วาโยหัวเราะเบาๆกับท่าทีตื่นตะลึงของน้อง ชายหนุ่มฉวยเอาโอกาสตอนที่หญิงสาวยังยืนนิ่ง ประทับจูบลงบนกลีบปากนุ่ม จุมพิตเบาๆย้ำสองครั้ง ก่อนจะแนบประกบครอบครองความหวานล้ำที่มีเขาเพียงผู้เดียวเท่านั้นได้ลิ้มรสตลอดมา และก็จะมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ลิ้มรสตลอดไป
จุมพิตจากคนเป็นพี่นุ่มนวล อ่อนโยน ละมุนละไม สัมผัสรุกเร้าทว่าเนิบช้าล่อหลอกให้คนเป็นน้องหลงกลคล้อยตาม พลอยไพลินหลับตาลง แม้ยังมึนงงและสับสนกับถ้อยคำที่เขาบอกเมื่อครู่ แต่พี่โยก็ไม่ปล่อยให้เธอได้คิดตรึกตรองอะไรเลย เขาใช้จุมพิตจู่โจมเธออย่างรวดเร็ว ทว่าทุกอย่างเป็นไปโดยละมุนละม่อม และด้วยความยินยอมพร้อมใจของเธอ
พลอยไพลินยกสองแขนเรียวขึ้นคล้องลำคอแกร่ง หญิงสาวเขย่งเท้าขึ้นอีกนิด เบียดกายแนบชิดอีกหน่อย ปากนุ่มเผยอรับการรุกรานจากจูบช่ำชอง และจูบตอบเขาอย่างที่เขาพร่ำสอนมาแล้วหลายหน
วาโยกอดเกี่ยวร่างสาวไว้ไม่ปล่อย เขาเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้น
