“นาย...จะไม่ทิ้งให้ฉันเผชิญปัญหาคนเดียวใช่ไหม”
“...พี่ไม่เคยคิดจะทิ้งเนียร์ พี่ไม่ทำแบบนั้นหรอกซาเนียร์ ถ้าเนียร์ยังผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ต่อให้ไล่ให้ตายพี่ก็ไม่ไป”
“...” ฉันได้แต่นิ่งเงียบมองคนตรงหน้าที่ยิ้มเพื่อให้กำลังใจเลยจัดการเช็ดน้ำตาตัวเองซะ
“พี่ขอไปคุยกับร้อยเวรก่อน ไปแป๊บเดียว นั่งรอตรงนี้อย่าไปไหนนะครับ”
“...อื้ม” ฉันพยักหน้ารับช้า ๆ ลูคัสก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องของร้อยเวรส่วนฉันก็นั่งอยู่ที่เดิมพร้อมกับมองแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินเข้าไปข้างในจนลับตา
ฉันไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตจริง ๆ คนเจ็บเขาขับรถมอเตอร์ไซต์แล้วแซงซ้ายขึ้นมากระทันหันทั้งที่ฉันเปิดไฟเลี้ยวเพื่อขอเปลี่ยนเลนก่อนตั้งนานทำให้ตอนที่เขาแซงขึ้นมาด้วยความเร็วเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ฉันหักพวงมาลัยเปลี่ยนเลนพอดี
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากฉันได้ยินเสียงโครมที่ดังสนั่นกับแรงกระแทกรุนแรงจากด้านข้างของตัวรถแล้วก็
