ตอนที่2 เซ็นเช็ค
823 คำ
"เข้ามา"
ไอรักเปิดประตูพร้อมกับพาร่างของตัวเองเข้าไปภายในห้องขนาดกว้าง ภายในมันคล้ายกับห้องทำงานและห้องนอน ทุกอย่างเรียบหรูดูแพงสมฐานะ
ร่างหนาที่ยืนหันหลังมองวิวทิวทัศน์ไปยังเบื้องหน้าผ่านกรอบหน้าต่างบานหนา ในมือถือแก้วสั้นลายเหลี่ยมที่มีน้ำอำพันสีเข้มอยู่ภายใน เขากระดกดื่มรวดเดียวจนหมดพร้อมกับวางแก้วลงบนโต๊ะข้างๆอย่างไม่สนใจ
ดวงตากลมโตมองรูปร่างผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาที่ปกติแตกต่างจากผู้หญิงทั่วไป แต่ก็แค่แปลกใจนิดๆคิดว่าคนที่เธอต้องมาพลีกายให้คงเป็นเสี่ยแก่ๆที่พุงพลุ้ยแต่ผิดคาด เธอไม่ได้นึกชื่นชมหรือตื่นเต้น ไอรักกลับกลัวมากกว่า ความหวาดหวั่นกับบรรยากาศภายในห้องที่หนาวเย็นทำให้เธอขนลุก
"สวัสดีค่ะ นะ…หนูชื่อไอรักพี่แพรวพราวให้เข้ามาหาคุณอัคคีค่ะ"เธอทักทายพร้อมกับแนะนำตัวเพื่อทำลายบรรยากาศและมันก็ได้ผล ร่างหนาที่ยืนสง่าค่อยๆหันใบหน้ามาตามเสียงใสที่ดังทักทายอยู่ด้านหลัง สายตาคมดุดุจดั่งราชสีห์ มองไล่ตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วหยุดตรงที่หน้าอกอิ่มขนาดใหญ่นั่นเพียงครู่ และสุดท้ายสายตาทั้งสองก็มาบรรจบสบกัน
ตึกตัก ~ตึกตัก ~ตึกตัก
หัวใจดวงน้อยสั่นไหวยิ่งกว่าคลื่นน้ำทะเลใต้ในมหาสมุทร เครื่องหน้าที่หล่อเหลา คม เข้ม บาดใจทำให้ไอรักหายใจติดขัดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอมองอย่างลืมตัวเหมือนร่างกายและหัวใจกำลังต้องมนต์ตรา มารู้ตัวอีกทีกลับมีลมหายใจร้อนๆที่เจือแอลกอฮอล์เป่ารดอยู่ตรงหน้า กลิ่นไม่ได้ฉุนแต่กลับหอมนุ่มละมุนบาดลึกในห้วงของความรู้สึกแปลกๆ
"เธอมีดีอะไรที่ทำให้ฉันต้องเสียเงิน 2 ล้าน ไหนบอกมาสิ"ก้านนิ้วแกร่งเชยคางสวยขึ้นเพื่ออยากมองใบหน้ารูปไข่ให้ชัดเจน เขาตั้งคำถามและรอคำตอบที่สมเหตุสมผล
ไอรักกะพริบตาปริบๆสัมผัสจากบุรุษเพศทำให้เธอรู้สึกวาบหวิว หัวสมองขาวโพลนอย่างลืมฟังคำถามและไร้ซึ่งคำตอบนั่นถึงกับทำให้อัคคีถึงกับคิ้วขมวด ไม่ได้โกรธหรือหงุดหงิด
ร่างเล็กที่ยังอึ้งถูกคว้าไปยังโต๊ะทำงานราวกับตุ๊กตายางที่ไม่มีชีวิต สะโพกผายที่อวบแน่นถูกยกรั้งขึ้นเพียงนิดเพื่อไปนั่งบนโต๊ะขนาดกว้างที่แข็งแรง แขนแกร่งทั้งสองข้างค้ำยันคล้ายกักขังเด็กสาวให้อยู่ในอ้อมกอดพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
"ถ้าเธอยังเงียบอยู่แบบนี้นั่นประตูเชิญเดินออกไปได้เลย"อัคคีเสียงเข้มขึ้นจากที่กลัวอยู่แล้วนั่นถึงกับทำให้ไอรักตัวสั่น
"หนูรักมี…"
อุ๊บ อื้อ!!
ปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีหวานถูกกดจูบอย่างชาญชำนาญด้วยปากหยักสีพีช จูบที่นุ่มนวล อ่อนหวาน กลายเป็นเร่าร้อนในช่วงท้าย แขนแกร่งที่ค้ำยันส่งขึ้นลูบคลำกายบางที่น่าทะนุถนอมพร้อมกับคว้ากอดคนตรงหน้าให้แนบแน่นมากขึ้น มากขึ้นและมากขึ้น
แค่คิดจะแกล้งให้เด็กสาวตกใจเล่นๆ แต่กลับเป็นอัคคีสะเองที่เสียอาการ กลิ่นสาบเด็กสาวแรกแย้มช่างหอมหวานมันละมุนอย่างห้ามใจไม่ไหว ผิวพรรณเรือนกายช่างงดงามขาวผุดผ่องจนน่าจับต้อง ปากเล็กที่อิ่มในยามที่ขยับมันน่าจูบจนอัคคีเองก็ไม่คิดที่จะห้ามใจ ยอมรับว่าเพียงแค่ได้เห็นใบหน้านั้นในครั้งแรกก็ทำให้ใจแกร่งที่ทึบหนาบางลงได้พอสมควร
อัคคีปล่อยปากเล็กให้เป็นอิสระอย่างแสนเสียดายเพราะกลัวอีกคนจะขาดใจตายไปเสียก่อน ปากบางบวมขึ้นนิดแต่กลับน่าเอ็นดู ดวงตากลมโตที่รายล้อมไปด้วยขนตางอนงามไร้ซึ่งเครื่องสำอางที่ชื่อมาสคาร่าปัดเคลือบมันช่างดูดีสวยเป็นธรรมชาติอย่างไม่มีที่ติ อัคคีชอบอะไรที่ไม่ปรุงแต่งมากจนเกินไป เค้าเข้าใจสุภาษิตที่ว่า*ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง*คนตรงหน้าแทบไม่ได้แต่งอะไรแต่กลับสวยตราตรึงภายในใจแกร่งอย่างน่าแปลกประหลาด
"หนูมีความบริสุทธิ์มาแรกกับเงิน 2 ล้านค่ะ"เธอบอกขึ้นอย่างใจกล้า และไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะยอมนำเงินจำนวนมากมายมาแลกกับเยื่อพรหมจรรย์บางๆรึเปล่า ในเวลานี้เธอไม่ได้คิดว่าสิ่งที่กำลังเสียไปมันจะคุ้มหรือไม่คุ้ม ขอแค่ให้ได้เงินขอแค่ให้น้องสาวเธอรอดและปลอดภัยก็พอ
"งั้นฉันคงต้องเซ็นเซ็กส์…อ้อ!ไม่สิเซ็นเช็คแล้วสินะ"
- ผู้เขียน
