พลอยไพลินไม่อยากลงจากรถเลยด้วยซ้ำในตอนที่ถูกพามาที่นี่ ทว่าเจ้าของรถไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย เขานั่งเงียบมาตลอดทาง กระทั่งถึงที่หมายเขาก็ดับเครื่องยนต์ แล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูด้านที่เธอนั่งอยู่ เขาไม่ได้บังคับฉุดกระชากลากถูเธอเข้ามาในห้อง เพราะเพียงแค่เขาส่งสายตาดุมองเธอ คนมีชนักติดหลังก็รีบลุกขึ้น เดินตามเขาเข้ามาถึงวิลล่าหลังงามที่อยู่ด้านในสุดของรีสอร์ต โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว ราวกับถูกป้ายยายังไงยังงั้น แต่พอเธอเดินตามเขาเข้ามาถึงในห้อง แล้วเขารีบเดินกลับไปปิดล็อกประตูเท่านั้นแหละ หญิงสาวจึงเริ่มคิดได้ว่า เธอไม่ควรอยู่ในถ้ำเพียงลำพังกับเสือร้ายที่กำลังโกรธจัด
“เต็นจะกลับบ้าน” พลอยไพลินบอกเสียงสั่นไม่มั่นคง หญิงสาวทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ไม่ใช่คืนนี้” วาโยตอบโดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้านวลน้อง
“พี่โย...” พลอยไพลินเข่าอ่อนแทบทรงตัวยืนไม่ไหว เมื่อคนหน้าดุยืนยันคำเดิมด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และเมื่
