บทที่6 จูบ
955 คำ
บทที่6
จูบ
คอนโดทวีสุข2024
ผมกลับมาถึงห้องดูเวลาแล้วน่าเธอคงใกล้มาถึงผมจึงเดินไปนั่งรอเธอที่ระเบียง หากเธอกลับมาไฟในห้องก็ต้องเปิดแต่จนแล้วจนเล่าเธอก็ยังไม่มาสักที ผมไลน์ไปหาเธอแต่เธอบอกว่าเธออยู่คอนโดแล้วผมจึงรีบเดินออกจากห้องเพื่อเดินมาหน้าห้องเธอ
ติ๊งค์! เสียงลิฟต์ด้านหลังของผมดังขึ้น พอหันไปผมก็เจอยัยเปี๊ยกเดินเกาะผนังออกมาช้าๆ เดินหน้าหนึ่งก้าวถอยหลังสองก้าวชาตินี้จะถึงไหม
“ลุงงง มาซื้อครีมนวดนมเหรอ”
“เฮ้อ สภาพแบบนี้จะเอากันยังไง” ผมควรจับเธออาบน้ำก่อนสภาพนี้เอาไม่ลงจริงๆ
“ลุงงง เอาอะไรยาอกฟูรูฟิตก็มีนะ กินแล้วนมหยายยย แบบนี้ๆ แบบนี้เล๊ยยย” ความทะเล้นของเธอมันช่างหน้าตีนัก
“เธอเก็บไว้กินเองเถอะ ที่คุยกันไว้ตกลงใช่ไหม” ผมถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
“อ๋อออ ตกลงค่ะงั้นรอหนูแป๊บนะคะ” โมจิเดินมาเปิดประตูห้องแต่พร้อมกับเดินตามเข้ามาเห็นเธอหยิบครีมนวดนมออกมาจากลังกระดาษ
“อะไรของเธอ กวนตีนเหรอ”
“เอ๊ะ! ลุงนี่ยังไง งืออ 390สแกนได้ค่ะ^^”
“ให้1500โอเคไหม”
“งู้ยยยย ใจดีจังเลยงั้นโมจิแถมอกฟูรูฟิตให้อีกหนึ่งกล่องแล้วก็นี่ค่ะ ครีมหน้าเด้งๆๆ เอาไปลองน๊า โมจิกำลังเทสกับเพื่อนๆ อยู่ค่ะ”
“พูดมากจังวะมาจูบทีดิ๊!”
0.0!
มือหนาดึงรั้งท้ายทอยของโมจิเข้ามาหาตัว เขามันเขี้ยวปากเล็กๆ ที่พูดไม่หยุดเหลือเกินจึงจูบเธออย่างหนักหน่วงคนไม่เคยผ่านมือชายใดถึงกับขาอ่อนยวบแต่เขารีบโอบเอวเธอไว้แล้วดันติดกำแพงห้อง
“จูบห่วยมาก-_-!” สร้างภาพอินโนเซ้นท์เฉยเลย
“จะ จูบหนูทำไมคะ” โมจิผลักอกของชายหนุ่มออกจากตัว ดวงตาของเธอเริ่มแดงก่ำจนน้ำตาค่อยๆไหลออกมา
“ก็ตกลงกันแล้วปะหรือพันห้ามันน้อยไป”
เพี้ยะ!!
“โมจิไม่ได้ขายตัว ฮึก! อะ ออกไปเลย ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”
เหี้ยไรวะ ผมโคตรอารมณ์เสียเลยฉิบหายดิลกันไว้แล้วแท้ๆ ผมเข้าไลน์ไปดูแชตของเธอแล้วกดบล็อกแม่งให้มันจบๆ ไปคิดจะโก่งค่าตัว ถุย!
โมจิทรุดลงนั่งมาพร้อมความเสียใจจู่ๆ คุณพร้อมก็มาดูถูกเธอเขากล่าวหาว่าเธอขายตัวจากที่เธอคิดว่าเขาคือผู้ชายที่น่านับถือตอนนี้ทุกอย่างมันพังทลายหมดแล้ว
“ฉันเกลียดคุณ ไอ้บ้า!!”
หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้นโมจิก็หลีกเลี่ยงการเจอหน้ากับชายหนุ่มเธอเกลียดเขาเข้ากระดูกดำ ส่วนพร้อมก็ไม่ได้สนใจเธออีกต่างคนต่างใช้ชีวิตจนเขานัดเจอกับเพื่อนๆ ที่ผับอโคจรอีกครั้งแต่ด้วยอารมณ์ที่ไม่คงที่ทำให้เพื่อนๆเขาต้องถามไถ่
“ทำหน้าเหมือนเมียทิ้งเลยมึง” ปริญถามเพื่อนพร้อมส่งแก้วเหล้าเข้มๆให้
“กูมีเมียหรือไง กูแค่หงุดหงิดเฉยๆ”
“หาที่ลงไม่ได้ทำไมไม่บอกกู วันนี้ไอ้เต๋าพาเด็กมามึงเลือกเลยกูอนุญาตให้ขึ้นไปใช้ห้องกูได้ปีใหม่ไม่อยู่แต่อย่าทิ้งคราบไว้ก็แล้วกัน”
พร้อมเบนสายตาหนีการสนทนากับเพื่อนรักจนเต๋าเพื่อนชายชั่วของเขาเดินโอบเอวสาวๆ เข้ามาหนึ่งในนั้นก็คือสาวสวยปริศนาสวมใส่หน้ากากผีเสื้อ
“ไงครับเพื่อนๆ วันนี้กูพางานเกรดเอมาด้วยพวกมึงเลือกได้เลย”
“ส้นตีน กูไม่เอาน้องสาวกูดุอย่างกับหมาขืนกูหิ้วเด็กไปกินได้ด่าพ่อกูอีก”
“เออ แล้วมึงล่ะไอ้พร้อมสนใจไหม หนูๆ แนะนำตัวหน่อยเร็ว”
“สวัสดีค่ะหนูชื่อใบเตยค่ะ”
“สวัสดีค่ะหนูชื่อหวานค่ะ”
“สวัสดีค่ะหนูชื่อโมจิค่ะ”
“หึ!”
พร้อมจ้องมองสาวสวยที่ชื่อโมจิไม่วางตาเต๋าจึงดันหลังเธอให้เข้ามาบริการเพื่อนรักอย่างถึงใจ พร้อมขยับที่เล็กน้อยให้เธอนั่งแต่กลับกลายเป็นว่าเธอเดินดิ่งมานั่งตักเขาอย่างหน้าไม่อาย
“ให้หนูดูแลคุณนะคะ”
“ไม่ปอดแหกแล้วเหรอ”
“หนูไม่เข้าใจที่คุณพูดค่ะแต่หนูไม่ถือสา ถ้าหากกลัวว่าไอ้นั่นของคุณมันจะทำให้หนูกลัว หนูบอกเลยว่าหนูไม่กลัวหนูจะสยบมันด้วยปากของหนูเอง”
“หูยยยยย!”
หนุ่มๆ ต่างพากันตกอกตกใจเมื่อพร้อมเจอสายรุกเข้าให้แต่พร้อมไม่ได้คิดอยากจะทำอะไรเขาปล่อยให้เธอลูบไล้แผงอกของเขาเล่นเหมือนเด็กขาดความอบอุ่น
“เฮ้ยกูกลับก่อนดีกว่าว่ะ ส่วนนี่เอาไว้กินขนมขอบคุณที่เสียเวลามาดูแลแต่ฉันไม่ชอบผู้หญิงแบบนี้ขอตัวนะ”
“อ่าว!”
ผมไม่สนใจเสียงเรียกของเพื่อนๆ เพราะผมรู้สึกอึดอัดและไม่ชอบอยู่กับยัยนั่นเลย ผมขับรถไปเรื่อยๆ เพื่อใช้ความคิดทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวสุดท้ายก็วนมาคิดถึงยัยตัวเปี๊ยกนั่นอีก รู้ตัวอีกทีผมก็จอดรถอยู่ทางเข้าคอนโดแล้ว ขับเข้ามาผมก็เจอยัยเปี๊ยกหิ้วผู้ชายขึ้นห้องมันคงให้ราคาสูงมากเลยสินะถึงได้หัวเราะหน้าบานแบบนั้น
“เดี๋ยวกูตัดไฟแม่ง!”
--------------------------------
เออเอาสิให้มันได้แบบนี้ อิพร้อมระวังหมานะเว้ยย
- ผู้เขียน
