บทที่4
1007 คำ
ปึก
"เธอกล้าดียังไงให้มันมาพูดจาหยามฉันแบบนี้"
"อึก คะ....คุณรณที อึก พรรณหายใจไม่ออก"ท่อนแขนใหญ่กดตรงบริเวณลำคอขาวทำเอาลมหายใจของพรรณาราขาดห้วงอยู่ภายในห้องน้ำ แม้เธอจะพยายามผลักท่อนแขนใหญ่ของรณทีออกแต่ก็ไม่เป็นผล
"ฉันจะลงโทษเธอยังไงดี ที่ปล่อยให้มันกล้ามาหยามหน้าฉันแบบนี้"แววตาคมกริบของเขาดูโหดเหี้ยมมากกว่าเดิมยามเมื่อพูดถึงกล้าตะวัน ถ้าหากไม่ใช่งานเลี้ยงเขาจะไม่ปล่อยให้มันปีกกล้าขาแข็งกับเขาเช่นนั้นแน่นอน
"ฮึก คุณจะทำอะไร"พรรณาราตัวสั่นระริกเมื่อรณทีสอดมือข้างที่ว่างเข้าไปในชุดกระโปรงตัวยาวของเธอ ก่อนจะใช้แรงกระชากซับในสีขาวตัวบางจนขาดวิ่น
"ปล่อยพรรณนะอย่าทำ ฮึก ปล่อย"
"โทษฐานที่มันกล้ามาท้าทายฉัน เธอต้องเป็นคนรับผิดชอบพรรณารา"พรรณาราหน้าซีดริมฝีปากสั่นเมื่อถูกดันให้แผ่นหลังแนบชิดติดกับผนังห้องน้ำ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปซิปกางเกงควักท่อนเอ็นขยายใหญ่แข็งตัวเต็มที่ ปลายหัวบานหยักกระตุกหงึกพร้อมออกรบเส้นเลือดปูดรอบ ๆ ท่อนเอ็นทำเอาเธอรู้สึกกลัวจนน้ำตาไหล
"มะ...ไม่นะ อย่า"
"ช้าไปแล้วพรรณารา"
ปึก
"อื้อ"ความเจ็บปวดถูกเปล่งออกเป็นเสียงอยู่ในลำคอเมื่อริมฝีปากเรียวเล็กถูกกระแทกบดจูบมองความเจ็บปวดจนริมมุมปากมีเลือดไหล ใบหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดเมื่อท่อนเอ็นขนาดใหญ่สอดใส่โดยไร้การเล้าโลมดั่งเช่นตอนแรก ท่อนขาเรียวเล็กสั่นแทบจะพยุงตัวเอาไว้ไม่อยู่ความรู้สึกเจ็บแปลบเล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายจนน้ำตาไหล
ปึก ปึก ปึก
เอวสอบขยับกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องสวาทที่ฝืดไร้น้ำหล่อลื่น พรรณแทบยืนไม่ไหวจนชายหนุ่มต้องอุ้มเธอให้อยู่ในท่วงท่าอุ้มแตง
ปึก! ปึก! ปึก!
"ฮึก คุณรณทีพรรณเจ็บ"
"เจ็บสิดี เธอจะได้จำใส่สมองเอาไว้ว่าไม่ควรปล่อยให้มันมาลองดีกับฉัน"พรรณาราเจ็บช่องทางรักจนน้ำตาไหลเพราะไร้ความอ่อนโยน แรงกระแทกอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจว่าใครจะผ่านมาได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อคงดังไปถึงด้านนอก ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาใช้ห้องน้ำทุกคนกำลังสนุกอยู่ภายในงานคงมีแค่เขาและเธอเท่านั้นที่กำลังเสียวซ่านอยู่ในห้องน้ำ
แจ๊ะ แจ๊ะ
จากความเจ็บแปลเปลี่ยนเป็นความเสียว แม้ข่มใจไม่ให้อารมณ์คล้อยตามแต่มันก็ชั่งยากเย็นเมื่อชายหนุ่มผู้มากไปด้วยประสบการณ์กระแทกเน้นย้ำเข้าตรงจุดเสียวทำเอาน้ำหวานสีใสไหลออกมา สายตาพร่ามัวเมื่อความรู้สึกแปลกใหม่กำลังชักจูงให้เธอคล้อยตาม
"เริ่มแล้วสินะ"ช่องทางรักขมิบถี่ทำเอาพรรณารารู้สึกอายเมื่อชายหนุ่มกำลังจ้องมองหน้า เอวสอบของเขายังทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยมไม่ขาดตกบกพร่อง
"อื้อ"
"เสียวใช่ไหมล่ะ"รณทีลืมความโกรธเคืองไปชั่วขณะเขาขยับท่อนเอ็นกระแทกช่องทางรักถี่ยิบจนเกิดเสียง
ตับ! ตับ! ตับ!
"อ่าส์ พรรณารา"แก้มนวลแดงระเรื่อเมื่อเขาเปล่งเสียงครางเรียกชื่อของเธอแถมยังประกบจูบมอบความดูดดื่มจนเธอเผลอไปผลขยับริมฝีปากจูบตอบชายหนุ่มไปอย่างไม่ประสีประสา
แกร็ก
เสียงเปิดประตูห้องน้ำทางด้านนอกตามด้วยเสียงหญิงสาวพูดคุยดังเข้ามา พรรณาราเกร็งไปทั้งตัวเพราะกลัวว่าจะมีใครได้ยิน
"นี่เธอเห็นคุณรณทีไหม ผู้ชายอะไรหล่อมาก"
"ใครไม่เห็นก็บ้าเต็มทีแล้ว ผู้ชายอะไรหล่อ ขาวออร่ามาแต่ไกล"
"ใช่ ฉันล่ะอยากจะเข้าไปซบอกใจจะขาดแต่เสียดายที่มากับเมีย"
"หึ มากับเมียแล้วไง นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะฉันกับคุณนทีเคยแซ่บกันแล้วย่ะ หลังจากแต่งงานกับภรรยาเขาด้วย"
"กรี๊ด นี่แกแอบแซ่บกับคุณรณทีแล้วเหรอย่ะเป็นไงบ้างแซ่บถึงใจไหม"
"ทั้งแซ่บ ทั้งแสบจนต้องขอเบิ้ลเลยล่ะ หึ ๆ"บทสนทนาของหญิงสาวสองคนที่ดังอยู่ด้านนอก ทุกคำพูดของผู้หญิงคนนั้นไม่ต่างอะไรจากปลายคมมีดกรีดไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ
"ถ้าวันนี้ฉันได้ขึ้นเตียงกับเขาอีกล่ะก็ จะจัดชุดใหญ่ให้ลืมเมียที่บ้านไปเลย"
"ถ้าอย่างนั้นเราสองคนไปดักรอคุณรณทีที่หน้างานดีกว่า เผื่อคืนนี้จะมีแซนด์วิช"
"ไปสิ"สองสาวรีบเดินออกไป ใบหน้าของพรรณาราหันมามองหน้าของชายหนุ่มอย่างช้า ๆ น้ำตาของเธอหยดไหลแต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่ม สายตาคมกริบไม่สามารถรับรู้ได้ว่ากำลังคิดอะไรจ้องมองใบหน้าของพรรณาราอยู่อย่างนั้น ท่อนเอ็นยังคงกระแทกความรู้สึกเสียวซ่านมันหายไปตั้งแต่ได้ยินคำพูดบาดใจเหล่านั้น
"จะร้องไห้ทำไมกัน ในเมื่อเธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น"
"พวกเธอสนองมาฉันก็แค่เสนอให้แบบสมใจอยาก"มุมปากหนากดยิ้มใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้าไปใกล้คำพูดบาดใจถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่ม
"ฉันจัดหนักจัดเต็มให้กับผู้หญิงพวกนั้น เหมือนกับที่กำลังจัดให้เธออยู่ในตอนนี้อย่างไรล่ะ"
ปรี๊ด
น้ำคาวสีขาวขุนพุ่งฉีดเข้าไปด้านในช่องทางรักจนหมดทุกหยาดหยด ร่างเล็กล้มลงนั่งกับพื้นเย็นเฉียบเมื่อได้รับความเป็นอิสระ
"ว่าแต่ยกต่อไป ฉันจะไปต่อกับผู้หญิงสองคนนั้น"
"หรือต่อกับเธอดีนะ พรรณารา"
- ผู้เขียน
