“เธอจะแต่งครับ และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอกับลูกจะย้ายไปอยู่บ้านผม เพื่อปรับตัว” ตฤณภพบอกคนที่ยืนรอคำตอบด้วยเสียงราบเรียบ
“ไม่ได้นะ ญีน่าชอบที่นี่มาก อีกอย่างคุณแม่ก็ดูมีความสุขมากที่ญีน่าอยู่ที่นี่ ฉันเพิ่งกลับมาอยู่นี่ได้ไม่ถึงสามเดือนเลย ฉันไม่อยากไป” ญาดาใจหายแว๊บ เมื่อคิดว่าต้องจากบ้านของตัวเองไปอีกครั้ง มองเขาอย่างขอร้องให้คิดใหม่อีกครั้ง
“งั้นเธอไปคนเดียว”
“ไม่!”
“อย่าดื้อ เธอสัญญาว่าจะดูแลฉันทั้งเดือน แค่อาทิตย์เดียวก่อนแต่งงานไม่ตายหรอกน่า ผมฝากลูกสาวเธอด้วยนะครับ”
ตฤณภพพูดอย่างเฉยชา เด็กคนนั้นแค่อาจจะเป็นลูกของเขา แต่ใช่ว่าจะเป็นจริงๆสักหน่อย เธอรักมันขนาดนั้นคงไม่มีทางที่จะเสียตัวให้เขาแค่คนเดียวหรอก
แม้คืนนั้นเขาจะไม่ได้ป้องกันเลยก็เถอะ เพราะที่ทำทั้งหมดนั้น มันแค่ความคิดชั่ววูบ แต่คนเรามันจะท้องได้ในครั้งเดียวรึไง แม้คืนนั้นเขาจะทำกับเธอจนกว่าจะพอใจก็เถอะ แต่เขาก็ไม่เคย
