วันนี้ตอนค่ำ ฉันลองหัดเดินดูอีกที ถึงจะยังเจ็บอยู่บ้างก็พอเดินได้
"พี่สายธารคะ หนูเดินเองได้แล้ว พี่กลับเลยก็ได้นะคะ"
รบกวนเขามาตั้งแต่เมื่อวานแล้วฉันเลยไม่อยากรบกวนเขาอีก
"ไล่เหรอ"
เขาเลิกคิ้วถาม
"เปล่านะคะ หนูแค่ไม่อยากรบกวนพี่"
ฉันบอกเขาตามความจริง และอีกอย่างอยู่ใกล้เขามากๆ ฉันกลัวจะชอบเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น อีกอย่างเขาก็บอกอยู่ว่าไม่ชอบผูกมัด เขาชอบวันไนท์ สุดท้ายต่อให้ชอบเขามากแคาไหน คนที่เจ็บก็คือฉัน
"งั้นก็ดี อยากกลับจะแย่"
พอพูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืน เตรียมตัวออกจากห้องไป
"อย่าลืมที่รับปากละกัน"
เขาพูดโดยไม่หันหน้ามามองหน้า
"ค่า!!ไม่ลืมแน่นอน"
ปั้ง!!
"ชิ คนอะไรหว่านพืชหวังผล"
แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าช่วงเวลาที่เขาดูแลฉันรู้สึกดีไม่น้อย ยิ่งตอนตื่นในอ้อมกอดของพี่สายธารนะ ฮื่อ ฉันคิดแล้วก็เขิน หน้าหล่อดุอยู่ใกล้ฉันมาก
ครื้ด ครื้ด
"จ๊ะ พ่อ"
(กลับห้องยังลูก)
"อยู่ห้องแล้วจ๊ะ
