แกร็ก
แต่ยังไม่ทันจะคุยกับพ่อจบ พี่สายธารก็เปิดประตูเข้ามา ฉันจึงใช้นิ้วชี้มาแตะที่ปาก เพื่อส่งเป็นสัญญาณว่าห้ามพูด พี่สายธารเดินมานั่งข้างๆฉันบนโซฟาอย่าเงียบๆ ฉันจึงคุยกับพ่อต่อ
(แล้วอาทิตย์นี้จะได้กลับบ้านหรือเปล่า)
เสียงปลายสายยังถามถึง สิ่งที่คุยกันไว้เมื่อสองสามวันก่อน ฉันคิดถึงพ่อนะ แล้วฉันก็อยากกลับบ้าน แต่จะไปให้พ่อเห็นฉันในสภาพนี้ไม่ได้เด็ดขาด
"พ่อจ๋า อาทิตย์นี้หนูคงไม่ได้กลับ เพราะหนูต้องซ้อมประกวดดาวเดือนนะจ๊ะพ่อ"
ฉันโกหกพ่ออีกแล้ว ที่จริงดาวเดือนเขาซ้อมแค่ตอนเย็น ไม่เกี่ยวกับเสาร์อาทิตย์เลย
(อ้าวอย่างนั้นหรอ หนูได้ประกวดดาวเดือนด้วยเหรอลูก)
น้ำเสียงของพ่อ เหมือนดีใจ
"จ้ะพ่อ แต่ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า เพราะคนสวยๆกว่าหนูก็มีเยอะ"
ฉันบอกพ่อ
(ลูกพ่อสวยขนาดนี้ ต้องได้อยู่แล้ว แต่ถึงไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะลูก ทำให้มันเต็มที่ก็พอ พ่อเป็นกำลังใจให้)
แค่ได้ยินกำลังใจจากพ่อ น้ำตาฉ
