EP5 ฝึกงาน
1103 คำ
หลังจากวันที่ชายหนุ่มพาหญิงสาวมานะนำตัวและเธอจะต้องฝึกงานที่บริษัทว่าที่คู่หมั้น
"คุณรินคะเดี๋ยวพี่ช่วย" นิตยาที่เห็นสาวน้อยหอบเอกสารงานมาก็อดที่จะเกรงใจไม่ได้เป็นถึงคู่หมั้นเจ้านาย
'ไม่เป็นไรค่ะพี่นิตรินถือได้"
"ไม่ดีกว่าค่ะเดี๋ยวท่านประธานจะว่าพี่เอา"
"รินบอกว่ายังไงคะไม่ต้องเกรงใจทำเหมือนรินเป็นเด็กฝึกงานก็พอ" หญิงสาวพูดด้วยรอยยิ้ม
"แต่ว่า"
"ไม่มีแต่ค่ะ ไปๆ ทำงานกันดีกว่าที่จะ เดี๋ยวบอสไม่ให้โบนัสน๊า"
"ก็ได้ค่ะ" นิตยาเดินกลับไปที่โต๊ะตนเอง
แกร็ก
"คุณชมพู่เรียก รินรดามาพบผมที่ห้องทำงานด้วย" ชายหนุ่มบอกให้เลขาหน้าห้องรับรู
"อ่อ แล้วอีกอย่าง อย่าทำตัวเกินเจ้านายกับลูกน้อง" มาเฟียหนุ่มพูดให้เลขาสาวกดดัน
"ค่ะ" ตอบอย่างไม่สบอารมณ์
คุณรินเชิญมาพบบอสที่ห้องด้วยค่ะ ทั้งสองเดินเข้ามาในลิฟท์โดยไม่พูดไม่จา จนเลขาสาวคิดอยากจะประกาศเรื่องเธอกับคู่หมั้นหญิงสาว
"เป็นคู่หมั้นบอสหรอ จะได้แต่งมั้ยน๊า อุ๊ปส์บอสยังมาหาฉันที่คอนโดทุกคืนเลยอ่ะ ฮ่าๆ"
หญิงสาวพยายามที่จะไม่ตอบโต้อีกฝ่ายแต่เหมือนเธอยังไม่หยุดพูด
"คุณติณณ์แซ่บมากอ่ะเธอรู้หรือเปล่า แต่เอ๊ะดูท่าแล้วคงทำไม่เป็น"
"เมื่อเช้าได้แปรงฟันหรือเปล่าคะ"
"ทำไม มีอะไร"
"เพราะแต่ละคำที่พูดออกมามันเหม็นน่ะค่ะ สกปรก"
"กรี๊ด!!! " เลขาสาวกรีดร้องออกมาอย่างโกรธเคือง
"จุ๊ๆ อีกอย่างนะเธอก็แค่ที่ระบายอารมณ์แค่นั้นแหละจะเทียบกับคุ่หมั้นอย่างฉันได้ยังไงเนอะ ไม่ใช่ฉันก็เหนื่อยหน่อยนะ"
ติ๊ง!!
หญิงสาวเดินออกไปถึงเธอจะดูใสๆแต่เธอก็ไม่เคยยอมใคร
"เรียกดิฉันมามีอะไรหรอคะ" หญิงสาวถามออกมา
"ทำไมเรียกพี่ห่างเหินจัง เดือนหน้าเราก็หมั้นกันแล้ว"
"ก็ที่นี่บริษัทไม่ใช่ที่บ้านค่ะ แล้วอีกอย่างทำไมรินไม่รู้ว่าเราจะหมั้นกันเดือนหน้า" ทั้งที่เธอเป็นคนหมั้นแต่เธอกลับไม่รู้อะไรสักอย่างเลย
"เธอคงไม่รู้สินะ เราหมั้นกันเรียบร้อยเธอต้องไปอยู่บ้านกับพี่"
"แค่หมั้นทำไมต้องอยู่ด้วยกันคะ"
'ได้เป็นเมียเมื่อไหร่จะทำให้เชื่องเลย' ชายหนุ่มคิดในใจ
"ผู้ใหญ่อยากให้เรารู้จักคุณมากกว่านี้เพราะจะได้แต่งงานเลย"
"ไม่ค่ะ รินว่ามันเร็วเกินไปรินจะไปคุยกับม๊า" หญิงสาวกำลังจะเดินออกจากห้องไปแต่ก็ไม่ทันชายหนุ่มรวบตัวเธอมานั่งบนตักแกร่ง
"ฟอดด!!! หอมจังเลย"
"นี่บอสอย่ามาฉวยโอกาสแบบนี้นะ" หญิงสาวดิ้นขัดขืน
"หยุด ถ้าได้เป็นเมียแล้วจะปราบพยศให้เลย" ชายหนุ่มพูดขู่เธอ
"หรอคะ มันคงไม่มีวันนั้น" แม้จะรู้สึกดีกับเขาเธอก็ยังไม่ชอบนิสัยเจ้าชู้ของเขาอยู่ดีเกรงว่าแต่งงานไปจะมีแต่เรื่องยิ่งเธอไม่เคยคบใครเป็นตัวเป็นตน เสือยังไงมันก็ไม่ทิ้งลายอยู่แล้ว
"ไปหยุดความเจ้าชู้ให้หมดก่อนเราค่อยคุยกัน"
"แต่ก่อนเธอไม่เห็นดื้อแบบนี้เลยนะ"
"ก็เรายังไม่รู้จักกันดีพอไงคะ"
"หรอ แล้วเธอคิดว่ารู้จักพี่ดีพอหรือยังทำไม่ถึงรู้ว่าพี่เจ้าชู้"
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คนรวยแบบพี่คงมีแต่ผู้หญิงเข้าหา" การกระทำของเธอทำให้ชายหนุ่มเอ็ดดูเธอจะรู้มั้ยว่าเธอกำลังหึงเขา
"หึงพี่ก็มาแต่งงานกับพี่สิ"
"ฝันไปเถอะค่ะ แล้วอีกอย่างใครหึงพี่กัน" หญิงสาวเก็บอาการ
"กลับบ้านพร้อมกับพี่นะ" มาเฟียหนุ่มที่เดินออกจากลิฟท์มากับเลขาหนุ่มแต่หารู้มั้ยว่าเป็นมากกว่านั้น
"แต่รินเอารถมา"
"เธอต้องไปกับพี่ เดือนหน้าเราก็ต้องหมั้นเธอจะต้องไปดูเรือนหอกับพี่"
"ออกคำสั่งเก่งจังเลยนะคะ นี่เวลาเลิกงาน"
"มากับพี่ ชายหนุ่มเดินจับมือหญิงสาวออกไป"
"นี่บ้านหรือคฤหาสน์กันแน่คะ" หญิงสาวที่เดินเข้ามาบริเวณบ้านที่มีพื้นที่หลายไร่
"หลังจากหมั้นเราต้องนอนห้องเดียวกันกับพี่ ไปไหนต้องรายงานทุกอย่าง"
"พูดเหมือนมีอะไรมากกว่านั้นเลยนะคะ" หญิงสาวพูดทีเล่นทีจริง
"เปล่า พี่ก็แค่กลัวดูแลเธอไม่ดี" หญิงสาวเดินสำรวจคฤหาสน์หรูที่มีความปลอดภัยขั้ดสุด
"อย่าพึ่งบอกเรื่องที่กูเป็นใครกับเธอเข้าใจใช่มั้ย ถ้าเรื่องทุกอย่างจบกูจะบอกทุกอย่างกับเธอเอง"
"ครับนาย" เจสันมือขาวคนสนิทของมาเฟียหนุ่ม
'หวังว่าเธอจะเข้าใจพี่นะ'
"เชิญครับนายหญิง" ชายชุดดำอีกคนพาหญิงสาวมาดูส่วนขวาของคฤหาสน์
"แล้วก็อีกทางล่ะค่ะ" หญิงสาวถามอย่างสงสัย
"ผมบอกไม่ได้ครับแต่ ห้ามนายหญิงเข้าไปเด็ดขาด"
"มีอะไรรึเปล่า" ชายหนุ่มเดินเข้ามาชายชุดดำจึงโค้งหัวแล้วเดินออกไป
"เปล่าค่ะ ทำไมที่บ้านพี่ถึงมีผู้ชายเยอะขนาดนี้คะแล้วหนูถามได้มั้ยทำไมต้องห้ามไปอีกฝั่งของบ้าน"
"ไม่มีอะไรหรอกก็แค่ที่ที่เป็นความทรงจำของพี่"
ชายหนุ่มเลือกที่จะโกหกเธอไปเขายังไม่อยากให้เธอรู้ว่าเขาเป็นใคร ทำงานอะไรฆ่าคนมาแล้วกี่ศพเขาไม่อยากให้เธอหนีเขาไปอีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้เธอจำเขาไม่ได้มันก็เป็นผลดีที่เธอจะลืมผู้ชายคนนั้นในอดีต และอีกอย่างฝั่งนั้นยังมีเจ้าลีอาร์ ที่เป็นสิงโตที่เขาเลี้ยงเอาไว้เพื่อทำลายหลักฐาน เขายังไม่พร้อมให้เธอรู้ เขากลัวว่าเธอจะกลัวเขาแล้วหนีไปจนไม่กลับมาเข้าตามหาเธอกว่าจะเจอ แรกพบสบตาครั้งนั้นทำให้เขารู้ว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้นที่เขารอและรักมาตลอด
เพราะสาเหตุนี้ทำให้เขาไม่คิดรักใครและเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อย จนมาเจอเธออีกครั้งเขาสัญญาว่าจะทำให้มันดีกว่าเดิม
- ผู้เขียน
