บทที่ 18
ลาขาดครอบครัวมลพิษ
สิ้นสุดเสียที
“เจ้า!”
ประมุขเหลียงเสียงหางแทบจะเต้นผาง ในขณะที่ฮูหยินเหลียงหยีซวนผู้เป็นมารดาถึงกับอ้าปากค้าง ด้วยไม่คิดว่าเด็กคนนี้จะกล้าต่อปากต่อคำกับบิดา เพราะปกติหลินฮวาเป็นเด็กประหยัดถ้อยคำ ไม่ว่าใครพูดอะไรก็ทำตัวดั่งใบไม้แห้งลู่ลมไม่เคยคัดค้านหรือแม้แต่ออกความเห็นเลยสักครา
แล้วดูเถอะ...กิริยาท่าทางก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน ปกติแล้วหลินฮวามักยืนก้มหน้าห่อไหล่ ไม่แม้แต่จะสบตาใครๆ แต่วันนี้กลับยืนเชิดหน้าด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย ท่วงท่าวาจาล้วนน่าเกรงขาม หรือเป็นเพราะบารมีของสกุลจางจึงทำให้บุตรสาวคนนี้เปลี่ยนไปจนแทบจำไม่ได้
“ข้ามันตัวซวยตัวอับโชคไม่ใช่หรือเจ้าคะ เป็นบุตรที่พอเกิดมาก็ทำให้บิดาต้องโทษคดีความ กิจการภายในตระกูลก็ย่ำแย่แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว บุตรชายคนรองแสนดี กับบุตรสาวคนเล็กนำโชคต่างหากที่ช่วยค้ำชูสกุลเหลียงจนมั่งคั่งเช่นทุกวันนี้ หากเป็นเช่นนั้น
