บำเรอรักลูกเขยเจ้าเล่ห์ : บทที่ 5.1 เจ้าคือฮูหยินของข้า

1021 คำ

บทที่ 5.1 เจ้าคือฮูหยินของข้า กว่าที่มู่หรงซานจะพาหลัวถิงจือกลับถึงตระกูลมู่ท้องฟ้ารอบตัวก็มืดมิด มู่หรงสือที่กระวนกระวายใจมาร่วมสองชั่วยามถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าพี่ชายสามสามารถพาหลัวถิงจือกลับมาได้ “ถิงถิงยังรอข้ากลับไปดูแล ขอลาตรงนี้” ทันทีที่กลับถึงบ้านมู่หรงซานก็กลับไปหาหลี่อันถิงในทันที หลัวถิงจือมองความรักที่คุณชายทั้งสามมีต่อบุตรสาวของตนแล้วก็รู้สึกเบาใจ ชีวิตของหลี่อันถิงลำบากมามากแล้ว ในที่สุดก็ได้พบความสุขเสียที เพียงแต่ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มู่หรงเหยาจะยอมถอยให้บุตรชายหรือไม่ “ฮูหยินหลี่ท่านกลับมาเสียที” “เกิดอะไรขึ้นหรือ” “นายท่านมู่เจ้าค่ะ นายท่าน...” “เขาทำไมกัน” “ตั้งแต่นายท่านได้สติก็อาละวาดใหญ่โต ข้าวไม่กิน ยาไม่ดื่มเรียกหาแต่ฮูหยินเจ้าค่ะ” เรียกหาแต่ฮูหยิน แน่นอนว่าฮูหยินที่สาวใช้ตรงหน้าเอ่ยถึงย่อมไม่ใช่นาง ใบหน้าของหลัวถิงจือพลันซีดเซียว เจ็บปวดในใจขึ้นมา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม