บทที่ 9
บรรยากาศในจวนเปลี่ยนไปเพราะเจ้า
ฮูหยินทำตัวประหลาด
“ข้ามารายงานเรื่องฮูหยินขอรับท่านโหว”
พ่อบ้านกงเดินเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มด้วยท่าทางนอบน้อม ก้มใบหน้านิดๆ แต่ก็ไม่อาจปิดบังความประหลาดใจเอาไว้ได้
“ว่ามา...”
โหวหนุ่มเอ่ยด้วยที่ไม่เงยหน้าจากม้วนเอกสารบนโต๊ะ แสร้งทำเป็นไม่สนใจทว่ากลับเงี่ยหู ยิ่งเห็นอีกฝ่ายทำท่าทางกระอักกระอ่วนก็ยิ่งอยากรู้แต่ต้องสงวนท่าทีเอาไว้
“หลายวันมานี้ช่วงเช้าตรู่ฮูหยินลุกขึ้นมาวิ่งรอบจวนขอรับ วันแรกหนึ่งรอบ วันที่สองสองรอบครึ่ง และวันที่สามสี่รอบขอรับ อีกทั้งยังชักชวนให้ฮูหยินผู้เฒ่าเดินออกกำลังกายในยามเช้าอีกด้วยขอรับ ซึ่งฮูหยินผู้เฒ่าสามารถเดินรอบจวนได้เพียงครึ่งเดียวในวันแรก วันที่สองเดินได้หนึ่งรอบ และวันที่สามเดินได้รอบครึ่งขอรับ”
“ท่านแม่ก็เอาด้วยงั้นหรือ”
ชายหนุ่มพึมพำอย่างไม่อยากจะเชื่อหูนัก เพราะรู้นิสัยมารดาดี มารดาเป็นสตรีที่ติดเร
