บทที่ 17
ไม่คิดมีอนุภรรยา
จัดการจวน
ปั้ง!
โหวจางเซียวหยางใช้กำปั้นทุบลงบนโต๊ะประชุมเสียงดังสนั่น เมื่อยกกำปั้นขึ้นมาพื้นโต๊ะซึ่งทำจากไม้เนื้อแข็งขัดมันเป็นรูลึก และนั่นทำให้เหล่าผู้อาวุโสแห่งสกุลจางถึงกับเงียบเสียงลง
“น่ารำคาญ!”
เค้นเสียงลอดไรฟัน แต่น้ำเสียงหงุดหงิดกลับกระจ่างชัดจนบรรดาเหล่าผู้สูงวัยหัวข่าวถึงกับวางหน้าไม่ถูก เพราะแม้อีกฝ่ายจะอ่อนเยาว์กว่าแต่ก็มีอำนาจมากกว่า
“ข้าทนฟังมามากพอแล้ว ข้าขอยืนยันเป็นครั้งสุดท้ายว่าข้าจะไม่รับอนุภรรยาเป็นอันขาด”
จางเซียวหยางประกาศกร้าว ประชุมเหล่าผู้อาวุโสและผู้นำตระกูลสายรองในวันนี้ ควรจะเป็นความคืบหน้ากรณีการค้า หรือเหมืองแร่ที่เพิ่งขุดพบ หาใช่การกดดันให้เขารับอนุภรรยา เท่านั้นยังไม่พอ! ไอ้พวกตาแก่ใกล้ตายเหล่านี้ยังยัดเยียดบุตรหลานของตนให้เขาอย่างหน้าไม่อาย
แค่เหล่าอนุภรรยาของบิดายกโขยงพาหลานสาวมาเดินป้วนเปี้ยนชะม้ายชายตาอยู่เต็มจวน เข
