“มึงไม่ต้องมายุ่ง บางทีเด็กนั่นอาจจะเป็นลูกกูก็ได้” ตฤณภพก้าวไปดึงน้องชายออกไปจากเธอ ไม่อยากเห็นคนทั้งคู่มีความสุข นั่นคือสิ่งที่เขาเป็นมาตลอด
“พอซะที ฉันไม่แต่งกับใครทั้งนั้น”
ญาดาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า บอกคนทั้งสองที่เอาแต่ยื้อแย่งเธอไปเป็นของตัวเอง โดยไม่ถามเธอสักนิดว่าเธออยากเป็นไหม เธอไม่เอาหรอกนะ ไม่เอาใครทั้งนั้น!!
“ไม่ / ไม่” คนทั้งสองพูดขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนจะแยกกันไปยืนอยู่คนละที่ แต่สายตาสีน้ำตาลที่ถอดแบบกันมา มองตรงมาที่เธออย่างพร้อมเพรียง
“งี่เง่า ไม่รู้จักโต ไม่มีความรับผิดชอบ คุณติ คุณกลับไปแต่งงานกับคนที่คุณเลือกซะ เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกคุณ”
ญาดามองใบหน้าที่เศร้าหมองลง ก่อนจะหันไปมองอีกคนที่ใบหน้าฉายแววดีใจ แต่คงดีใจที่เด็กไม่ใช่ลูกของน้องชายเท่านั้น เขาคงไม่เคยคิดว่าญีน่าจะเป็นลูกเขาหรอก เพราะเขาคงคิดว่าเธอนอนกับคนอื่นมา เหมือนที่พูดกับเธอเมื่อกี้นั่นแหละ
“ส่วนคุณ ฉันไม่
