เพราะผิงเป็นญาติของพี่เฟื่องฟ้า นั่นทำให้รุ่นน้องคนนี้ มีโอกาสได้เจอกับชาร์ล ถึงตอนนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองคน จะเป็นเพียงรุ่นพี่กับรุ่นน้องตามคำบอกเล่าของชาร์ล แต่ฉันรู้ดีมากกว่านั้น ผู้หญิงที่ความทรงจำขาดหายคนนี้ รักผู้ชายคนเดียวกับฉัน
‘พี่เป็นแฟนเขาแล้วไง เป็นได้ก็เลิกได้ พี่ชาร์ลก็แค่เห่อของใหม่นั่นแหละ พี่รู้ไหมว่าเขาพูดอะไรกับผิง เขาบอกว่ากับพี่ ก็แค่รับผิดชอบเพราะพี่เป็นเพื่อนสนิท ถ้าไม่ทำอย่างนั้น มันก็จะมองหน้ากันไม่ติด อ้อ! มีที่สำคัญกว่านั้นนะ ผิงกับพี่ชาร์ลเรานอนด้วยกันแล้ว’
นั่นคือคำพูดทั้งหมด ที่ผิงพูดไว้ก่อนที่ฉันจะสติแตก ตอนนั้นฉันไม่รู้ตัวเลยว่าคว้าได้อะไร ฉันฟาดของในมือใส่ยัยนั่นไม่ยั้ง กว่าจะรู้สึกตัว ร่างกายของยัยนั่นก็ชุ่มโชกไปด้วยเลือด เมื่อของในมือร่วงหล่น ฉันถึงได้รู้ว่ามันคือแจกันใบย่อม
“ขะ ขอโทษที่ตามมาค่ะ”
ฉันสะดุ้ง เมื่อถูกเสียงหวานๆดึงออกมาจากห้วงของอดี
