“หมั้นกันแล้วห้ามดื้อนะ ถ้าเต็นดื้ออีกพี่จะไม่รองานแต่ง” วาโยพูดไปก็หอมแก้ม จุ๊บหน้าผาก จุ๊บขมับน้องไปเรื่อย
“รู้แล้วค่ะ” พลอยไพลินรับคำเสียงสั่นเบาหวิว สัมผัสจากเขาสร้างความปั่นป่วนกวนใจเธอ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงค่ำคืนหวามหวานที่เพิ่งผ่านมา หากเขาจะทำอย่างนั้นอีก เธอก็คงไม่มีแรงต้านทาน เพราะเพียงแค่โดนจูบ เธอก็อ่อนระทวยไปทั้งร่างแล้ว
“พี่โยก็ห้ามไปทำแบบนี้กับคนอื่น” เรื่องอะไรจะยอมให้เขากำหนดขอบเขตให้เธออยู่ฝ่ายเดียว หากหมั้นกันแล้ว ก็หมายความว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของเขาได้เต็มที่เช่นกัน
“สัญญาครับ” วาโยตอบรับด้วยความเต็มใจ
“ห้ามไปไหนมาไหนกับสาว หากไปหาลูกค้าต้องโทรบอกเต็นก่อน แล้วก็ต้องให้คุณวัลลภไปด้วยทุกครั้ง ห้ามอยู่ลำพังกับผู้หญิงคนอื่น”
“หืม...” วาโยหรี่ตามองใบหน้าของคนที่นั่งอยู่บนตัก เขายิ้มน้อยๆก่อนพยักหน้ารับ
“ครับ”
“ถ้าพี่โยผิดคำสัญญา หรือทำผิดข้อตกลงของเรา เต
