ตอนที่3 ผ่าตัด
970 คำ
"งั้นฉันคงต้องเซ็นเซ็กส์…อ้อ!ไม่สิเซ็นเช็คแล้วสินะ"รอยยิ้มร้ายที่แทบจะแผดเผานั่นถึงกับทำให้ไอรักเสียอาการ ไหนจะปากหยักที่พูดเบียดชิดคล้ายกับจะจูบเหมือนจงใจกลั่นแกล้งเธอให้หลอมละลาย แบบนี้ไอรักตาย ตายตั้งแต่ยังไม่เสียความบริสุทธิ์
อัคคีโน้มตัวไปหยิบปากการาคาแพงที่วางอยู่ด้านหลังของร่างบาง ตามหลักความเป็นจริงแค่เสียสละเวลาสักนิดแล้วเดินไปหยิบจะง่ายและเร็วกว่า ขอแค่ได้เฉียดได้สูดดมเพียงแค่นี้อัคคีก็ยอม ถึงจะหยิบปากกายากสักหน่อยแต่ก็อยากทำ เขาคิดว่ามันคุ้ม
อัคคีเซ็นเช็คให้เรียบร้อยพร้อมกับยื่นให้เด็กสาวอย่างไม่ลังเล ไอรักมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความขอบคุณ ดวงตากลมโตเอ่อล้นไปด้วยม่านน้ำตามันซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก เขาคือเจ้าชีวิตและผู้มีพระคุณในเวลาเดียวกัน
"ขอบคุณนะคะ"เด็กสาวยกมือไหว้ต่อให้เธอบริสุทธิ์แค่ไหนเงินตั้งมากมายคงไม่มีใครยอมแลกง่ายๆแบบนี้หรอก
"พรุ่งนี้ช่วงเช้าฉันจะให้คนไปรับ มีหลายเรื่องที่เธอต้องรับรู้และฉันจะคิดค่าน้ำหมึกที่เซ็นในวันนี้ด้วย"แค่เขาพูดเธอก็พร้อมที่จะเข้าใจ แต่ทำไมต้องโน้มใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ ไม่ใช่รังเกียจแต่มันควบคุมหัวใจตัวเองไม่ไหว ตื่นเต้น หวั่นไหว จนหัวใจเต้นแปลกๆ
ไอรักพยายามขยับตัวลงจากโต๊ะทำงานแต่กลับถูกแขนแกร่งโอบกอดพร้อมกลับช่วยให้เธอลงมาอย่างง่ายดาย เท้าเล็กที่ประดับด้วยรองเท้าส้นสูงเหยียบลงพื้นอย่างมั่นคงแต่อีกคนกลับยังไม่ปล่อยผ่าน ลำแขนแน่นโอบกอด มือที่ว่างเกลี่ยปากบางพร้อมกับยิ้มเหมือนพอใจในอะไรบางอย่าง
"ปากเล็กของเธอหวานดีนะฉันชอบ"
"ขอบคุณค่ะ…อ๊ะ!!"คอสวยที่ไร้เครื่องประดับอย่างไม่ทำให้เกะกะสายตาถูกปากหยักโฉบลงกดจูบด้วยความเร็ว ไอรักเบ้หน้าด้วยความเจ็บเพราะไม่ใช่จูบที่แสนธรรมดาแต่เป็นจูบที่ตีตราเหมือนกับว่าเธอมีเจ้าของแล้ว
"จะ…เจ็บค่ะ"รู้สึกเจ็บแต่กลับเร่าร้อนเมื่อปากและลิ้นหยาบสัมผัสเข้าที่ต้นคอขาวๆ ไอรักไม่ได้ห้ามแต่แค่อุทานเล็กน้อย ร้อนแรงเกินต้านเหมือนที่พี่แพรวพราวเคยบอกไว้ไม่มีผิด
โรงพยาบาลxxx
"คุณหมอคะนี่ค่ะค่าใช้จ่ายในรักษาน้องสาวหนู หนูรักหามาได้แล้วคุณหมอช่วยน้องสาวหนูรักทีนะค่ะ"เงินสดจำนวนมากมายถูกวางลงตรงหน้า พร้อมกับน้ำตาที่กำลังเอ่คลอ
"ใจเย็นๆและฟังในสิ่งที่หมออธิบายก่อนนะครับ คนไข้เป็นโรคไตมาตั้งแต่เกิดไม่ได้เข้ารับการเป็นช่วงเวลาหลายปี เพราะฉะนั้นการผ่าตัดค่อนข้างมีความเสี่ยงเนื่องด้วยคนไข้อายุยังน้อย แต่ถ้าไม่เข้ารับการผ่าตัดก็ยิ่งจะทรุด ญาติต้องเซ็นยินยอมนะครับทางทีมแพทย์ถึงจะทำการผ่าตัดได้"คุณหมอหนุ่มอธิบายอย่างใจเย็น ทุกหนทางไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันมีความเสี่ยงไปเสียหมด
"ผ่าตัดเถอะค่ะ หนูเชื่อว่าน้องสาวของหนูรักเขาเข้มแข็งพอ หนูรักไม่สามารถเห็นน้องต้องทรมานแบบนี้ได้ค่ะ"ไอรักเซ็นยินยอมทุกอย่างและขออนุญาตคุณหมอพบน้องสาวของเธอก่อนที่จะได้รับการผ่าตัดในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
"พี่รัก"
"น้องอุ่นเป็นยังไงบ้างยังเหนื่อยอยู่ไหม เดี๋ยวก็ดีขึ้นนะพี่หาเงินมารักษาเราได้แล้ว เข้มแข็งนะคะเด็กดีของพี่"
"ค่ะ ไออุ่นจะเข้มแข็ง"ไออุ่นตอบกลับด้วยรอยยิ้มแม้จะไม่สบายหายใจแทบไม่สะดวกเหนื่อยล้าจากโรคที่เป็นอยู่แต่เธอก็มักจะสดใสให้พี่สาวได้ชื่นใจเสมอ
ไอรักเดินเข้าไปกอดพร้อมกับกดจูบที่หัวทุยเล็ก ทั้งชีวิตเธอมีเพียงไออุ่นที่คอยอยู่เป็นกำลังใจค่อยปลอบใจในวันที่เธอร้องไห้และเหนื่อยล้า เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ยอมให้ไออุ่นเป็นอะไรและเธอก็เชื่อมั่นในฝีมือของทีมแพทย์
4ชั่วโมงผ่านไปที่ไออุ่นเข้าไปอยู่ในห้องผ่าตัดโดยทั้งไอรักและแพรวพราวเดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าห้องด้วยความกังวลใจ ไออุ่นสัญญากับพี่สาวเอาไว้เธอจะเข้มแข็งและปลอดภัยออกมาด้วยคำมั่นก่อนที่เธอจะเข้าห้องผ้าตัด
"ฮึก พี่แพรวหนูรักเป็นห่วงน้อง"ใบหน้าหวานที่มีแต่ความกังวลหัวใจเคว้งคว้างอย่างไร้ที่พึ่ง เธอแทบจะไม่ไหวความกลัวมันถาโถมทำให้เธอแทบจะไม่มีเรี่ยวแรง กลัวว่าน้องจะเป็นอะไรไปกลัวไปหมด
"ไออุ่นต้องปลอดภัยเชื่อพี่ หมอกวินท่านเก่งมากๆรับรองไออุ่นต้องหาย"ความอบอุ่นจากอ้อมกอดที่แพรวพราวส่งมอบให้เพียงแค่นั้นก็ทำให้ไอรักถึงกับสะอื้น แต่ร่างบางกลับนึกถึงไออุ่นและอ้อมกอดของอีกคนที่เธอเพิ่งได้สัมผัสมา มันอบอุ่นจนเธอคิดถึงอยากถูกโอบกอดในช่วงเวลาที่ใจอ่อนล้าจนแทบจะอ่อนแรงเหลือเกิน
ดวงตาที่บวมช้ำมันพร่าเลือนเหมือนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือความฝัน ความฝันที่เธอคิดอยากให้มันเป็นจริง ร่างสูงโปร่งที่อยู่ไกลขยับเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ จนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมกับเกลี่ยน้ำตาที่ลาดเลอะให้ด้วยก้านนิ้วแกร่งของตัวเอง
"ฮึก คุณอัคคี"
"ไหนมาให้ฉันปลอบขวัญหน่อยสิ"
- ผู้เขียน
