“เนียร์!” ผมวิ่งกระหืดกระหอบมาที่จุดเกิดเหตุ รถติดยาวหลายร้อยเมตรผมกับไอ้เทลเลยจอดรถไว้ข้างทางแล้ววิ่งมาหาเธอ ผมเห็นซาเนียร์นั่งกอดเข่าอยู่ตรงที่เกิดเหตุข้าง ๆ กู้ภัยผู้หญิงพอเธอได้ยินเสียงเรียกซาเนียร์ก็มองมาแล้วรีบลุกขึ้นแล้วเดินกึ่งวิ่งมาหาทันที
“ฮึก!”
หมับ!
“ฮึก! ฮื่อ ๆๆ”
“...”
“เอ่อ...ใจเย็น ๆ ก่อนเนียร์ กูรู้ว่ามึงไม่ได้ตั้งใจ”
“ฮึก! กูไม่ได้ตั้งใจนะเทล กูไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ฮื่อ ๆๆ” ผมมองซาเนียร์ที่เดินกึ่งวิ่งผ่านหน้าผมไปกอดเพื่อนของเธอที่อยู่ข้างหลังผม ฟังเสียงร้องสะอื้นกับคำพูดที่เธอบอกไอ้เทลว่าเธอไม่ได้ตั้งใจเหมือนตรงนี้ไม่มีผมอยู่ด้วย
ผมไม่ได้หึงไอ้เทลหรอกครับแต่ผมแค่กำลังน้อยใจที่ซาเนียร์มองไม่เห็นผม ขนาดตอนนี้ที่เธอเสียหลักไม่มีหลักให้พยุงตัวเองซาเนียร์ก็ยังไม่เห็นผมก็แค่นั้นเอง
“เทล มึงดูเนียร์ซะกูจัดการทุกอย่างเอง” ผมบอกมันเพราะอยู่ตรงนี้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร ก่อนเดิ
