bc

พร่ำรักเพียงคุณ NC20+

book_age18+
256
ติดตาม
1.5K
อ่าน
ครอบครัว
จบสุข
เจ้านาย
ชายจีบหญิง
เบาสมอง
ฉลาด
วิทยาลัย
friends with benefits
like
intro-logo
คำนิยม

เมื่อฉันถูกผู้ชายปากหมากล่าวหาว่าขายตัวแถมเขายังส่งตุ๊กตาซ้อนกล้องเอาไว้ในตุ๊กตามาให้ฉัน! ฉันเกลียดเขาเหลือทนแต่ก็ต้องฝืนจำใจทนเพราะคอนโดที่ฉันเช่ามันถูกกว่าหอพักที่ฉันเคยอยู่กับรูมเมทเสียอีก

ในเมื่อไปไหนไม่ได้ก็พยายามอยู่อย่างสันติ

ตู้มมมมม!!!

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทที่1 คอนโดทวีสุข
บทที่1 คอนโดทวีสุข คอนโดทวีสุข 2024 กรี๊ดดดดดดด!!! ตุบ! ร่างของนักศึกษาสาวตกลงมาอย่างปริศนาผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างยืนมุงดูศพของเธอ รวมถึงชายหนุ่มผู้รับมรดกตกทอดให้ดูแลและบริหารคอนโดทวีสุขแห่งนี้รวมถึงบ้านพักหรู ห้องเช่า อพาร์ตเมนท์ “นายครับฉิบหายแล้วครับ” “จัดการให้เรียบร้อยอย่าให้ข่าวหลุดออกไปไม่งั้นได้ฉิบหายของแท้แน่” พร้อม พลลภัตม์ พชรจินดา ทายาทคนปัจจุบันของทวีสุขกรุป ส่วนสูง180 ผิวขาว ใบหน้าหล่อเหลาออกแนวอินเตอร์ สถานะไม่ชัดเจน ไม่เคยคบใครจริงจังแต่ถ้าคุยด้วยแล้วถูกใจก็คุยกันไปได้เรื่อยๆ วันนี้เขาต้องเข้ามาเซ็นเอกสารสำคัญที่คอนโดแต่ก็ดันมาเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิดเมื่อจู่ๆ มีร่างนักศึกษามหาวิทยาลัยดังกระโดดตึงลงมาเสียชีวิตคาที่ ข่าวการเสียชีวิตของนักศึกษาถูกอำนาจเงินของเขาปกปิดเอาไว้คดีนี้ไม่ซับซ้อนเพราะเธอเขียนจดหมายลาตายทิ้งเอาไว้บนห้องพัก สาเหตุก็มาจากหนี้นอกระบบที่แฟนหนุ่มไปกู้มาแต่เธอต้องมาทำงานใช้หนี้จนผลการเรียนย่ำแย่ เธอถูกเจ้าหนี้ตามจนออกไปไหนไม่ได้ ทำงานก็ไม่ได้ หันหน้าไปหาใครก็ไม่มีใครช่วย สุดท้ายก็ขอจบชีวิตตัวเองและขอโทษทุกคนที่ทำให้เดือดร้อน อีกด้าน แม่ค้าออนไลน์สุดสวยมีนามว่า โมจิ เธอกำลังเรียนอยู่ปีสอง มีอาชีพเสริมคือแม่ค้าขายชุดนอนวาบหวิวและขายอาหารเสริมอกฟูรูฟิต รวมทั้งครีมนวดเสริมอึ๋มรายได้ของเธอพอที่จะเช่าหรือซื้อคอนโดหรูได้เลย หอพักนักศึกษามันไม่เหมาะกับเธอแล้วตอนนี้เธอสต๊อกของเยอะขึ้นไหนจะเสียงไลฟ์สดในช่วงกลางคืนดังรบกวนห้องข้างๆ จนถูกร้องเรียน โมจิจึงจำใจต้องหาที่อยู่ใหม่ เธอเลื่อนหาในกลุ่มหาบ้าน คอนโด อพาร์ตเมนท์ก็ไปสะดุดตากับคอนโดแห่งหนึ่งที่ปล่อยเช่าเดือนละห้าพัน รายได้หลักแสนต่อเดือนของเธอบอกเลยว่าขนหน้าแข้งไม่ล่วง เธอรีบโทรหานิติบุคคลจนปลายสายนัดให้เธอเข้ามาดูด่วนที่สุด เขาอ้างว่ามีคนสนใจเยอะมากหากไม่มาวันนี้เจ้าของคงปล่อยขายให้คนอื่น “ได้เรื่องล่ะอิโมจิ แม่จะไลฟ์ให้ฉ่ำไปเลย” คอนโดทวีสุข โมจิลงจากรถแท็กซี่มาหยุดอยู่หน้าคอนโด เธอรู้สึกแปลกใจกับราคาห้องที่ได้คุยกับนิติบุคคลมาก คอนโดนี้ค่อนข้างหรูหราหมาเห่ามากแต่ทำไมถึงปล่อยเช่าในราคาที่แสนถูก “สวัสดีค่ะฉันมาพบคุณก้องภพ” “สักครูนะคะ” “ค่ะ^^” ไม่นานชายร่างสูงก็เดินเข้ามาหาฉันพร้อมยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ฉันจึงรีบยกมือไหว้กลับ เขายังดูไม่แก่เลย “ผมก้องภพครับเป็นนิติบุคคลและเป็นเลขาของคุณพร้อมเจ้าของคอนโดที่กำลังปล่อยเช่าครับ” “ฉันชื่อโมจิค่ะ” “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณโมจิ เดี๋ยวผมขอแนะนำตั้งแต่ชั้นล่างขึ้นไปเลยนะครับ ในส่วนของชั้นล่างจะมีฟิตเนส ร้านอาหารที่สามารถสั่งอาหารได้ตลอด24ชั่วโมง ทางคอนโดของเรามีนักโภชนาการดูแลเรื่องอาหารใส่ใจทุกขั้นตอนการผลิต ทางด้านหลังจะเป็นสระน้ำมีเจ้าหน้าที่คอยดูแลเรื่องความปลอดภัย24ชั่วโมง” “ดีจังเลยค่ะ” “ใช่แล้วครับ ในแต่ละชั้นจะมีห้องพักต่างกันออกไป ส่วนชั้นที่คุณโมจิสนใจจะอยู่ชั้น27 วิวสวยมากครับ” “แล้วทำไมถึงปล่อยเช่าถูกจังคะ มีอะไรหรือเปล่า” “มะ ไม่มีครับ! คือว่าห้องนี้มันเป็นห้องตัวอย่างเฟอร์นิเจอร์เป็นของสปอร์นเซอร์ทั้งหมดทางคอนโดไม่ได้ออกเงินคุณพร้อมจึงปล่อยให้เช่าถูกแต่ถ้าคุณโมจิไม่สนใจก็มีคนรอซื้ออยู่แล้วครับ” “ว้าว ฉันอยากเห็นแล้วค่ะ” มาถึงห้อง2713 ฉันก็รู้สึกถึงความวังเวงทำไมชั้นนี้ไม่มีคนอยู่เลยหรือว่าเขาไปทำงานกัน แอดดดดด เสียงประตูค่อยๆ เปิดออกจนแสงสว่างจากในห้องส่องกระทบผิวหน้าของโมจิ นี่สิห้องที่เธอใฝ่ฝัน แค่เปิดประตูเธอก็เห็นแสงสว่างนำทางให้เธอประสบความสำเร็จแล้ว “หะ ห้องนี้เจ้าของพึ่งจะย้ายออกไปไม่นานครับ เครื่องใช้ทุกอย่างทางเรายกให้หมดเลย หาไม่ได้แล้วนะครับ วิวสวย ห้องดี เฟอร์นิเจอร์แพง” ก้องภพพูดจาหว่านล้อมเก่งมากโมจิรู้ตัวอีกทีก็ตอนมานั่งเซ็นสัญญากับเขาที่โซฟาแล้ว “เรียบร้อยครับ ค่ามัดจำล่วงหน้าหนึ่งเดือนบวกค่าประกันห้องรวมเป็นทั้งหมดหนึ่งหมื่นบาทถ้วนครับ” “ค่ะ ตะ ตามนั้นค่ะ” “เรียบร้อยครับ นี่เป็นคีย์การ์ดกับคีย์การ์ดสำรองรายละเอียดกดข้อห้ามของที่นี่คือห้ามส่งเสียงดังในยามวิกาลรบกวนเพื่อนบ้าน ที่จอดรถของเรากว้างขวาง เบอร์โทรร้านอาหารอยู่บนโต๊ะนี้นะครับ ขอให้สนุก สวัสดีครับ” ปึ้ง! “ฮะ! เอาจริงดิทำไมเขาดูรีบขนาดนั้น” ฉันเดินสำรวจห้องนี้อีกรอบจนมาถึงระเบียงด้านนอกที่นี่วิวสวยอย่างที่คุณก้องภพบอกจริงๆแต่ฉันยังตกใจเรื่องราคาและค่ามัดจำไม่หาย ฉันรีบโทรให้เพื่อนๆขนของที่ฉันไปฝากไว้มาที่นี่เป็นการด่วน ฉันอยากจะออกจากไอ้หอพักนั่นเต็มที กริ๊งงง (เสียงโทรศัพท์ดัง) “ฮัลโหล” (พี่โมจิพี่อยู่ไหนฉันมีเรื่องจะรบกวนพี่หน่อย) “อีกแล้วนะทำไมไม่รู้จักหางานทำบ้างวะ เมื่อวันก่อนก็หมื่นนึง” จบการสนทนา ฉันหันหน้าออกไปรับลมเบื่อจริงๆ ทุกครั้งที่น้องสาวฉันโทรมาก็ไม่พ้นเรื่องเงิน ฉันเป็นเสาหลักของที่บ้านก็จริงแต่จะให้ฉันมาเลี้ยงทุกคนที่มีแขนมีขาทำมาหากินได้มันก็ไม่ใช่ปะ “เหนื่อยโว๊ยยยยย!!” ------------------------------------------ โมจิเป็นเด็กยอดนักสู้ค่ะ อ่านกันเพลินๆอย่าลืมคอมเมนต์กันบ้างนะคะ

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook