“...แม่ง ช่างเถอะ น้อยใจไปก็เท่านั้น ขอโทษนะพี่ไม่ได้อยากทำให้เนียร์อึดอัดหรอก ลืม ๆ เรื่องนี้ไปเถอะพี่ก็จะไม่ทำแบบเมื่อกี้อีก... / มันก็ไม่ควรทำอยู่แล้วล่ะลูคัส”
“...อื้ม”
“มันไม่สมควรทำ น้อยใจทำไม? ฉันกับคุณเจสไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เขาเป็นแค่เจ้านายกับผัวของเพื่อนเขาถึงห่วงฉันมากก็แค่นั้น ไม่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังสักแต่จะน้อยใจ แต่ก็สมควรแหละ คนเลวแบบนายสมควรน้อยใจตายไปเลย ไม่สมควรได้รับความเห็นใจจากใครหรอกแม้แต่คนที่นายเรียกว่าเมีย”
“...เนียร์ / ไปอู่ เสร็จธุระแล้วแยกกันตรงนั้นเลย” เสียงลูคัสที่เรียกฉันเบามากแต่เสียงฉันไม่เบาด้วยหรอกนะฉันใส่อารมณ์พอสมควร
...หมั่นไส้
คูคัสหันมามองฉัน ฉันที่หมั่นไส้อาการน้อยใจของเขาอยู่แล้วเลยหันไปมองตาขวาง
“อะไร? มองทำไมขับรถสิ”
“เมื่อกี้บอกว่าผัว... / บอกว่าไปอู่เสร็จธุระแล้วก็แยกย้าย”
“พี่ไม่ได้หมายถึงเรื่องนี้ แล้วก็ไม่แยกด้วย”
“แยก” เข
