวิตเฮงซวยพวกนี้ไปให้ได้นะ”
“พามันกลับเถอะมึง อย่าพูดต่อเลยกูจะร้องไห้ว่ะ”
“อือ เฮ้อ! มาเร็วอีชะนี มาให้กูอุ้มมึงไปที่รถซะดี ๆ”
“อื้อ~ อุ้มปายหนาย~”
