สยบรัก พี่ว๊ากจอมโหด

ผมเดินออกจากห้องชมรม ซึ่งเป็นห้องประจำของกลุ่มพวกผม เพื่อมุ่งหน้าไปยังลานเกียร์ของคณะ สวัสดีครับ ผมชื่อสายธาร วิศวะเครื่องกลปี3 ฉายาจอมโหด!! ผมเป็นเฮดว๊ากครับขึ้นชื่อเรื่องความโหด เพราะปี2ผมเคยว๊ากแล้ว และแน่นอน โหดสัสๆ "ไอ้ได้จิ มันมารึยัง" ผมถามหาเพื่อนในกลุ่มอีกคน ที่ไม่รู้มันหายหัวไปไหน ทั้งที่ใกล้ถึงเวลาว๊ากแล้วแท้ๆ แต่ยังไม่โผล่หน้ามาเลย "มึงไม่ต้องถามหาแม่งหรอก ดูโน่น มันนั่งเหล่สาวรุ่นน้องอยู่ลานเกียร์นู่น" ไอ้ซันเดย์ เพื่อนในกลุ่มอีกคน พยักเพยิดหน้าไปทางที่ไอ้ไดจินั่งอยู่ "ไอ้เพื่อนเวร เสียระบบพี่ว๊ากหมด" ผมกับไอ้เดย์เดินตรงไปยังที่ไอ้ไดจินั่งอยู่ ก่อนที่มันจะรู้ตัวถึงสายตาคู่คมของผมแล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นและมายืนข้างผม "มึงก็รู้ว่ามันเพลย์บอย จีบสาวไปเรื่อย" ผมกับไอ้เดย์รู้ดีเรื่องนี้ "แต่ต้องไม่ใช่ตอนว๊าก" ผมมองหน้ามันเพียงเสี้ยว "เชี่ยสายธาร มึงจะกินหัวกูรึไงวะ มึงดูดิรุ่นน้องปีนี้อย่างแจ่ม" มันทำท่าหัวเสีย เพราะมันกำลังเกี้ยวสาวรุ่นน้องอยู่ แต่แล้วยังไงละ "มึงไปบอกไอ้เอ็กซ์ อีก10นาทีเราจะขึ้นว๊าก" ผมบอกไอ้ไดจิ ก่อนมันจะพยักหน้ารับและรีบเดินไปหาพวกปี2 ที่รับหน้าที่เป็นพี่วินัย และสตาฟ "เอาละครับน้องๆ วันนี้พวกพี่ๆก็ขอต้อนรับน้องๆคณะวิศวะทุกสาขา พี่ชื่อพี่เอ็กซ์นะครับ เป็นพี่วินัยของพวกเรา ส่วนพี่ธาดา จะเป็นพี่ระเบียบ ส่วนพวกพี่สตาฟก็ตามป้ายชื่อเลยครับ วันนี้น้องๆจะได้พบปะกับพวกพี่ว๊าก ปี3ของคณะเรา ขอเสียงปรบมือให้พวกพี่ว๊ากด้วยครับ" เมื่อไอ้เอ็กซ์พูดจบ พวกผมก็เดินไปยังด้านหน้า ที่รุ่นน้องนั่งอยู่ และเสียงอื้ออึงก็ดังขึ้น ทำเอาผมหัวเสียไม่น้อย "กรี๊ด พี่ว๊ากหล่อ" "กรี๊ด /กรี๊ด " "กรี๊ด พี่สายธาร" และแซงแส้อื้ออึง ทำเอาผมควันออกหูกันเลยทีเดียว "พวกคุณจะเงียบได้กี่โมงครับ!!" ผมว๊ากขึ้นอย่างดังด้วยอารมย์ครุกรุ่น "รุ่นพี่ยืนตรงนี้ ไม่เกรงใจกันเลยใช่ใหม!!" ผมพูดแล้วมองดูรุ่นน้องที่พากันเงียบ สงบปากสงบคำ "พวกคุณคงไม่อยากนั่งเฉยๆ เดี๋ยวผมสงเคราะห์ให้ ลุกนั่งคนละ50ทีปฏิบัติ" และน้องๆก็เตรียมลุกนั่ง แต่นับไม่พร้อมกัน "นับให้พร้อมกัน ทำให้พร้อมเพรียงเอาใหม่" "นับเสียงเบา เอาใหม่" ผมสั่งให้พวกปี1ทำใหม่จนพร้อมกัน "ขอโทษค่ะ" แฮ่ก แฮ่ก แฮก!! เสียงหวานตะโกนมาแต่ไกล พร้อมหายใจเหนื่อยหอบ ทุกสายตาจับจ้องมาที่ร่างบางของผู้มาใหม่ คิ้วเรียวสวยตาโต ผิวขาวออร่า เอวคอด กระโปรงทรงเอสั้นพอดีสวย "เชี่ยสวยสัส " เสียงเพลย์บอยประจำกลุ่มเอ่ยขึ้น ผมมองร่างบางจะเรียกว่าสวยมากก็ไม่ผิด แต่แล้วไงไม่ตรงต่อเวลาแบบนี้แหละผมชอบ "นี่มันกี่โมงแล้ว เดินมาข้างหน้า" ผมตะโกนลั่นลานเกียร์ เรียกผู้มาใหม่ให้เดินมาด้านหน้า ทำผิดต้องรับโทษคนตัวเล็กออกมายืนด้านหน้า ด้วยใบหน้าตื่นกลัว "ป้ายชื่อไปไหน!!" ฉันยืนจับมือของตัวเองเอาไว้แน่น ด้วยความตกใจ นี่คนรึหมาดุเป็นบ้า ยืนอยู่ข้างกันแท้ๆ จะตะโกนทำไม "ขะ คือป้ายชื่อหล่นหายค่ะ " ฉันตอบตะกุกตะกัก ทั้งกลัวทั้งตกใจ "ทำหาย ของสำคัญแบบนี้ ทำไมไม่รักษาให้ดี คุณจะให้ผมลงโทษคุณยังไงห๊ะ" ฉันใช้ความกล้าทั้งหมด มองสำรวจหน้าตาพี่ว๊ากตรงหน้า เขาหล่อ หล่อมากๆ หล่อจนฉันแทบหยุดมองไม่ได้ "ไม่ได้ยินที่ผมถามรึไง" เขายังพูดเสียงดังต่อเนื่อง จนฉันขอบตาร้อนผ่าว "แล้วแต่รุ่นพี่ค่ะ " ฉันกลั้นใจตอบออกไป "หันไปหาเพื่อน ไม่ต้องมองผมแนะนำตัวเองเสียงดังฟังชัด สาขาวิชา " เขายังเสียงดังต่อเนื่อง สายตาดุดัน ทำเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ จนตอนนี้ฉันแทบลืมเลขที่บ้านแล้ว "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนางสาวชนัญธิดา วีระสกุล ชื่อเล่นปลายฝนค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าปลายก็ได้ค่ะ เอ่อ สาขาเครื่องกล" "ไปกลิ้งรอบสนาม1รอบ" เขาออกคำสั่งเสียงดังอีกครั้ง ดีนะแค่รอบเดียว แต่เดี๋ยวนะ!! "อะไรนะคะ เมื่อกี้รุ่นพี่บอกว่าวิ่ง รึกลิ้งคะ" ฉันหูฝาดไปรึเปล่า "ฉันบอกว่ากลิ้ง หูมีปัญหารึไง!!" คำตอบเสียงดังฟังชัด ไอ้คนเผด็จการ ไอ้คนไม่มีศีลธรรม ฉันเดินไปก่นด่าไป และก็จำใจค่อยๆกลิ้งไป นี่เขายังมีความเป็นคนอยู่มั้ย "นี่คือตัวอย่างของคนไม่รักษากฎระเบียบ ผมจะไม่ทำโทษ ถ้าพวกคุณไม่ทำผิด ผมจะให้พี่ว๊ากแนะนำตัวกันก่อน ในขณะที่รอคนโดนทำโทษกลับมา" และผมก็ถอยไปยืนด้านหลังให้ไอ้เดย์ขึ้นมาแนะนำตัว "สวัสดีครับผมซันเดย์ พี่ว๊ากครับ" ซันเดย์ตะโกนเสียงดังฟังชัด เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับใดๆ "ผมเป็นรุ่นพี่ เอ่ยทักทายพวกคุณ พวกคุณอมอะไรกันอยู่ ทำไมไม่ทักทายผมกลับ" และซันเดย์ก็ว๊ากขึ้น "สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" และน้องๆปีหนึ่งก็ตอบกลับ "ผมคนเดียวยังเสียงดังกว่าพวกคุณทุกคนอีก ไม่ได้กินข้าวกันรึยังไง" ซันเดย์ว๊ากต่อไม่หยุด แววตาดุดันจริงจัง "สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" เสียงดัง "ดีมาก การรวมเชียร์ เป็นการสร้างความสามัคคีระหว่างรุ่นน้องรุ่นพี่ในคณะ ผมหวังว่ารุ่นน้องจะเคารพรุ่นพี่ เชื่อฟัง เข้าใจไหมครับ!!" "เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ" และพอรุ่นน้องตอบกลับ เขาก็ถอยกลับไปยืนด้านหลัง และคนต่อไปก็ก้าวขึ้นมา "สวัสดีครับ ผมไดจิ พี่ว๊ากครับ" "สวีสดีครับ/สวัสดีค่ะ" และน้องๆ ก็ตอบกลับเสียงดัง "สวัสดีครับผม ภูภูมิพี่ว๊ากครับ" "สวัสดีครับผม ปกป้องพี่ว๊ากครับ" และจนมาถึงคนสุดท้าย "สวัสดีครับ ผมสายธาร เฮดว๊ากครับ" "สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" ภูภูมิกับปกป้องเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันแต่เรียนคนละสาขา เลยไม่ค่อยได้เจอกันกับพวกผมเท่าไร "แฮก แฮก แฮก " เมื่อกลิ้งเสร็จฉันเดินกลับมาที่ลานเกียร์อีกครั้ง ไม่ต้องบอก ว่าฉันมอบแมมแค่ไหน ฉันขยะแขยงตัวเองสุดๆ ทุกสายตามองดูฉัน พร้อมหัวเราะเกรียวกราว "ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆๆ" หมดกันเทสที่สร้าง ตอนนี้มอมแมมสุดๆอย่างกะไปฟัดกับหมาที่ไหนมา "หึ ผมมองดูยัยนี่ที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ มะรอมมะร่อ จนแทบหลุดขำ ก็จะไม่ร้องได้ไงเล่นมอมแมมขนาดนั้น "เดินมานี่" ผมออกคำสั่ง เธอก็เดินมาแต่ไม่มองหน้าผม "ป้ายชื่อ ทีหลังอย่าทำหาย" เธอเงยขึ้นมองหน้าผมทันที อืมสวยดี เฮ้ยคิดบ้าอะไรวะเนี่ย "อันนี้ป้ายชื่อเธอใช่ใหม" ผมชูป้ายที่อยู่ในมือให้เธอดู เธอมองตามตาปริบๆ "ใช่ค่ะ รุ่นพี่เอามาจากไหนคะ" ยัยลูกหมาเอ้ย ดูทำหน้ายังกะจะร้องไห้ "ฉันต้องบอกเธอด้วยเหรอ" ผมตอบแค่นั้นแล้วหันหลังให้เธอ "รุ่นพี่คะ ขอป้ายคืนด้วยค่ะ" หึคิดว่าจะได้คืนง่ายๆเหรอ "ถ้าอยากได้ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" ผมบอกโดยไม่หันไปมองเธอ "ว่ามาเลยค่ะ" เธอรีบตอบทันควัน "คิดออกแล้วเดี๋ยวบอก" แล้วผมก็เดินจากไปอย่างไม่ใยดี ไงครับผมโหดพอป้ะ แต่อันนี้น้ำจิ้ม ผมโหดได้กว่านี้อีก ผมชอบเห็นคนถูกลงโทษ ไม่สิผมชอบลงโทษมากกว่า #สวัสดีรี้ดที่รักทุกคน ถ้าชอบนิยายของไรท์ก็ฝากกดไลท์ ฝากคอมเม้นแสดงความคิดเห็นกันเข้ามาด้วยนะคะ เพื่อเป็นกำลังใจในการเขียน ขอบคุณทุกคอมเม้นล่วงหน้านะคะ#