“วันนั้นพี่ไม่ได้รักเราพี่ยังไม่สนใจเอาเงินห้าร้อยล้านคืน แล้ววันนี้ที่พี่รักหมดหัวใจเราคิดว่าพี่จะสนใจเงินแค่นี้เหรอ?”
“...”
รัก...หมดหัวใจเหรอ
“พี่ไม่ได้พูดเรียกร้องคะแนนนะ พูดให้ฟังเฉย ๆ อย่าคิดมากล่ะ” ลูคัสยิ้มบาง ๆ ให้ฉันแล้วเขาก็กินข้าวต่อส่วนฉันก็กำลังพยายามดึงสติตัวเอง
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“แป๊บนะ” เขาบอกฉันเพราะโทรศัพท์ของเขามีสายเข้าแล้วลูคัสก็กดรับตรงนี้เลย
“อื้ม”
“อื้ม...โอเคขอบคุณมาก...ฝากจัดการที่เหลือต่อด้วยนะบอกแม่คนเจ็บด้วยว่าพรุ่งนี้ผมจะรีบไปแต่เช้า”
ติ๊ด!
เขาวางสายแล้วก็มองฉันจากนั้นก็ยิ้มออกมา
“มีอะไรเหรอ”
“คนเจ็บพ้นขีดอันตรายแล้ว”
“...จริงนะ” ใจฉันเต้นรัวมากเลยค่ะ เป็นเรื่องที่ได้ยินแล้วดีใจจนน้ำตาคลอออกมาทันทีเลย
“อื้ม” เขาพยักหน้ารับฉันก็ยิ้มกว้างทั้งน้ำตาเลย ตอนแรกอาการของคนเจ็บไม่ใช่ 50/50 ด้วยซ้ำเพราะฉันได้ยินเสียงไทยมุงกับกู้ภัยที่อยู่ในที่เกิดเหตุพูดว่า
