EP6 รอยยิ้ม
1080 คำ
ตกเย็นชายหนุ่มแวะมารับคู่หมั้นที่บ้านเพราะวันนี้เขาจะขอเธอเป็นเเฟนเขารีรอไม่ไหวแล้วเมื่อรู้ว่าเธอคือหนูรินของเขา
"สวัสดีค่ะพี่ตินณ์"
"ครับ เราไปกันเถอะ" พูดจบก็ขับรถไปที่ที่หนึ่ง
@บ้านพักต่างอากาศ
"สวยจังเลยค่ะ" หญิงสาวพูดออกมาก่อนจะเหลือบตาไปเห็นกองกระเป๋าแบรนด์เนม
"เพื่อเธอพี่ทำได้อยู่แล้ว"
"ขอบคุณนะคะ" หญิงสาวยิ้มออกมาโดยไม่รู้ว่ารอยยิ้มของเธอทำให้หัวใจแกร่งสั่นไหวจะผ่านไปกี่ปีเธอก็ยังมีอิทธิพลกับใจเขา
"ชอบหรือเปล่า"
"ชอบค่ะ แต่ แบรนด์เนมกับเครื่องประดับพี่ไม่ต้องก็ได้" หญิงสาวพูดอย่างเกรงใจ
"ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจ"
ทั้งสองนั่งทานอาหารกันไปสักพักโดยมีชายหนุ่มแอบมองหญิงสาวอยู่บ่อยครั้งเพราะหลงไหลในรอยยิ้มของเธอ
"อร่อยมั้ยครับ"
"อร่อยมากเลยค่ะ" หญิงสาวยิ้มออกมา
"เราจะกลับกันตอนไหนหรอคะ"
"วันนี้พี่ไม่กลับครับเราจะค้างกันที่นี่"
"แล้วที่นี่ที่ไหนหรอคะ"
"บ้านคุณย่าของพี่เพราะเวลาเครียดกับงานพี่จะมาที่นี่"
"น้องรินครับ"
"คะ มีอะไรหรือเปล่า"
"พี่คิดว่าเรารู้จักกันมานานมากแล้ว เป็นแฟนกับพี่นะครับ"
"เอ่ออ... เราพึ่งรู้จักกันเองนะคะ"
"ไม่ใช่ครับ เรารู้จักกันนานแล้ว แค่เธอจำไม่ได้แค่นั้นเอง"
"ริน จำไม่ได้" หญิงสาวทำหน้างง
"ว่าไงครับเป็นเเฟนกันกับพี่นะ" หญิงสาวครุ่นคิดยังไงเธอก็รู้สึกดีกับเค้าอยู่แล้วเธอเหมือนจะรู้จักกับเจามานายหรือที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง
"ค่ะ รินจะคบกันพี่" พูดจบก็ยิ้มออกมา
"ขอบคุณนะครับ" ชายหนุ่มโอบกอดแฟนสาวด้วยความดีใจ
"พี่ห้า..." อื้ออ อื้ม ชายหนุ่มประกบจูบแฟนสาวโดยที่เธอนังพูดไม่จบ
"แฮ่กๆ เล่นอะไรไม่รู้รินหายใจไม่ทัน"
"ไม่มีใครตายเพราะจูบหรอกครับ หึๆ" ชายหนุ่มนึกเอ็นดูคนตรงหน้า
"รินคบกับพี่แล้วห้ามนอกใจนะคะ ไม่งั้นรินจะหาแฟนใหม่"
"กล้าหรอ หื้มม"
"พี่ก็ลองนอกใจดูสิคะ"
"ขนาดเป็นแค่เเฟนยังหน้ากลัวถ้าเป็นเมียพี่จะไม่แย่หรอครับ"
"ชิส์ " หญิงสาวสะบัดหน้าเดินออกไปแต่ก็ไม่ทันมาเฟียหนุ่มเพราะเขาโอบกอดเธอจากทานด้านหลัง
"ดื้อยังไงก็ดื้อยังงั้นเลยนะ"
ทั้งสองเดินจับมือกันเดินเล่นสักพัก 'ที่พี่ตินณ์บอกคืออะไรคะ เรารู้จักกันมาก่อนงั้นหรอ"
"เสียใจจังเธอจำพี่ไม่ได้" ชายหนุ่มแกล้งทำหน้างอ
"รินจริงจังนะคะ"
"สัญญามาก่อนถ้าพี่พูดแล้วเธอจะไม่กลัวพี่" มาเฟียหนุ่มกังกล
"มีอะไรหรอคะ ร้ายแรงหรือเปล่า"
(ย้อนกลับไป 25 ปีก่อน)
"พี่ตินณ์คะ พี่ตินณ์อยู่ไหน" เด็กหญิงวัย 5 ขวบ เดินเข้ามาหาพี่ชายข้างบ้านแต่ไม่พบใคร
เด็กหญิงเดินไปสักพักเกือบทั้งคฤหาสน์แต่เดินไปก็ไม่เจอใครแต่จังหวะที่ผ่านประตูห้องหนึ่งก็ได้ยินเสียงเหมือนมีใครรร้องอย่่งเจ็บปวด
"มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูไม่ชอบคนทรยศ" มาเฟียหนุ่มพูดเสียงเหี้ยม
"ผ...ผมขอโทษครับนายไว้ชีวิตผมเถอะ" ชายคนหนึ่งทั้งกราบทั้งเว้าวอน
ฉึก! มาเฟียหนุ่มตัดเข้าที่นิ้วของชายคนนึง อ๊าก โอ้ย ผมขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว
"แล้วมึงล่ะ อยากได้อะไร หึๆ"
"ผมขอโทษนาย ผมขอโทษ" พูดขึ้นเสียงสั่น
"กูไม่ต้องการคำขอโทษกูต้องการชีวิตมึง"
=_=
"มึงรู้ใช่มั้ยว่าจุดจบคนทรยศมันจะเป็นแบบไหน"
"มือข้างไหนที่มึงคิดจะฆ่ากู ลีโอ จัดการมัน"
"ครับนาย"
หญิงสาวที่แอบดูทำให้เห็นการกระทำทุกอย่างทำให้เธอแทบน้ำหูน้ำตาไหลพี่ชายที่แสนดีของเธอเปลี่ยนไปเป็นปีศาจ
ปัง ปัง เสียงปืนดังขึ้นทำให้เด็กสาวแทบสติแตกร้องไห้ออกมาแล้วรีบวิ่งออกจากคฤหาสน์ไป
แกร๊ก เสียงประตูดังขึ้นเรียกความสนใจให้มาเฟียหนุ่ม
"ใครวะ มึงไปดูดิ"
"ไม่มีใครครับนายพบแต่สร้อย" เพียงแค่เห็นสร้อยคอทองคำขาวบริสุทธิ์ที่ชายหนุ่มเคยให้กับเด็กคนหนึ่งทำให้หัวใจแกร่งตกวูบ
"หนูริน" พูดจบก็รีบวิ่งออกไปแต่ก็ไม่ทันเสียเเล้วพอจะไปตามที่บ้านก็ไม่เจอเพราะแม่บ้านบอกว่าบินกลับฮ่องกงไปแล้ว
ปัจจุบัน
"ริน รินครับ ได้ยินหรือเปล่า "
"อึกกก~~~ หญิงสาวถอยหลังออกไปทันที หนูกลัว อย่ามาใกล้หนู" หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือ
"คนดี อย่ากลัวพี่ พี่ขอโทษ" มาเฟียหนุ่มเข้าไปโอบกอดคนรัก หญิงสาวที่ร้องไห้ในอ้อมกอดคนรัก
"พี่จะทำอะไรรินมั้ย ฮรึก"
"ไม่ ไม่คนดี พี่ไม่มีวันทำร้ายเธอ" มาเฟียหนุ่มพูดอย่างร้อนรน
"จะจริงนะคะ"
หญิงสาวที่สะอึ้นเล็กน้อยก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกนั่งที่ชิงช้าในสวน
หญิงสาวยังอยู่ในอ้อมกอดมาเฟียหนุ่ม หายหรือยังครับ "พี่ไม่ทำอะไรเธอ"
หญิงสาวที่หยุดร้องไห้ก็เอ่ยถามต่อ"พี่ทำงานอะไรหรอคะ"
"เอ่อ พี่ทำงานสีเทาและงานสีขาว"
"มะมาเฟียหรอคะ"
"อืม อย่ากลัวพี่นะคนดีมันเป็นงานของพี่ พี่ต้องทำแบบนี้เพื่อให้ลูกน้องอีกหลายร้อยคนกลัวและก็นับถือ"
"แล้ววันนั้นพี่ฆ่าเขาทำไม"
"พวกมันทรยศพี่ถ้าพี่ไม่ฆ่ามันมันก็จะฆ่าพี่ เคยได้ยินมั้ยตีงูต้องตีให้ตาย"
"ค่ะ รินสัญญาว่าจะไม่กลัวพี่"
"แล้วหลังจากวันนั้นทำไมต้องหนีพี่ไปฮ่องกง"
วันนั้นเป็นวันที่รินจะม่บอกพี่ว่าจะย้ายไปอยู่ฮ่องกงเพราะป๊าต้องทำธุระกิจที่นั่นอีกนานหลายปีบวกกับที่รินตกใจเลยไปไม่ลา
"ตอนนี้หายตกใจยัง พี่จะได้ปลอบ"
"ก็ยังตกใจนิดหน่อยแต่ไม่เหมือนก่อนหน้านี้แล้วค่ะ"
"งั้น.. ก็ดี มาให้พี่ปลอบเธอดีกว่าจะได้นอนฝันดี" พูดจบก็อุ้มหญิงสาวเดินเข้าในบ้านขึ้นห้องไป
- ผู้เขียน
