“...ไม่ต้องพยายามหรอก”
“อย่าห้ามพี่เลย ดูแลห่าง ๆ ก็ยังดี”
“ไม่ ไม่ต้องพยายาม...แค่อย่าเลวเหมือนที่ผ่านมาก็พอ ไม่อยากเจอแบบนั้นแล้ว”
“เนียร์...หมายความว่ายังไง” สีหน้าของลูคัสเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจส่วนฉันก็พยายามตีหน้านิ่งทั้งที่ในใจกำลังเต้นแรงแทบทะลุ ในที่สุดวันที่ฉันกลัวที่สุดก็มาถึงจนได้ วันที่กลัวว่าตัวเองจะแพ้ใจเขา
“หมายความตามนั้นไง ขอแค่อย่าเลวเหมือนที่ผ่านมานายทำได้ไหม” คำตอบของฉันทำให้ลูคัสค่อย ๆ ยิ้มออกมา
“...พี่ไม่ทำอีกหรอกซาเนียร์”
“ถ้านายทำฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายอีกต่อไป” ฉันให้โอกาสเขาเป็นครั้งที่สองไม่ไหวหรอกนะคะต่อให้ตอนนั้นฉันอาจจะรักเขามากกว่าตัวเองไปแล้วก็ตาม
“นี่คือเนียร์ให้โอกาสพี่แล้วใช่ไหม” เขายิ้มนะคะแต่เหมือนจะไม่ค่อยมั่นใจเต็มร้อยเท่าไหร่ฉันก็หลบสายตาด้วยการทำเป็นหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลา
“...คิดเอา” ไม่ให้โอกาสจะบอกไหมว่าอย่าเลวเหมือนที่ผ่านมา -///-
“ท
