คิ้วเข้มเลิกสูง ชายหนุ่มยิ้มกว้างกว่าเดิม
“คุกเข่ามันเชยแล้ว ทำอย่างอื่นแทนได้ไหม”
เสียงทุ้มคุ้นเคยที่ดังขึ้นข้างหลัง ทำให้พลอยไพลินดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที หญิงสาวมองคนที่มานั่งอยู่บนเตียงเดียวกับเธอด้วยใบหน้าตื่นตกใจ
“พี่โย!” แม่นกกระเต็นน้อยรีบขยับถอยเพื่อจะลงจากเตียง ทว่าแขนยาวๆแรงเยอะๆของคนที่นั่งระวังท่าอยู่แล้วก็โอบรัดเอวคอดไว้ได้ทันควัน ร่างสาวปลิวขึ้นไปนั่งบนตักแกร่ง พร้อมกับถูกพันธนาการไว้แน่นหนาด้วยอ้อมกอดแข็งแรง
“พี่โย! ปล่อยเต็นนะ” พลอยไพลินเบี่ยงหน้ากลับมาตวาดแว้ด สาดสายตาดุมองคนที่กระทำการเอาแต่ใจกับเธออีกแล้ว
“แต่งงานกับพี่นะครับ วันนี้หมั้นกันไว้ก่อน ส่วนงานแต่ง เต็นอยากให้จัดแบบไหน โรงแรมอะไร พี่ให้เต็นเลือกเองทั้งหมด แต่มีข้อแม้ว่าต้องแต่งภายในสามเดือนนี้เท่านั้น”
เมื่อครู่ ตอนที่มารดามาบอกว่าเธอจะต้องหมั้นกับเขา เธอรู้สึกเหมือนถูกมัดถือชก แต่ตอนนี้ เมื่อเขาได้ฟังสิ่
